چه در اسپانیا چه در ترکیه و چه در هرجای دیگری که باشید، مطمئن باشید که منصور ضابطیان کشور شما را پیدا می کند و از آن سفرنامه می نویسد.

چند وقتی می شد که با نویسنده‌ی این کتاب آشنا بودم و دنبال کتاب هایش می گشتم،ولی جرقه‌ی آخر ، زمانی خورد که یکی از کتاب فروشی های شهرم آقای منصور ضابطیان را دعوت کرد.از آن موقع بود که خواندن  کتاب های ایشون را آغاز کردم.
          

            من قلم نویسنده رو دوست داشتم خسته کننده نبود و باعث شد سریع کتاب رو تموم کنم
اما این کتاب  بنظرم یه سری ایراداتی داشت:
 اگه شما اسم این کشور هارو سرچ کنید و درموردشون تحقیق کنید اطلاعات بیشتری میتونید نسبت به این کتاب کسب کنید.
دیگه هیچ وقتِ هیچ وقت کتاب  سفرنامه ای که به صدتا کشور (اغراق)نوشته شده رو نمیخرم چون یه اطلاعات سرسری  میگیرید و تمام!
قبل خرید کتاب  به روی جلد توجه کنید نوشته:سفرنامه ها و عکس ها!پس انتظار خریدارِ کتاب، عکس های واضح و حرفه ایه و اینکه عکس های کتاب زیاد بودن (مثل کتاب جغرافیا دوران مدرسه که یکم متن بود با کلی عکس)اگه عکس ها رنگی بودن باز بهتر بود!
در کل پشیمون نیستم از اینکه این کتاب رو خوندم نمیگم خوب بود میگم،بد نبود! 
 هدیه مناسبیه به کسانی که کتابخون نیستن یا تازه کتابخون شدن!
.
          

            یک کتاب جالب و پر از نکته های جذاب
برای کسی که با منصور ضابطیان با برنامه رادیو هفت بزرگ شده
خیلی کتاب جذابیه
          

            منصور ضابطیان تجربه سفر به کشورهای فرانسه، اسپانیا، لبنان، هند، ایتالیا_اتریش، ارمنستان، کره جنوبی و ایالت متحده رو در این کتاب با ما به اشتراک می‌ذاره.🌱
.
کتاب با عکس‌هایی که آقای ضابطیان ثبت کرده‌ن همراهه ولی عکس‌ها بیشتر بُعد هنری دارن تا اینکه اطلاعات به شما بدن‌ و هر فصل به یک کشور تعلق داره.
.
درمورد اسم کتاب:
«آقای ضابطیان در کتاب و مصاحبه‌هایش می‌گوید ایرانی‌ها هر وقت پایشان به خارج می‌رسد دنبال دو چیز می‌روند. اجناس مارک دار و پلو.»
.
از اون‌جایی که این سفرنامه به چند کشور تعلق داره، برای اینکه اطلاعات بیشتری از این کشورها به دست بیارید، میتونید اپیزود‌های مرتبط با این کشورهارو از «پادکست رادیو ماجرا» بشنوید.
.
من این کتابو دوست داشتم ولی توی انتخاب سفرنامه‌های بعدیم، سفرنامه مربوط به یه کشور خاص رو انتخاب می‌کنم.
.
عکس: فهرست کتاب
.
نوزدهم بهمن ۱۴۰۲
          

            کتابی که خودم به تازگی تهیه و مطالعه اش کردم.
شاید رسالت این کتاب، بیشتر از اینکه توصیف و وصف کشور ها باشه، ترغیب شما به سفره!
سفر یکی از ناآشنا ترین چیز ها برای ما ایرانی هاست... اما بعد از مطالعه این کتاب، انگار یه نیرویی درون شما روشن میشه، برای رهایی از زندگی ماشینی!برای خارج شدن از آلودگی و ترافیک های شهری!برای کشف دنیایی خیلی وسیع  تر و بزرگ تر از خونه ای که خودمون رو توش حبس کردیم!
بنظرم این کتاب حتما ارزش مطالعه کردن داره؛ اما اگر دنبال سفرنامه ای هستید که توش پر از وصف های رنگارنگ از کشور ها و شرح دقیق رخداد های سفره، فکر نکنم این کتاب مناسب شما باشه!
 چون نویسنده به صورت کاملا خلاصه شده و مجمل نوشته.
          

