ـ اهلی کردن یعنی چی؟
- معنیش ایجاد علاقه کردن است... اگه  منو اهلی کردن هر دوتامون به هم احتیاج پیدا میکنیم. تو برای من میان عالم موجود یگانه ای می شوی من برای تو‌... اگر تو منو اهلی کنی آن وقت صدای پایی را می شناسم که با هر صدای پای دیگری فرق میکند...
به این ترتیب شازده کوچولو روباه را اهلی کرد. لحظه جدایی که نزدیک شد روباه گفت: آخ! نمیتوانم جلو اشکم را بگیرم. شازده کوچولو گفت: تقصیر خودت است. من که بدت را نمیخواستم. خودت خواستی اهلیت کنم....
ارزش گل تو به قدر عمری است که به پاش صرف کرده ای. تو تا زنده ای نسبت به آنی که اهلی کرده ای مسئولی. تو مسئول گلتی...
اگر آدم گذاشت اهلیش کنند بفهمی نفهمی خودش را به این خطر انداخته که کارش به گریه کردن بکشد...
#شازده‌کوچولو

پ ن ۱: کتاب را به سفارش برادر نوجوانم خواندم و ازش ممنونم.
پ ن ۲: در کتاب بانوی آبی ها خوانده بودم که اولین خلبان زن ایرانی به عشق شازده کوچولو خلبان شده تا برود آن بالا بالاها و شازده و گل سرخش را پیدا کند.
      

        در پاراگراف پایانی از کتاب آمده: «با خودش می‌گوید که همه جهان دست در دست هم برای معالجه او کار میکنند»
بله! همه جهان و به خصوص زن شرقی. زن بینوای شرقی که ارزشمندترین دارایی اش را نذر میکند «خداوند به واسطه این هدیه و نذرشان از آنها قدردانی خواهد کرد» و این ارزشمندترین دارایی سرانجام برای نجات زن یهودی به او می‌رسد «نذر آنها یک هدیه از طرف خداست». لابد چون او قوم برگزیده خداوند است!
      

        از بین مجموعه داستان های این کتاب، به ترتیب داستان های زیر را دوست داشتم:
چراغی برای شاه
آقای نویسنده عزیز
این پای من نیست
      

        توی این روزهای شلوغی که فرصت زیادی برای کتاب خوندن ندارم، قصدم فقط خوندن یه کتاب کم حجم از طاقچه بود و برای این مقصود، گزینه خوبی بود. کتاب روان و راحت پیش میره ولی از نظر نویسندگی، فرم خاصی نداره و در انتقال احساسات هم چندان قوی عمل نمیکنه. صرفا از جهت خوندن یه کتاب جدید و آشنا شدن با خانم ده بزرگی خوب بود. 
      

        اولین کتابی که در ۱۴۰۴ و در شب‌های قدر امسال خواندم. با اینکه کتاب تاریخی است، نثر روانی دارد و خواندنش به راحتی پیش می‌رود. خیلی از مطالب کتاب را نشنیده بودم و ابعاد جدیدی از زمان حکومت امیرالمومنین را با این کتاب شناختم.
      

        به نظر من جذابیت این کتاب به خاطر شخصیت حاج آخوند بود.  اگرچه شخصیت هایی مثل حاج آخوند امروزه هم کم نیستند؛ اما به واسطه زندگی مدرن شهری امروز، خیلی هایمان از نزدیک با چنین افرادی مواجهه نداشته‌ایم. با این حال، نحوه بیان و نگارش کتاب به نظرم می‌توانست بهتر از این باشد. برخی  روایت‌ها همچون جان علی، باغ انگور، نگاهی دیگر به زندگی، بره‌های قره گل، رمض، چه نمازی، و حلال حلال نه مانند شیر مادرت را بیشتر دوست داشتم و برخی دیگر از روایت‌ها به ویژه آن‌هایی که شخصیت حاج آخوند در آن کمرنگ بود همچون کفش عید، برایم ملال آور بود. و البته باید اعتراف کنم که این کتاب علاقه من به خواندن شاهنامه فردوسی را دوچندان کرد.
      

        نسخه صوتی کتاب را شنیدم و بسیار دوست داشتم.
      

        حیف زمانی که صرف خوندن این کتاب شد!
      

        بین کتاب هایی که از مجموعه قصه فرماندهان خوندم، تا اینجا این کتاب از نظر نویسندگی قوی تر از بقیه بوده.
      

