بعد از خوندن ۶۱ درصد از کتاب گذاشتمش کنار...

اولش خیلی خوب شروع شد. با نثر کتاب و شوخی‌هاش جدا حال کردم و کلی پیش می‌اومد که با صدای بلند بخندم. ولی هر چی پیش رفت بیشتر و بیشتر باهاش فاصله گرفتم.

اصلا نتونستم با شخصیت مارتین کنار بیام. نمی‌دونم دقیقا چطور احساسم رو بهش توصیف کنم! خیلی شخصیت مزخرفی داشت... البته می‌تونم تیکه تیکه از کتاب رو بیارم تا منظورم از مزخرف بودن شخصیتش مشخص بشه ولی خب ارزشش رو نداره :)
باز جسپر (پسر مارتین و راوی تقریبا اصلی کتاب) خیلی بهتر بود ولی اونم اونقدرا چنگی به دلم نمی‌زد. 

روابط جنسی کتاب هم به شدت مسخره و حال‌بهم‌زن بود. هر چند که اینا اونقدرا هم تو کتاب زیاد نبودن ولی همین‌قدرش رو مخم بود. کلا حتی روابط عاطفی و نه فقط جنسی. یعنی هر وقت اسم یه حالتی رو می‌ذاشت Love دلم می‌خواست بزنم تو دهنش :) بس‌که به نظرم هیچ ربطی به عشق نداشت. 

به ۳۸ درصد که رسیدم شک کردم که ادامه بدم یا نه، گفتم بذار بخونم حالا ببینم چی میشه. دیگه تا ۶۱ درصد که رسید دیدم واقعا هیچ معنایی نداره برام. همین‌طوری تا آخر یه تورقی کردم و بازم چیز جالب توجهی نظرم رو جلب نکرد. 

اینم از اون کتاب‌هاست که وقتی کسی خیلی ازش تعریف می‌کنه دچار تناقض روحی/جسمی/فلسفی/عاطفی می‌شم 😂