سومین تجربه‌ی من از جستار روایی‌های اطراف مثل دفعات قبل بسیار لذت بخش و پربار بود.
کتاب جستارهایی ست ( هشت جستار) در مورد زندگی امروز ما که بسیار پیچیده شده با فضای مجازی و پیشرفت تکنولوژی از دید یک نویسنده و منتقد ادبی بسیار گردن کلفت. 
هم تلخ و هم شیرین. دقیقا مثل تکنولوژی.
          

            این اولین بار بود که چیزی به معنای جستار می‌خواندم و راستش ارتباطی با به‌هم‌ریختگی و شلوغی و پراکندگی موضوعی آن _در عین یگانگی موضوع_ برقرار نکردم. پس از آن اینکه در انتظار مفاهیم فلسفی بودم ولی با گله‌گزاری‌های روانشناسانه و بعضا راهکارهایی روبرو شدم. پس از صفحه‌ی هشتاد کتاب را بیشتر دوست داشتم ولی باز هم چیزی‌ که توقع و علاقه‌ام باشد را پیدا نکردم. ضمن آنکه متوجه‌ نشدم چرا باید سخنرانی مراسم فارغ التحصیلی دانشجویانی و یا فوت نویسنده‌ای یا ریویویی از کتاب‌های آلیس مونرو در این کتاب باشد. اما برخی از جملات عمیق آن نظرم را به شدت جلب کرد: 
۱‌. اینکه سعی کنی به همه عشق بورزی شاید فی‌نفسه جهد و تلاشی باارزش باشد، ولی به طرز بامزه‌ای باعث می‌شود که تمرکز روی خویشتن باقی بماند؛ روی اخلاقیات و سلامت روحی و معنوی خود فرد. در حالی که برای عشق ورزیدن به یک آدم به‌خصوص و درک کشمکش‌ها و لذت‌های او به طوری که انگار مال خودت است، باید از بخشی از خودت کوتاه بیایی.
          

            نمی دونم چندتا کتاب ناداستان باید بخونم که بفهمم از این قسم کتاب ها هیچ خوشم نمیاد :/

سه تا ستاره برای ترجمه ی خوبش (به جز چندتا مورد کوچیک)، ادبیات روانش، یه بخش های کوچیکی که خوشم اومد و پولی که باباتش داده بودم !!
          

            من چون کتاب های قبلی نشر اطراف رو که اونا هم جستار بودن رو قبلا خونده بودم به نظرم این کتاب از بقیه ضعیف تر بود.ترجمه روان و گیرا نبود که فکر میکنم به خاطر جمله های بلند متن اصلی بود و مترجم انگار از بازنویسی جمله ها ترسیده بود یا شجاعت به خرج نداده بود(این احساس من بود) .نمیدونم واقعا به مکتوب کردن یک سخنرانی میشه گفت جستار یا نه.
جستار سوم «اصلا به زحمتش میارزه» اینقدر از این شاخه به اون شاخه پریده بود که شک دارم خود نویسنده هم مطمئن باشه اخرش تونسته اون چیزی رو که اول شروع به صحبت درباره ش کرده رو تموم کنه یا نه.