خب، من خیلی تجربه مطالعه داستان های کوتاه را ندارم، اما خیلی به دلم ننشست.
خیلی فراز و فرود داشت(بیشتر فرود). مجموعا 13 داستان کوتاه که گمانم فقط 3 داستان خوب بود و بقیه خیلی متوسط و ضعیف.
چیزی که در تمام داستان ها عیان بود، قلم نویسنده بود و الگوهای نوشتاری اش.
متاسفانه خیلی پیشنهاد نمی‌دهم. 
        

                از خودم بابت خواندن این دو نوشتار زیبا ممنونم!
قلمی شیوا.. عجب موضوعاتی..
نویسنده به زیبایی روی دو مسأله دیت گذاشته است که شاید هر روز از جلوی چشممان میگذرند، اما حتی له خاطر نمی آوریم..
تا زمانی که شاید به آنها دچار شویم..
در نوشتار اول درباره ی بزرگترین نوازنده کلاسیک حال حاظر دنیا و اجرای زنده ای در متروی نیویورک به صورت ناشناس صحبت میشود و واکنش ها..
و در نوشتار دوم به موضوع مرگ(یا قتل) ناخواسته کودکان در خودرو بر اثر حواس‌پرتی والدین..
عجب موضوعاتی..
به جد پیشنهاد میکنم. 
        

                چه عنوان عجیبی..
قلم مترجم چرا اینقدر پر پیچش و سخت بود؟ گمان نکنم لازم بود این مدلی ترجمه شود. ماجرا جایی جالب می‌شود که کتاب دو مترجم داشته و از قضا ابتدای کتاب به سختی مطالعه شد، میانه کتاب به آسانی و صفحات آخر کتاب را صرفا ورق زدم.
+ نویسنده میخواهد بگوید هر کتابی که می‌خوانیم، بر خود و دیگر کتاب هایی نخوانده ایم ظلم کرده ایم. چون فرصت خوانش دیگر کتاب هارا نداشته ایم و از طرفی به واسطه کتاب خوانده شده به ذهن و اندیشه خود سمت داده ایم.
پیشنهاد نویسنده مطالعه کتاب هایی درباره ی کتاب هاست (مثلا خلاصه کتاب ها) ولی تا جایی پیش می‌رود که روش های سخن گفتن از کتاب هایی را آموزش می‌دهد که نخوانده ایم و این در ابندای قضیه، خیلی غیر اخلاقی است.
جایی از کتاب نویسنده سوالی با این مضمون مطرح میکند که کتاب هایی که خواندهذو فراموش کرده این، جزو کتاب های خوانوه شده محسوب میشوند؟
ولی از سویی تاثیرگذاری همان کتاب ها در همان وهله زمانی مطاله را ندید میگیرد.
از همین سو، کتاب صرفا از جنبه مطالعه یک نظریه جدید و تماما "ضد کتاب"  قابل مطالعه و بررسی است و به هیچ عنوان قابلیت مرجعیت ندارد. 
        

                افسانه سیاه..
قبل از خواندن کتاب با تصور داستان و افسانه ای کوتاه از دزدان دریایی شروع به مطالعه کردم.
کتاب در دو فصل نگاشته شده، فصل اول در باب اسپانیا، غارت ها و تمام جنایت هایی که به نام کشف آمریکا صورت گرفت..
فصل دوم، نامه کشیش اسپانیایی به پادشاه وقت اسپانیا در مورد جنایت های اسپانیایی های وحشی با نام مسیحیت است. نانه ای که با نام افسانه سیاه مشهور شد.
حقیقتا این حجم از وحشی‌گری حتی در تصورم گنجانده نمی‌شود.
چقدر کثافت می‌بارد از این چشم رنگی هایی که خود را سلطان میدانند و همه را برده. 
        

                "چرا این کتاب دیگه چاپ نشد؟ چرا اینقدر کمیابه؟ "
کتابی برای تامل در باب هر آنچه دور و برمان می‌بینیم و دم نمیزنیم،  من باب امورات جامعه شناختی البته..
قلمی به شدت رسا و تلطیف شده با ره‌آورد واژه های نام آشنای غریبه با هم!
قلم نویسنده تضاد های زیبایی را به رخ می‌کشد و به شدت مجذوب کننده است.. هرچند یادداشت های کتاب همچون ضربان قلب یک بیمار درد کشیده از بود ها و نبود های جامعه، فراز و فرود های زیادی دارد، لیکن در نهايت کفه ی ترازو به سمت تأمل و مطالعه  یادداشت ها پایین می آید. 
کاش یادداشت ها به روز بودند..
کتابی برای دوست داران مطالعه  آسیب ها و کمبودها و نیاز های جامعه. 

        

                همانطور که مترجم در ابتدای کتاب به آن اشاره کرد، از این منظر که کتاب درباره اروپایی تازه مسلمان شده ای است که سفر های زیادی داشته و با افراد شاخص تندروی به ظاهر مسلمان مرتبط شده است، ارزش مطالعه را دارد. خیلی دلیل چند جلدی بودن  کتاب را متوجه نشدم،  منتهی کتاب به روان ترجمه شده و ار این جهت خیلی متوجه گذر زمان نشدم. تا حدودی برای مطالعه کتاب کنجکاو هستم ولی نه به میزانی که در تکاپوی مطالعه ان باشم. 
        