        کتاب سباستین آقای ضابطیان رو بیشتر دوست داشتم. این کتاب رو بعد از اون کتاب خوندم و به همین دلیل در حد انتظاراتم نبود. شاید چون در سفر به کوبا به جای هتل و کافه، به خانه مردم محلی رفته بودن و مردم شناسی کتاب پررنگ تر بود. 
      

        برای آشنایی اولیه با کشور و مردم پاکستان کتاب جمع و جور خوبی بود. با لحن صمیمی و به شدت خوش خوان. 
روحیه استکبارستیزی و عشق شیعیان پاکستان به ایران رو دوست داشتم :)
      

        برای منی که معمولا به خواندن داستان کوتاه علاقه ندارم، کتاب چشم سگ یکی از بهترین کتاب های داستان کوتاهی بود که تا حالا خوانده ام. تلخی داستان‌ها، دغدغه‌های نویسنده و سبک نوشتاری‌اش را به شدت دوست داشتم. 
اما چند نقد کوتاه:
۱. به‌ نظرم در بعضی داستان‌ها کدهای کافی برای رمزگشایی از معنای داستان داده نمی‌شد (در عوض، در داستان اثر فوری پرنده کدها حتی اضافی بود. از جایی به بعد، معنا روشن شده بود و باز نویسنده سعی می‌کرد آن را روشن‌تر کند)
۲. برخی از داستان‌ها حول اتفاقی پیش می‌رفت که اساسا آن اتفاق به نظرم غیرمنطقی می‌آمد. مثلا داستانی که دختر را به‌خاطر خواب‌آلودگی و نشنیدن صداها به بازداشتگاه بردند و یک روز کامل برای انجام ازمایش‌ها معطل کردند، یا داستانی که مرد با آمدن پرنده به اتاقش سعی نکرد همان لحظه اول اتاق را ترک کند و حتی در فرصت آب خوردن پرنده اول دنبال تلفن می‌گشت)
۳. کارکرد حضور بعضی شخصیت‌ها در داستان‌ها برای من نامشخص بود. مثلا کارکرد حضور نیره در داستان سی کیلومتر.
۴. برخی ویژگی‌های زنان ایرانی حاضر در داستان‌ها برای من تا اندازه‌ای غیرقابل لمس بود! اینکه لاله نگاره را به خانه‌اش راه داده بود و در برابر همسرش تحسینش می‌کرد و می‌گفت شبیه الهه‌های یونان است و یا نینا که شماره نفیسه را روی یخچال زده بود و زیر آن نوشته بود نفس! به نظرم در واقعیت زنان ایرانی دید منفی‌تری نسبت به راه دادن یک زن دیگر به زندگی‌شان دارند!
۵. در داستان‌ها، روابط خارج از ازدواج و... در میان زنان و مردان افغان پررنگ بود. تردید دارم که این زنان و مردان، نماینده جامعه افغانستان به حساب می‌آیند یا نماینده قشری خاص از افغان‌های روشنفکر که دنیای نویسنده به آن نزدیک‌تر بوده است.
      