            ابتدای کتاب زیاد ارتباط برقرار نکردم به نظرم بیشتر شبیه گزارش نویسی در روزنامه بود تا سفرنامه ای که در قالب کتاب عرضه شده است.
اما کم کم کتاب برایم دوست داشتنی شد، نگاه نویسنده به روابط انسانی را دوست داشتم
در عین حال بنظرم گنجاندن این همه سفر در یک کتاب  انتخاب جالبی نبود.
میشد هر کدام از  سفرها کتاب جداگانه ای باشد و مطالب عمیق تر و دقیق تر…
          

            کتاب خوندم و خوب قلم نویسنده خوب بود ولی خرید این کتاب رو به بقیه توصیه نمی‌کنم چون بجز قسمت کشور آمریکا به نظرم بقیه یا جای کار بیشتری داشت مثل هند که می‌تونست نویسنده بیشتر بنویسه و یا  مثلا  خاطره گویی بیشتر  اتفاق افتاده نه سفر نامه و خوب چه لزومی بوده میشد از دو کشور گفت ولی خوب سفر نامه واقعا باشه و یک مشکل دیگه عکس‌ها هستند که بهتر بود از عکس ‌ها در انتها کتاب  می آمد ولی این مدلی سیاه و سفید و ناملموس نبود و هزینه کتاب هم خیلی بالا نمی رفت. 
          

            سلام کتابخوان ها 👋
دوباره امدم با یک کتاب جدید 😉

این کتاب سفر نامه مردی است که به کشور های فرانسه اسپانیا امریکا کره جنوبی .... سفر می کند .
و اتفاقاتی می افتند که واقعا برای من جالب بود .
مثلا سر کجا بخوابم داستان داشت و یک کشور توی یک خانه 3 در 3 با یک نفر دیگر می خوابید یا در خواب گاه .

من این کتاب را به همه پیشنهاد می کنم چو نه جملات سنگین دارد و نه داستان عمیقی دارد
در نگاه اول کتاب کسل کننده ای است ولی وقتی وارد می شوی دوست داری یک نفس این کتاب را تمام کنی .
اگر یاداشت منو دوست داشتی من را اگر دوست داری دنبال کن.
ممنون🌹
          

            🌱 مارک و پلو بودن خرج دارد 🌱

همیشه سفر را دوست داشتم. همیشه. تجربه کوتاهی‌ است از زندگی در یک مکان جدید که آب و هوایش برایت تازگی دارد. دلت می‌خواهد از فرهنگ اهالی‌اش سَر در بیاوری که چگونه زندگی می‌کنند، چه می‌خورند، سوغاتی‌شان چیست و حرف‌هایی که پشت سرشان می‌زنند چقدر درست است. اما تا به‌حال به‌جز چند استان و یک کشور خارجی نقطه‌ دیگری از جهان را ندیدم. حتی همین مازندران خودمان که بیست و چند سال است دارم در آن زندگی می‌کنم را هم درست ندیدم. بیش از ده بار خانوادگی به یکی از ییلاق‌های خوش آب و هوای جاده هراز ـ که به ما نزدیک است ـ رفتیم اما شهر کناری‌مان را درست نگشتیم. حتی دو شهر آن طرف را. استان همسایه سمت راستی که ما را به مشهد وصل می‌کند را دیدیم ولی استان سمت چپی که می‌گویند طبیعتش بِکرتر از مازندران است را نه. نمی‌دانم چرا ولی همیشه مسائل مهم‌تری در زندگی وجود داشت که باعث می‌شد سفر و تجربه تماشای مناطق جدید اولویت آخر ما باشد.

اخیرا یک راهی پیدا کرده‌ام که بدون ویزا می‌توان یکباره به فرانسه، اسپانیا، لبنان، هند، ایتالیا، ارمنستان، کره جنوبی و آمریکا رفت. ولی نه با هواپیما بلکه با یک کتاب.

مارک‌و‌پلو مجموعه سفرنامه‌ها و عکس‌های  منصور ضابطیان از این کشورها است. نویسنده زمانی که خودش تحت تاثیر این تفکر بود که «سفر خارجی گران، تجملاتی و از سَر سیری است»، با پیشنهاد و اصرار دوستش در دوران دانشجویی به ترکیه سفر کرد. زمینی و در ارزان‌ترین هتل. ضابطیان درباره شرح اولین سفرش تنها به چند جمله در این کتاب بسنده می‌کند و به خواننده نوید می‌دهد که یک روز در کتابی جداگانه درباره ترکیه بنویسد چون برای جهانگرد شدنش به این کشور بدهکار است.

