شاخص ترین نکته ی کتاب که در اولین لحظه با شنیدن اسمش به ذهنم خطور می‌کند سجده های واجب است برای مبالغ بالای دلار !
اگر این بهترین روش مواجهه‌ی مخاطب با طرز تفکر و ادبیات نظام سرمایه‌داری نیست پس چیست؟
چراغ سبز بالای برج امپایر استیت به مناسبت عید فطر! آن هم از نمای نزدیک دیسکویی که در آن سوزی می‌رقصید. سوزی که شرط ختنه گذاشته برای نامزدش برای ازدواج!
خدایا!!!!
          

            ماجرا و سیر عاشقانه‌ی کتاب من را میخ‌کوب نکرد (البته من شاید زیادی زود این کتاب را خواندم) 
اما شخصیت پردازی ها را بی نهایت دوست داشتم.
برای مثال هفت کور و درویش مصطفا
اینکه بعدن در بیوتن هفت کور را دوباره ملاقات کردم به اندازه ی ملاقات دوباره‌ی یک دوست بسیار عزیز بعد از چند سال برایم پر لذت‌تر بود...
ملاقات ارمیا در رهش
ملاقات آن آجر منقوش به نقش «مع» در کاشی کاری سردر خانه ی درویش در همان...
این تلاقی ها و ملاقات ها بینظیرند...
          

            اگر بچه‌ای دارید یا معلم بچه‌های کم سن هستید یا کلن علاقه‌مندید بدونید چطور می‌شه مبانی کامپیوتر رو آموزش داد یه جوری که کسی که آموزش می‌بینه عاشقش بشه و با گوشت و خون و وپوستش درکش کنه این کتاب رو بخونید. 
این کتاب مرجع طرح درس‌هایی بود که تو مدرسه‌ به ما باهاش کامپیوتر رو آموزش می‌دادن.
          

            فهیمه چند روزی کتاب را برایم آورد و پیشم گذاشت 
اول کار بهش گفتم من الان هزار تا کتاب دارم که نصفه خوانده م و این هم که اینقدر حجیم است نمی خوانمش حالا حالا ها
فهیمه که رفت بازش کردم و غرق شدم تویش
می‌خواستم فقط تورقی بکنم اما نفهمیدم زمان چطور گذشت.
اینکه یک اثر، هم محتوا داشته باشد، هم دقیق باشد، هم طراحی زیبا داشته باشد، هم کیفیت چاپ و صحافی واقعن چیز عجیبی است این روزها.
روزهایی که آثار فاخر را مجبوریم، دندمان نرم، با کیفیت کم تحمل کنیم و محتوای آثار با کیفیت چنگی به دل نمی زنند، این کتاب غنیمت است.
          

            از طاقچه‌ی بی‌نهایت خوندمش
یه بار پارسال خوندم و بولت ژورنال رو شروع کردم خیلی هم راضی بودم
یه وقفه افتاد
امسال تصمیم گرفتم دوباره بولت ژورنال داشته باشم. یه کمی جزییاتش یادم رفته بود، برای همین دوباره خوندم کتاب رو.
          

            از نمایشگاه ۱۴۰۱ خریدم برای دوست پزشکم که چند روزی در بشرویه مهمانش بودیم. بشرویه شهری در نزدیکی طبس است که او طرحش را آنجا می گذراند. هر روزی که از شیفت برمی گشت آنقدر داستان جالب درباره‌ی مراجعانی که داشت تعریف می‌کرد که مدام می گفتیم این ها را یادداشت کن تا بعدن کتاب‌شان کنی!
در نمایشگاه دیدم که قبلن این ایده انجام شده!
البته نویسنده ی کتاب از کار پزشکی کناره گرفته و نویسنده شده.