                به راستی انسان تا کجا می‌تواند پیش برود؟!؟
تا چه میزان می‌تواند به خوی حیوانی اش آری بگوید و تن به رذالت های پست حیوانی دهد؟
به راستی اگر تمام مردمان یک روستا، یک شهر،  یک کشور یا اصلا نه، تقریبا تمام بشریت مسیر گمراهی پیش گرفته و دچار ظلم و جنایت شوند، تکلیف چیست؟
آیا عدالت می‌تواند با تمام مردم مواجه شده و له سوی حقانیت شمشیر بالا برد؟
آیا حق می‌میرد؟!؟
این کتاب تا ماه ها ذهن مرا به خود مشغول کرد.
تکاپویی برای یافتن تمام چرا ها و چه باید کرد هایم..
تنها کتاب 5 ستاره که تا الان ثبت کرده ام. 
        

                کتابی از خاطرات خبرنگار مصری از سفر سال 1996 از اسقاطیل
همان طور که مترجم در ابتدای کتاب به آن اشاره کرده نویسنده کتاب به صلح میان اعراب و صهیونیست ها معتقد بوده، وای خواسته یا ناخواسته علیه همان سیاست قلمش چرخیده و واقعیت صهیونیست ها را نشان داده است.
به هر حال مطالعه سفرنامه ها جدای از عقاید نویسنده خود دریچه های زیبایی روی چشم آدمی می‌گشاید و چه بهتر که سفرنامه ها از سرزمین های دشمن باشد و به دشمن شناسی هم کمک کند.
ترجمه خوب بود ولی بارها با اشتباهات چاپی مواجه شدم(چاپ اول تابستان 98) که زیبنده نشر شهید کاظمی عزیز نیست. 
        

                "امید"
امید همیشه پیشرانه زندگی بشری بوده است..
کتاب بیشتر درباره ی امید است و طراوت لحظه هایی که به دست خود خراب میکنیم..
کتابی به جد متفاوت با قلمی زیبا و خلاصه که به حاشيه نرفت و گفت، آنچه میخواست بگوید.
کتابی دلنشین بود با پایانی متفاوت.. از منظر تفاوت، پایانی خوب داشت ولی خیلی مرا شوکه نکرد..
هرچند کتابیست که تا مدت ها در ذهنم خواهد ماند و میتواند الهام بخش خیلی چیز ها باشد برای من..
از همین نویسنده کتاب آدمخواران را بیشتر دوست داشتم.
        

                " نکند همهْ قاتل سریالی نَفْس هایی باشیم که فراموش کرده ایم؟" 
کتابی جذاب بود با قلمی شیوا..
ماجرایی هیجان انگیز و جنایی با پایانی شوکه کننده..
داستان پیرمردی قاتل که هیچ‌چیز نتوانست او را از پای درآورد جز "زمان".
به راستی که انسان‌ها در زندان #زمان گرفتار شده اند..
پیرمرد دچار فراموشی می‌شود و تبدیل به رنجوری می‌شود که هنوز هم تواناست، اما هیچکس نیست.. معنایی ندارد..
به راستی نکند همه ی واقعیت ها در پشت پرده خاطرات گذشته ما نهفته باشند..
نکنو خاطرات ما همه چیز ما شوند و جز آن‌ها معنایی نداشته باشیم؟!؟
        

                همیشه یک شعار داشتم:
"حسرت کار های نکرده، خیلی سخت تر از حسرت کار های کرده است" 
چاپ دوم کتاب را خواندم، و الان که دارم این یادداشت را می‌نویسم، خودم چاپ 124 را برای فروش در پاتوقم موجود دارم :-)  در کمتر از دو سال.
همیشه چیزی خواسته ایم، ولی به آن نرسیده ایم..
خود این مساله خود حسرت آفرین است، ولی معنایی دیگر هم می‌تواند داشته باشد، اینکه" می‌شود که بشود"
در هر لحظه بی‌نهایت تصمیم و بی‌نهایت احتمال.. چه خواهد شد؟ نمیدانیم! اما بی‌ربط با تصميم هایمان نیست..
#حسرت شاید بزرگترین درد بشر باشد.
+ کتابخانه نیمه شب میگوید هر لحظه می‌توان مسیر دیگری را پیش گرفت.. می‌توان ناامید نشد و ادامه داد.. می‌توان جور دیگر دید، می‌توان ساده زندگی کرد اما شاد بود.
می‌شود خیلی چیزها را نداشته باشیم ولی امید، چرا..
کتابی جذاب و تامل برانگیز بود ولی می‌شد کمی خلاصه تر باشد..
الان که این یادداشت را می‌نویسم می‌بینم این کتاب چه شباهت های زیبایی با سریال deaths game  دارد. اگر کتاب را دوست داشتید از این سریال کره ای هم غافل نشوید. 
        

                با کتاب ها و قلم هایی که زیاد دست به توصیف می‌زنند بیگانه ام. آنها معمولا موضوع را بسط داده و چه بسا از اصل نیز غافل شوند.
اما.. این قلم و این کتاب به گونه ی اعجاب انگیزی با توصیف هایش مرا در دنیای پر از "بو" های گوناگون غرق کرد..
کتابی سراسر توصیف، توصیف از احساسی که تقریبا جز برای عشاق :-)  برای ما خفته است..
+ داستان پسری که از خدایگان "بو"  شد، اما خود بویی نداشت!
از این رمان در سال 2006 نیز فیلمی ساخته شد. هرچند در صفحاتی از کتاب #خشونت به صراحت نگاشته شده اما باز هم برایم منزجر کننده نبود.
سکانس های پایانی چه شباهت های نزدیکی به کتاب "آدمخواران ژان تولی" داشت.
کتابی که گرچه از خوانش آن راضی هستم، اما می‌توانست  کمی خلاصه تر باشد.
صراحت و شفافیت کتاب را دوست داشتم و برای رده سنی 18-  پیشنهاد نمی‌دهم.