کتاب خوبی بود واقعا
گرچه قدیمی هست ولی مطالبش هنوز هم بحث روزه
بجز یه سری اطلاعات نه چندان درست در مجموع خیلی خوب بود
          

            عاطف حزین روزنامه نگار مصری صبح با صدای زنگ تلفن مدیر دفتر روزنامه شان از خواب بیدار می شود و به سفری مامور می‌شود که هم از مقصدش متنفر است و هم حضور در آنجا از رویاهاش است. 
نویسنده کتاب از خاطرات کودکی خودش شروع می کند و ما را با خود به اسرائیل و باریکه غزه می برد. نویسنده به دنبال پیامدهای راهکار صلح و پی گیری آن است اما مدام به یک جمله می رسد نه صلح، نه حرف اضافه.از کتاب انتظار جذابیت داستان را نباید داشت چون نویسنده یک یادداشت نویس مطبوعات است اما  کتاب بخوبی و با قلم روانی ترجمه شده طوری که خواننده می تواند یک نفس کتاب را سر بکشد.
          

            این روزها خواندن،دیدن و شنیدن از فلسطین و آنچه تا به امروز بر سر آن آمده خوب است. این کتاب روایت یک خبرنگار مصری‌ است که به فلسطین اشغالی سفر کرده. کی؟ حدودا ۲۰ سال پیش.او رفته تا با سفیر مصر در تل‌آویو و نماینده مصر در  غزه مصاحبه داشته باشد.آنچه می‌خوانیم دیده‌‌ها و شنیده‌های عاطف حزین(خبرنگار مصری) است از کشور و مردم غاصب و غصب شده در یک زمان. 
البته که دانستن مختصر اطلاعاتی در مورد جریانات سیاسی و سبقه فعالیت‌های آنها در سال‌های نه چندان دور به درک بیشتر کتاب کمک می‌کند.
          

            این کتاب رو به واسطه ی یک مسابقه ی کتابخوانی خواندم 
نکته ای که من رو جذب کرد این بود که این کتاب از زبان یک خبرنگار مصری که مزه ی جنگ با صهیونیست ها رو چشیده ولی به دنبال صلح بین فلسطین و اسرائیل است یعنی این دو بیان در کنار هم دو کشور مستقل تشکیل بدن( البته بدیهی است که اسرائیل کشور نیست بلکه رژیمی است که فلسطین را غصب کرده) و هر کسی که در مورد صهیونیست مطالعه کرده باشه می‌دونه این صلح ظاهری است برای اینکه حرف ام رو متوجه بشید بزارید یک نقل قول از کتاب رو بگم:
پیش خودشون گفتن (اسرائیلی ها) بیایم این زمین مخروبه رو بکنیم یک زندان بزرگ ، کلید زندان رو هم تحویل حکومت خودگردان بدیم . می تونیم از این فرصت هم در سطح جهان استفاده کنیم و خودمون رو طرفدار صلح نشان دهیم.
و اسرائیل با دادن حکومت خودگردان مانند نمونه بارز  مثال معروف که میگه خودم بلایی رو سر خودم می آورم که دشمن همون بلا رو سرم نیاره

پ.ن: البته این کتاب مال سفر سال ۱۹۹۶ آقای عاطف حزین است و الان سال ۲۰۲۴ هستیم و طبعا تو این سال ها اتفاقات زیادی افتاده و شاید اطلاعات این کتاب به اندازه کافی نشان دهنده ی وضع فلسطین نباشه
          

            آشنایی بیشتر با روحیات و حال و هوای غزه و مردمانش، میان حصارهای دشمن رو دوست داشتم.
تلخ و شیرین،
مثل یک مبارزه‌ی ابدی...
          

