خیلی با جلد سوم این کتاب گریه کردم😅یه جاهاییش واقعا  احساسی بود ،انگار که خودم تو داستان بودم.
در کل لذت بردم 💖ولی ای کاش یکم آخرشو بیشتر پر و بال می داد.
        

          امیلی استار ؛
واقعا شخصیت برجسته ای بود جذاب و دوست داشتنی
اما انگار بانو مونتگمری پایان خوشی که برای زندگی عشقی خودش نداشت را به امیلی هدیه کرد..
من بشدت گریه کردم سر این جلد ناراحت بودم قلب می گرفت🫶🏻
        

          وقتی داستانی غم‌انگیز  می‌ خونم ، همزمان که اندوهگین می‌شم و بغض می‌کنم  از داستان لذت میبرم . هنوز این کتاب تموم نشده ولی من همین الان انتخاب کردم که بین این 3 جلد ، جلد سوم مورد علاقه ی منه . 
البته دلیل دیگه ای که کتاب سوم رو بشتر دوست دارم اینه که در این کتاب شخصیت ها رشد کردن و همسن و سال خودم اند و  باهاشون همزاد پنداری بیشتری میکنم .
        

          چقدر این جلد قشنگ بود..
این جلد به معنای واقعی کلمه امیلی در حال جست و جو بود ؛ جستجوی انگیزه ، زندگی و عشق.
 تو این جلد الیزه و پری و تدی ما هر کدوم دنبال هدف خودشونن و دیگه تو جزیره نیستن ؛
همین این جلدو خاص تر میکنه که این بار امیلی خودشه و فکرهایی که از دهه سوم زندگیش تو سرش داشت و واقعیت اونها!
امیلی تو این راه دچار حس های متخلف میشه و همین باعث میشد که تصمیم های عجیب غریب بگیره که وقتی با غرور ماری گونه ترکیب میشد به شخصه دلم میخواست خفش کنم! ولی خب بی انصافیه اگه نگم دلم میخواست همون موقع به خاطر دلیل این تصمیم های عجیب غریب بغلش کنم و بهش بگم تو تنها نیستی ستاره!
این مجموعه سه جلدی مثل آنی شرلی منو جادو کرد و من با خوندنشون احساس میکردم برای چند دقیقه‌ای به اینجا تعلق ندارم ؛
من به جایی تعلق دارم با صنوبر های عظیم و تنومند ؛ به جایی که با عطر رزهای وحشی مست میشم ؛ به جایی‌ که میتونم رو تپه های سرسبزش بشینم و طلوع افتاب رو نگاه کنم ؛به جایی که در کنار جویبار  کتاب به دست بتونم غروب رو تماشا کنم  ؛ به جایی که باریدن برف رو بتونم از پنجره‌ی اتاقم کنار شومینه تماشا کنم ؛
 از خانم مونتگمری خیلی تشکر میکنم که به من فرصت زندگی تو همچین جایی رو داد!
پ.ن۱ : امیلی ب.استار تو برای من خیلی واقعی و ماچ کردنی هستی!♡
        

          امیلی نوجوان جلد دو تبدیل به یک بانو شده است. بانویی که خواستگاران را به نیومون میکشاند. همه نگران آینده امیلی هستند، او چه انتخابی میکند؟ 
امیلی ما دیگر شاد و خوشحال و سرحال و پرجنب و جوش نیست. او دلمرده شده است اما کسی نمیداند چرا؟ حتی ایلزه بهترین و صمیمی ترین دوست او هم حال امیلی را نمیفهمد. 
ایلزه و تدی به مونترال میروند، پری برای خواندن حقوق به شهری دیگر میرود و نیومون حالا خالیست. امیلی دیگر همدمی جز دفتر جیمی اش ندارد، اما دفتر جیمی میتواند درد دل عاشق امیلی را تسکین دهد؟ 
        

          این کتاب با دو کتاب قبلی این مجموعه خیلی فرق داشت. خیلی همه چیز تلخ‌تر، تاریک‌تر و واقعی‌تر بود. امیلی بزرگ شده بود، عاشق شده بود، تنها مانده بود و تمام احساساتش، حتی سردرگمی‌هایش قابل درک بودند. از بین این سه کتاب این کتاب، مورد علاقه‌ی من بود و از همه بیشتر با آن ارتباط برقرار کردم. کاملا می‌فهمیدم چرا با وجود اینکه می‌دونست عاشق تدی‌ست، حاضر شد با دین عروسی کنه و چرا لحظه‌ی آخر همه چیز رو خراب کرد. تدی،پری، دین و الیزه رو هم درک می‌کردم و همه چی انقدر شفاف و صادقانه بود که انگار نمی‌شد جور دیگه‌ای باشه.
        

