خوش خوان
پر اطلاعات
با جهت دهی شخصی نویسنده (که خب سفرنامه است!)
اخر نوشتهای کتاب را بخوانید
          

             دو سه جا نظرات نویسنده رو قبول نداشتم اما در کل این کتاب رو  خیلی دوست داشتم.
به کتاب هایی که با لحن صمیمی و طنز ملایم  نوشته می شوند خیلی علاقه دارم، البته اگر نویسنده بتونه کار رو دربیاره و تو ذوق مخاطب نزنه، مثل همین کتاب.
شاید جزو معدود کتابهایی بود که مقدمه اش رو هم خوندم چون از همون کلمه اول جذبم کرد.
          

            برای آشنا شدن با کشور پاکستان و مردم این کشور خوبه کتاب روزنامه پاکستان رو بخونیم.  
سید امیر موسوی نکات جالبی رو در سفر نامه آورده  آرامگاه اقبال لاهوری و برخی مکان‌های دیگه رو به خوبی به تصویر کشیده، وقتی کتاب رو شروع کردم فکر نمی‌کردم در پاکستان استقبال خوبی از سید امیر بشه و این قدر  پاکستانی‌ها به ایرانی‌ها و شخصیت‌های ایرانی علاقه داشته باشن، به هرحال جالب بود.