نویسنده در سفرنامه ایتالیا می‌نویسد: «دوستم در ایمیلی به من گفت این سفرهایی که می‌روی یک بار دیگر این تئوری را ثابت می‌کند که هنوز آدم‌های دیوانه توی دنیا وجود دارند. شاید راست می گوید.» مارک‌وپلو یک کتاب ۱۷۶ صفحه‌ای است که هشت سفرنامه را در دل خود جای داده است. سفرنامه‌های پراکنده با داستان‌های متفاوت. نویسنده کوتاه روایت می‌کند و سریع عبور می‌کند. مثل یک همسفر و یا تور لیدر عجول. فرصت تامل و تصویرسازی‌های ذهنی را از خواننده می‌گیرد. علت آن هم این است که همه سفرنامه‌های این کتاب را پس از برگشت از سفر بلافاصله در یک ستون از مجله منتشر کرده است و مارک‌وپلو گردآوری شده همان ستون‌های مجله چلچراغ است.

ضابطیان پیچیده نمی‌نویسد و خواننده را با خود همراه می‌کند اما این روایت‌های کوتاه باعث می‌شود شما بعد از خواندن ۵۰ صفحه یادتان برود فلان مطلبی که خواندید برای سفرنامه فرانسه بود یا اسپانیا یا لبنان؟ نویسنده حتی در همان توضیحات کوتاهی که درباره یک کشور می‌دهد پراکنده‌گویی می‌کند، مثلا در سفرنامه فرانسه ماجرای بیماری و درمان مهرانه قائمی در این کشور را بیان کرده و مخاطب را رها و وارد سفرنامه اسپانیا می‌کند.

بخش قابل توجهی از صفحات کتاب را عکس‌ها تشکیل می ‌دهند که البته همخوانی چندانی با متن ندارند و این خواننده است که باید بکوشد تا یک ارتباطی بین‌شان پیدا کند که خب من در سفرنامه هندوستان یک ارتباط بین یک عکس و متن پیدا کردم که اگر آن عکس نبود من ادعای نویسنده که گفت کسانی در بین زباله‌ها دنبال مسواک بودند را هیچ‌وقت باور نمی‌کردم.

نقطه قوت این کتاب این است که بیش‌تر از آن که بکوشد مخاطب را با کشور خاصی آشنا کند هدفش شکستن تابوی «غیر ممکن بودن سفر» است. حداقلش باعث شد من به دورترین سفر زندگی‌ام بروم. درحالیکه هنوز کتاب را تمام نکرده بودم و ۵۰ صفحه آخرش را در سفر خواندم.

منصور ضابطیان تمام سفرهایی که در کتاب مارک‌و‌پلو آورده را قبل از سال ۱۳۸۹ رفته است. یعنی زمانی که نرخ دلار در بیشترین حدش تنها هزار تومن بوده است. ولی سفر به یک کشور خارجی تنها با یک کوله‌پشتی و بلیط انجام نمی‌شود و نیاز به ویزا، عوارض خروج، تعیین محل اقامت و تامین هزینه آن دارد. که با نرخ دلار در این روزها باز از همان تفکر «سفر خارجی گران است» تبعیت می‌کند. با این تفاوت که حالا با همه‌گیری فضای مجازی و معرفی جاذبه‌های گردشگری نقاط مختلف جهان، جوان‌های ایرانی اگر از سفرهای گران خارجی جا مانده‌اند می‌توانند به مناطق مختلف کشور خودشان سفر کنند.


فاطمه سلیمانی
منتشر شده در مجله الکترونیکی واو 
          

            کتاب خوبی هست و به سبک روان نوشته شده 
تجربه ها و داستان ها از کشور های مختلف و دید خودش رو نسبت به مردم اون شهر و کشور بیان میکنه
قطعا اطلاعات بیشتری درمورد کشور ها توی گوگل میتونید پیدا کنید ولی اینجا خلاصه وار و مفید این اطلاعات رو بیان کرده

از معایبش میتونم به تصویر های توی کتاب اشاره کنم 
 تصاویر میتونستن خیلی مفید تر باشن و از مکان ها و افرادی باشن که توی سفرنامه ازشون نام برده شده(البته بگم که کتاب تصاویر خوبی هم داره
          

            اگر اول سراغ سفرنامه‌های جدید آقای ضابطیان رفته باشید و بعد سراغ کتاب مارک و پلو، قطعا جذابیت زیادی نخواهد داشت اما نکته خیلی خوبی که میشه دریافت کرد اینکه "بسیار سفر باید تا پخته شود خامی"
تغییر طرز فکر ایشون نسبت به شهرها و کشورهای خارجی و همچنین مردم اون کشورها فقط با سفر زیاد و دیدن اتفاق میوفته
          

            این کتاب در مورد سفر های مارک و پلو است که به چند کشور سفر می کند و تجربه های باحالی را تجربه می کند که قسمتی از این سفر ها را در این کتاب خلاصه کرده اند و پر از داستان هایی که جذاب هست را درون این کتاب جا کرده است و به نظر من ارزش خوندن را دارد 
واقعا داستان های جذابی دارد
ممنون می شوم من را دنبال کنید