            کتابی از خاطرات خبرنگار مصری از سفر سال 1996 از اسقاطیل
همان طور که مترجم در ابتدای کتاب به آن اشاره کرده نویسنده کتاب به صلح میان اعراب و صهیونیست ها معتقد بوده، وای خواسته یا ناخواسته علیه همان سیاست قلمش چرخیده و واقعیت صهیونیست ها را نشان داده است.
به هر حال مطالعه سفرنامه ها جدای از عقاید نویسنده خود دریچه های زیبایی روی چشم آدمی می‌گشاید و چه بهتر که سفرنامه ها از سرزمین های دشمن باشد و به دشمن شناسی هم کمک کند.
ترجمه خوب بود ولی بارها با اشتباهات چاپی مواجه شدم(چاپ اول تابستان 98) که زیبنده نشر شهید کاظمی عزیز نیست. 
          

            کتاب «اسرائیلی که من دیدم؛ نه صلح، نه حرف اضافه: خاطرات خبرنگار عرب از سفر سال1996 به مناطق صهیونیست‌نشین و مسلمان‌نشین فلسطین اشغالی»، تلاشی برای روایت اسرائیل از زبان خود اسرائیل است. در این کتاب نویسنده به زیبایی هرچه‌تمام‌تر کوشیده است تا نشان دهد اهداف و نیات شوم این حکومت چیست و چگونه اعمال می‌شود. این کتاب که به شکل یک سفرنامه نگاشته شده است، خاطره انتظار نسل‌های گذشته و فعلی را از صلح مرور می‌کند و نشان می‌دهد که این انتظار چگونه از سالیان دور به شکل یک امید واهی باقی مانده است و هیچ راه‌حلی جز نابودی دولتی نابودگر وجود ندارد. روایت‌های نویسنده از آنچه در باور یهودیان درباره خودشان وجود دارد، تکان‌دهنده، جذاب و آموزنده است و برای هر ملی‌گرا نیز درسی بزرگ است. با توجه به لحن سفرنامه‌وار بودن متن، مطالعه کتاب برای همه قابل توصیه است.
          

            📚 *اسرائیلی که من دیدم؛ نه صلح، نه حرف اضافه*

📌 کتب متعددی درباره موضوع فلسطین و رژیم صهیونیستی نوشته شده است. که فکر می‌کنم عمدتا حاوی تحلیل‌ها و نظرات شخصی نویسنده است. از همین رو این کتاب با دیگر کتب، تمایز جدی پیدا می‌کند.

📍 کتاب، حاصل سفر یک روزنامه‌نگار مصری به اراضی اشغالی، غزه و... است. شاید بتوان گفت با نوعی سفرنامه رو به رو هستیم. نویسنده که خود جنگ شش روزه ۱۹۶۷ را در دوران کودکی تجربه کرده است، در سال ۱۹۹۶ به اراضی اشغالی و قدس و غزه و... سفر می‌کند. کسی که اتفاقاً در ابتدای کتاب اذعان می‌ شود طرفدار ایده صلح است.
همه این موارد متن را، خصوصا برای ما، جذاب‌تر می‌کند.

♨️ روایت‌ها جالب است. هر کسی از دید خود به موضوع نگاه می‌کند. اما گویی همه متفق هستند که صلح، رؤیایی دست‌نیافتنی است...

💢 با آنکه متن کتاب مربوط به سال ۱۹۹۶ است، ولی برخی از شبهات رایج و روز نیز به خوبی در لا به لای متن پاسخ داده می‌شود؛
آیا حماس محصول خود رژیم صهیونیستی است که بعدا ضد او شد؟
از کجا معلوم مردمان عادی غزه با اقدامات حماس موافق باشند؟
به هر حال این مسئله با مذاکره و گفتگو قابل حل است یا نه؟!
و...

🖇 شاید برخی از قسمت‌های کتاب، گیج‌کننده باشد. تماشای دو مستند "سرزمین مادری" و "وداع با اسلحه" قبل از خواندن کتاب، پیشنهاد می‌‌شود.

🔻🔻🔻
#معرفی_کتاب
#کتاب_دهم
#سفرنامه
✒️ @derang_td (در پیامرسان بله)