        🛑 سفر به گرای ۲۷۰ درجه
سفر به گرای ۲۷۰ درجه، روایتی داستانی از جنگ هشت ساله ایران و عراق است که با تصمیم ناصر برای بازگشت به جبهه آغاز می‌شود. در فصل نخست، واکنش هر یک از اعضای خانواده به تصمیم ناصر و حضور ناگهانی دوستش برای با خود بردن او به جبهه‌های جنگ را می‌خوانیم. فصل‌های بعدی، شرح سفر ناصر به جبهه، عملیات کربلای ۵، کانال ماهی و گرای ۲۷۰ درجه است. در نهایت نیز داستان با تصویری از شهر و خانه به اتمام می‌رسد.
از مهم‌ترین نقاط قوت کتاب، شرح جزئیات و تصویرسازی کامل از فضاها و رویدادها بوده است. به‌گونه‌ای که مخاطب را کاملا در فضای داستان قرار می‌دهد؛ گویا همزمان با ناصر و دوستانش صدای خمپاره‌ها را می‌شنود و بوی زهم ماهی‌های مرده را استشمام می‌کند.
از اصلی‌ترین نقاط ضعف داستان هم می‌توان به ضعف شخصیت‌پردازی‌ها اشاره کرد. شخصیت‌های داستان همچون پدر ناصر و خود او به‌خوبی پرداخته‌ نشده‌اند و هم‌ذات‌پنداری مخاطب را برنمی‌انگیزند.  داستان همچنین سوالاتی را در ذهن ایجاد می‌کند که پاسخ درستی به آنها داده نمی‌شود. به‌عنوان‌‌مثال تا پایان داستان، سن‌وسال شخصیت اصلی یا همان ناصر و نیز دلیل اصرار بسیار دوستان و فرماندهانش برای حضور او در عملیات به‌درستی قابل فهم و تشخیص نیست. اگرچه در جایی از عملیات مسئولیتی به ناصر داده می‌شود و به‌نظر می‌رسد که احتمالا دلیل اصرار برای حضور ناصر در این عملیات همین موضوع بوده است؛ اما در عمل این مسئولیت آنچنان هم خاص نیست و به‌نظر از عهده هر کس دیگری هم برمی‌آید!
توصیف دقیق وضعیت شهدا و مجروحان و حتی شرح حال مجروحی که روده‌اش از شکم بیرون زده، بسیار تلخ است؛ اما در درگیر کردن احساسات چندان موفق نیست و شاید هم نویسنده عامدانه برای آن تلاشی نکرده است.
نویسنده، تمایز چندانی میان تجاوزگر و مدافع قائل نیست و در طول کتاب یک جنگ معمولی و غیرمقدس مثل همه جنگ‌های دیگر دنیا را با تمام سیاهی‌ها و خشونت‌هایش توصیف می‌کند. در پایان کتاب نیز بلندگو یا همان رسانه را که از رزمندگان شجاع و دشمن زبون، و از جبهه حق علیه باطل سخن می‌راند، مورد نقد قرار می‌دهد. در مجموع می‌توان گفت که نویسنده دو گفتمان "جنگ" و "نه به جنگ" را در برابر گفتمان رایج "دفاع مقدس" قرار داده و با نفی گفتمان دفاع مقدس، از این دو گفتمان دفاع کرده است.
کتاب را در جمع دوست‌داشتنی حلقه مبنا خواندیم و خوانش‌ها بر "تقدس‌زدایی" کتاب از جنگ هشت ساله ایران و عراق اجماع داشت. بر خلاف نظراتی که این تقدس‌زدایی را پسندیدند و از آن تحت‌عنوان روایتی واقعی از جنگ نام بردند، من اما همچنان دوست دارم جنگ هشت‌ساله را دفاع مقدس بدانم و نه یک جنگ مثل جنگ‌های دیگر! نه طرفدار شعارزدگی هستم - و به همین دلیل بسیاری از کتاب‌های خاطرات شهدا را نمی‌پسندم - و نه موافق تقدس‌زدایی از امر مقدس هستم -که به خاطر آن این کتاب را دوست نداشتم-. برای من جنگ هشت‌ساله یک امر مقدس است که ایدئولوژی‌ها و آرمان‌های دینی نقش پررنگی در آن داشته. معتقدم نقش باورها و آرمان‌های دینی در میان رزمنده‌های دهه ۶۰ و در جنگ هشت‌ساله ایران و عراق بسیار پررنگ‌تر از آن‌چیزی بود که در این کتاب احمد دهقان آن را توصیف می‌کند؛ که اگر نبود این مقاومت هشت‌ساله در برابر دشمنی با تجهیزات جنگی چندصدبرابر شاید حاصل نمی‌شد. کتاب احمد دهقان شاید برای مخاطبی که با روایت‌های شعارزده احاطه شده، گزینه خوبی باشد تا تلخی‌های جنگ را هم به او بچشاند؛ اما آن را به نوجوانان و به نسل جدیدی که از ارتباط بی‌واسطه با رزمندگان محرومند، توصیه نمی‌کنم. توصیه نمی‌کنم چون با آرمان‌زدایی و ایدئولوژی‌زدایی از ذهن نوجوانان و نسل جدید مخالفم. هنوز هم که هنوز است اگر بخواهم کتابی مرتبط با جنگ و حال و هوای آن و سرشار از شیرینی‌های اردوگاه و سختی‌های عملیات‌ها و به دور از شعارزدگی، به نسل جدید معرفی کنم بدون شک آن کتاب "نه آبی نه خاکی" خواهد بود.
#حلقه_کتاب‌خوانی_مبنا
      

        یکی دو داستان اول را نپسندیدم؛ اما هر چه پیش رفتم، بهتر توانستم با کتاب ارتباط برقرار کنم.
      

        از آن کتاب‌هایی که باید شنید...
هم کتاب را دوست داشتم و هم نسخه صوتی کم‌نظیرش را.