ماجرا و سیر عاشقانه‌ی کتاب من را میخ‌کوب نکرد (البته من شاید زیادی زود این کتاب را خواندم) 
اما شخصیت پردازی ها را بی نهایت دوست داشتم.
برای مثال هفت کور و درویش مصطفا
اینکه بعدن در بیوتن هفت کور را دوباره ملاقات کردم به اندازه ی ملاقات دوباره‌ی یک دوست بسیار عزیز بعد از چند سال برایم پر لذت‌تر بود...
ملاقات ارمیا در رهش
ملاقات آن آجر منقوش به نقش «مع» در کاشی کاری سردر خانه ی درویش در همان...
این تلاقی ها و ملاقات ها بینظیرند...