چیه این عشق؟!
 افلاطون فکر میکرد یه اتحاد دوبارست! یا همون نیمه گمشده معروف ، دو نیمه ای که باهم به قدری قدرتمند بودن که خدایان از ترسشون به دو تا جنس تقسیمشون کرده و از هم جداشون کردن و این دو تا نیمه تمام عمرشون دنبال اون یکین تا بالاخره معجزه اتفاق بیفته!!
شوپنهاور نظر دیگه ای داشت!! و فکر میکرد عشق فقط یه دامه! یه دامی که طبیعت فقط و صرفا واسه تولید مثل گسترده و چیزی جز تباهی هردوتاشون به دنبال نداره. 
واقیتش نه اونقدر خوشبینم که به افسانه نیمه گمشده معتقد باشم و یافتن اون نیمه رو به معنی خوشبختی بی بر و بگشت تفسیر کنم و نه هنوز اونقدر بدبینم که صرفا یه غریزه تکاملی بدونمش که بعد تامین شدنش اون شور و شوقه هم از بین میره و تمام..... به نظرم عشق یه انتخابه! یا همونطور که مانیکا میگفت ، عشق این دنیایی ، دو نفریه که همو دیدن و انتخاب کردن ، عاشق شدن و بسیارر سخت تلاش کردن تا رابطشونو باهم بسازن!!

این کتاب یه داستانه!! داستانی ز شروع آتشین عشق  ؛ اما برخلاف اکثر داستانای پریان هالیوودیمون ، داستانو یکوچولو ادامه میده  تا....... ( حافظ میگه : که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها!) ( بقیش با خودتون دیگه :) )  
        

                دوستی میگفت خانوما نه یه جنس ، بلکه یه گونه دیگن :)  و شایددد ساده به نظر بیاد اما سیر فکری میتونه بسیاررر متفاوت باشه ؛ چه دنیای خوبی میشد اگه زوجامون سعی میکردن بیشتر هموبشناسن و دنیارو از دریچه دیگری و با نیم نمایی از ضعفا و قوتای همدیگه ببینن ؛ حقیقتا دنیامون رنگی تر میشد.

این کتاب و همسانش که واسه خانوماس تلاشیه واسه تحقق همین امر. باشد که سربلند بویم
        

                همیشه پیرشدن جزو بزرگ ترین دغدغه هام بود! وقتی ازم میپرسیدن ، میگفتم ابدا از مرگ نمیترسم ( و یجورایی مرگ آسون رو یه سعادت آسمانی میدونستم ) اما جوری که همیشه گفتم من از پیری وحشت دارم!! این که فقط زنده باشی و زندگی نکنی ، استقلال انجام کوچک ترین کاراتو نداشته باشی و بشی سربار بقیه ( این زندگی وقتی تو سلامتی کاملی به اندازه کافی و فراتر از کافی سخت هست !) ؛ این کتاب برای پاسخ یا لاقل حرف زدن در مورد این دغدغس! اینکه جامعه امروزمون چطور با پیرشدن برخور میکنه.... و چقدر قصه تلخیه 
        

                معمولا وقتی از فلسفه حرفی به میون میاد یجورایی مورمور میشیم و تو ذهنمون کار به جاهای باریک کشیده میشه  :)  ( از مسئله خدا گرفته تا جمله بودن یا نبودن معروف و کلی گزاره ای که خود فلاسفه هم مخشون پوکیده ازشون ) و فکر میکنیم فلسفه مال ما نیست!  اما رویکرد این کتاب یجورایی عکس اینه ، اینجا تاریخ چند هزار ساله فلسفه رو با نام تاریخ اندیشه در قالب ماجراجویی های یه دختر دوست داشتنی و به شدت کنجکاو و علاقه مند دنبال میکنیم که دست سرنوشت ( شایدم جاست دست نویسندمون  :) ) به یه معلم فلسفه پیوندش میده و میریم تو بحر داستان.
به نظرم گیرایی خوبی داشت داستان و واسه کسایی که سررشته زیادی از فلسفه ندارن و میخوان بیشتر بخونن در موردش چیزای خوبی واسه ارائه داشته باشه.

پ.ن : در مورد ترجمه هم با کلی تحقیق به همین حسن کامشاد رسیدم و راضیم بودم ازش