یه سرنوشت مختصر مفید از ورود انگلیس به هند و اشغال و استعمارش تا استقلال هند از انگلیس. 
البته نه به همین سادگی.. کتاب پر از واقعیات ترسناک تاریخیه. از نابودی کامل صنعت تو هند و گرفتن زمین ها از کشاورزا و بیکار کردن هندی ها گرفته تا چندین بار کشتار خونین و وحشیانه مردم هند. خرج کردن برای ارتش انگلیس از جیب مردم هند در حالیکه خود این مردم مجبور بودن تو فقر دست و پا بزنن. 
خوبی این کتاب برای نوجوون هایی که میان سمتش آشنا شدنشون با خوی انگلیسی ها و سیاست معروف «تفرقه بنداز و حکومت کن» اونها در میدان عمله. و صد البته آشنا شدن گوششون با اسم هایی مثل کمپانی هند شرقی و مهاتما گاندی و ملکه ویکتوریا. اسامی ای که برای ذهن پیوا و کنجکاو نوجوان میتونه جرقه رفتن دنبال مطالعات مرتبط باشه. 
پایان بندی واقعی و حماسی کتاب هم جوریه که حتی مخاطب ایرانی و غیرهندی تو لحظه لحظه پر استرس روزهای منجر به استقلال هند همراه میشه و در نهایت نفس راحتی می کشه مثل یه هندی اصیل!
          

            به دنبال کادی، جلد هشتم از مجموعه تاریخ استعمار، به صورت متمرکز به تاریخ استعمار هند، تقریبا از زمانی که کل هند به دست انگلستان فتح می شه تا زمان مرگ گاندی که می شه گفت رهبر استقلال هند هست می پردازه. در این کتاب، به شیوه انگلیس ها برای استعمار مردم به هر دو شیوه نرم و سخت پرداخته می شه و روش های نفوذ نرم استعمار و راه حلش برای فلج کردن اقتصاد ملی یک کشور رو طرح می کنه. از نیمه کتاب، به حرکت گاندی و تلاشش برای استقلال هند پرداخته می شه و شیوه مبارزه بدون خشونت او را بیان می کنه. در مجموع اطلاعات جالبی رو به شکل مختصر، در اختیار خواننده می گذاره.
          

            گاندی میدانست انگلیسی ها از چه چیزی میترسند، برای همین به «کادی» فکر میکرد. از دوستانش خواست برای او یک چرخ ریسندگی پیدا کنند. هندی ها با این چرخ ها پنبه را به نخ تبدیل میکردند و از این نخ پارچه ای به نام کادی می بافتند. انگلیسی ها صنعت پارچه بافی هند را نابود کرده بودند. 
گاندی چرخ را به خانه اش برد و از پیرزنی خواست تا کار کردن با آن را به او آموزش دهد. او در کنار فعالیت های سیاسی، روزانه چهار ساعت را به نخ ریسی و بافتن کادی اختصاص میداد. پس از مدتی توانست لباسش را از پارچه ای که خودش بافته بود تهیه کند. 
          

            بسم الله

مهم ترین و درس آموزترین مطلب کتاب، ابتدا خودسازی خود رهبر انقلاب هند، یعنی گاندی و بعد توصیه مردم به خودکفایی و استقلال است، این که گاندی ابتدا با دستان خود برای خودش با دستگاه سنتی ریسندگیِ هندی لباس تولید داخل می دوزد و می پوشد و بعد به اطرافیان هم به همین کار توصیه و دستور میدهد و در ادامه مردم را در جریان خودکفایی پیرو خود می سازد.
این روشی است که قرن ها پیش امیرالمومنین (ع) به آن امر فرموده بود که حاکمان باید ابتدا خود عامل به دستوراتی که میدهند باشند تا مردم بصورت واقعی پیروی او را بکنند.

نکته دوم اهتمام تحسین برانگیزِ گاندی به وحدت هندوها و مسلمانان بود، که متاسفانه در این مورد نتوانست بخاطر سیاست خبیث انگلیسی ها که همان «تفرقه بینداز و حکومت کن» است، جامه عمل بپوشاند و پاکستان(اکثر جمعیت مسلمان هند آن زمان) از هند جدا شد و سپس هند استقلال یافت، و گاندی خود ۵ ماه پس از استقلال هند، قربانی همین هدف وحدت آمیز خود شد، و توسط یک هندوی افراطی که مخالف چنین وحدتی بود، کشته شد.
او بین هندو و مسلمان می خواست وحدت و صلح برقرار کند، آیا چنین وحدتی بین خود مذاهب اسلام هم اکنون آسان تر از آن چنان وحدتی نیست؟ که اگر روزی حداقل فقط مسلمانان غرب آسیا و شمال آفریقا وحدت واقعی پیدا کنند، هیچ قدرتی امکان زورگویی و تحمیل فشار به آنها را نخواهد داشت...
          

            آنچه در کتاب دیده میشه برخی از کارها و اتفاقات اقتصادی و اجتماعی هست که در زمان حال هم در حال وقوع هستند ، در زمانی که مردم هند زیر استعمار بریتانیا بودند و در فقر و فلاکت زندگی می کردند مهاتما گاندی رهبری اونها رو عهده دار میشه و با پوشیدن لباسی  از کادی ای که خودش بافته بود استقلال اقتصادی رو به همه آموزش میده و زحمات وتدابیری که داشته بسیار قابل تقدیر و تحسین است.