این کتاب را با توجه به نظرهای دوستان کتابراه انتخاب کردم، در کتابراه گوش کردم و اولین کتابم از این نویسنده بود. از قبل راجع به  فضای سرد (چه جغرافیایی و چه اجتماعی و فرهنگی) آن جامعه اطلاع داشتم و غافلگیر نشدم. روال داستان و پایان بندی اش خیلی راضی کننده بود. این قدر خوب بود که کتاب بعدی نویسنده (خون بر برف) را هم گوش کردم که هرچند خط داستانی جالبی داشت، ولی دوستش ندارم.
        

          در واقع اولین کتابیه که از این نویسنده خوندم و خب من بیشتر از سر بیکاری شروعش کردم و اون اولا به نظرم جالب بود البته در حد چند صفحه ولی مابقیش رو فقط می‌خوندم که تموم بشه و فضای داستان هم شور و حال خاصی نداشت و بیشتر سرد بود ، نمی‌دونم از مترجم بود یا خود قلم نویسنده ولی بعضی اوقات احساس میکردم جمله بندی اشکال داره و بعضی کلمات زیاد بهش نمیاد
        

          به نام او

دومین اثری که از یو نسبوی نروژی خواندم
اینقدر خون بر برف خوب بود که ترغیب شدم خورشید نیمه شب که به نوعی در ادامه آن رمان قرار دارد را بخوانم
رمان خوبی بود ولی نه به خوبی خون بربرف 
البته جنس این دو رمان با هم متفاوت است. خون بر برف یک رمان جنایی پر از کشت و کشتار و اصطلاحا پرخون است ولی خورشید نیمه شب با وجود بن مایه جنایی بیشتر یک رمان روانشناختی ست 

حالا که میبینم تفاوتشان اینقدر نیست خورشید نیمه شب واقعا خوب است
        

          {من مثل آتشم و او هوا... آتش برای زنده ماندن به هوا احتیاج دارد.}

دومین کاری بود که از یو نسبو خواندم. بعد از مطالعهٔ خون بر برف، به جهان داستانی او علاقمند شدم. خورشید نیمه‌شب به نوعی ادامهٔ خون بر برف است. البته شدت خون و خون‌ریزی‌هایش بسیار کمتر شده و نگاه‌های روان‌شناختی به شخصیت‌ها افزایش یافته. از طرفی نسبو، با زیرکی به برخی بنیادگرایی‌های مسیحیت نیز تاخته و با طعنه‌هایی که ضدقهرمان محبوب به کشیش کلیسا دارد، ماجرا را پیش می‌برد.
خون بر برف را بیشتر دوست داشتم و البته این کتاب را، هم.
        

          رمانی عاشقانه جنایی از مرد نروژی که در نوشتن رمان های جنایی تبحر دارد این کتاب رو میشه  ادامه رمان خون برف دانست اما از لحاظ موضوعی مستقل از آنست و تنها اشتراک این دو رمان شخصیت های فیشرمن و هافمن هستند.
کتاب متنی بسیار روان دارد که خواننده خودش را شیفته خود میکند البته نیما اشرفی هم بسیار عالی این کتاب رو ترجمه کرده است.
در کل کتاب بسیار عالی هست:)
        

          این کتاب با وجود تمام شباهت ها، تفاوت های فاحشی با کتاب قبلی (خون بر برف) که از این نویسنده خوندم داشت.
نثر روشن‌تر و امیدوارتر بارز ترینشونه
شخصیت های شجاع‌‌، افرادی که ترسیدن ولی ادامه میدن، به طور کلی میشه گفت کتاب امیدواری بود هرچند که اسمش هم برمی‌امد.
داستان از فرار شروع میشه، از خون و ترس و ناامیدی و کاری میکنه که یک نفس بدون وقفه با شخصیت اصلی سعی کنی نجات پیدا کنی، شکار کنی و زنده بمونی و از اون زندگی اجاره‌ای لذت ببری
        

          چه قدر  یو‌نسبو خوب مینویسه...
خورشید نیمه شب ماجرای یک‌فرار است.شخصیت اصلی قصه، بعد از پشت سر گذاشتن مشکلاتی، اقدام به فرار از دست رئیسی که به آن نارو زده میکند و این روایت فرار اوست. خبری از قتل و خونریزی جدی نیست، فقط چند درگیری ساده، اما روایت این فرار چنان جذاب و پر تنش است که آدم را به کتاب میخکوب میکند، یک سوم آغازین روند صعودی خوبی دارد، یک سوم‌میانی آرام اما گیرا جلو میرود، اما یک سوم پایانی طوفانی است، ناگهان قصه در هم میپیچد و امان از سیلی محکمی که با شلیک گلوله به صورت مخاطب میزند...
فکر نمیکردم مرد نمدپیچ شده‌ای که در کلبه میسوزد را نتوانم بشناسم و حدس بزنم...
خلاصه عجب خوب مینویسد این یو‌نسبو.
تمیز  با شخصیت پردازی های جذاب حتی درمورد نقش های فرعی مثل یاکوب و ماتیس، زیبا و مسحور کننده با توصیف هایی کم نظیر و درخشان ، کافی و اندازه بدون شاخ و برگ اضافی و وراجی های بیجا...
چه قدر خوشحالم که خون بر برف و خوشید نیمه شب را به کتابخانه ام اضافه کردم...