          سه‌تا کتاب پر از حال‌وهوای خوب و دلچسب آنی‌شرلی شکل؛ طوری که بلر واتر، نیومون، پریست پوند و شروزبری(و حتی خونه‌ی خاله روت!) به‌خاطر اون توصیف های کامل و جذاب بهم احساس خونه می‌دادن، خشم و ترس و شادی و غم و جرقه‌ی امیلی رو می‌شد حس کرد و درک کاملی که کتاب‌ها از شخصیت هر کدوم از کاراکترها می‌دادن باعث شد هر سه کتاب برام به شدت جالب، پر از آرامش، لطافت و زیبایی باشه!
دلیل نصف ستاره‌ای که ندادم سه تا نکته بود که اذیتم کرد واقعا؛ اولیش احساسات عاشقانه‌ی دین پریست به امیلی بود که به‌نظرم حداقل توی کتاب اول و دوم کاملا بی‌جا و آزاردهنده بود. دومی‌ش بیش از حد پرخاشگر و گستاخ نشون دادن ایلزه در کتاب اول بود به نحوی که من تا اواسط کتاب دوم همچنان حس خوبی نسبت بهش نداشتم، انگار که هم‌سطح امیلی یا شایسته‌ی دوستی باهاش نیست. سومین مورد هم این بود که به نظرم اومد بعد از این‌که امیلی و سه نفر دیگه توی کتاب اول و دوم یه گروه صمیمی و کنار هم معرفی شدن، یهویی توی کتاب سوم پری خیلی نادیده گرفته شد و به قدر کافی بهش توجه نشد!
در مجموع دوستش داشتم و خوندنش برام خوشایند بود :))
        

          ❌این یادداشت حاوی اسپویل است ❌
. 
. 
. 
. 
. 

عجیب ترین اتفاقی که تو این 3جلد برای من افتاد این بود که معمولا با دیدن یک فیلم یا خوندن یک کتاب وقتی مثلث عشقی برای قهرمان داستان پیش میومد انتخاب من همیشه متفاوت با انتخاب قهرمان بود و همیشه ترحم داشتم به اون شخصی که انتخاب نشد و حتی احساس هم‌ذات پنداری میکردم باهاش اما تو این کتاب از شکست اون شخص خوشحال شدم اما در عین حال اونقدر از پایان عجله ای کتاب ناراحتم که از پیروزی شخص دیگه هم خوشحال نشدم از قلم قوی مونتگمری انتظار می‌رفت برای این پایان وقت خیلی بیشتری بزاره علت اینکه یک ستاره کم کردم هم همین بود اما در مجموع خوشحالم که داستان تراژدی نشد چون طی ماجراهای کتاب سوم تمام تصوراتم از زندگی رویایی در جزیره پرنس ادوارد نابود شده بود و البته این نشون دهنده قدرت نویسنده ست که تا این اندازه در انتقال احساسات قهرمان داستان موفق بوده و شایدم دلیل دیگه ش این بود که احساسات منفی امیلی رو تقریبا هر روز تو زندگیم تجربه میکنم! 
در پایان باید بگم من خودم رو خیلی به امیلی شبیه تر میبینم تا آنشرلی اما دوس دارم نکات مثبت اخلاقی  جفتشون رو به دست بیارم.
        

          در کتاب سوم ماجراهای عاشقانه امیلی رو داریم.
که خیلی غیر قابل پیش بینی و هیجان انگیز جلو میره.
بالاخره امیلی با کی ازدواج میکنه؟
اصلا ازدواج میکنه؟
به قله میرسه؟
پیشنهاد میکنم اگه میخواین حالتون خوب بشه این سه جلد کتاب رو بخونید.
        

          این رو بیشتر از بقیه جلدای این مجموعه دوست داشتم
طنزش رو دوست داشتم در کنار آموزنده و غمگین بودنش
مجموعه تاثیر گذار و قشنگیه مثل آنی‌شرلی:)
        

          این کتاب  به دوره جوانی امیلی  ، که صد البته مربوط میشه به مسائل عاطفی پرداخته شده بود اما  ... 

 با توجه به تجربه قبلی که از قلم  لوسی در این موضوع های عاشقانه  توی  جلد سوم آنی شرلی داشتم به نظرم این بار ضعیف عمل کرده بود . دوره جوانی آنی شرلی سرشار شور ، هیجان و شخصیت ها و اتفاق های بامزه بود که این موضوع خودش یک پوئن مثبت به حساب می‌آید در مقابل جوانی امیلی که کسل کننده و غمگین بود که اگر گهگاه ایلزه و پری هم نبودند واقعا ملال آور میشد .  کل  این کتاب فقط روایت عشق و غم امیلی بود و فاجعه این بود که من اصلا با امیلی احساس همدردی نمی کردم !! 
یه بار گفته بودم امیلی یه ویژگی داره که خیلی دوستش دارم اونم این که مثل آنی حرصم رو در نمیاره . آره حرصم رو درنمیاره این موضوع توی دو جلد قبل عالی بود اما این جا حرص نخوردنم و بی تفاوتی که در من ایجاد شده بود مسبب اش لوسی بود. شخصیت تدی اینقدر کمرنگ بود و بهش پرداخته نشده بود که من اتفاقات اصلا برام اهمیتی نداشت. توی کل این سه جلد شاید حداکثر سه تا دیالوگ مستقیم از تدی بیان شده بود و وجود تدی به طرز قابل توجهی کمرنگ تر از پری و دین بود در حدی که فقط یک بار ذکر شده بود که رنگ چشم هاش آبیه و یک بار هم گفته شده بود رنگ موهاش مشکیه . اونقدر تدی رو ما نداشتیم که شاید حتی رابطه امیلی و دین واقعی تر به نظر می رسید .

خلاصه از لوسی که شخصیتی مثل گیلبرت رو اینقدر زیبا می تونه به تصویر بکشه و ما رو عاشقش کنه انتظار نمی رفت اینقدر در حق تدی کم لطفی کنه با اون همه پتانسیلی که داشت برای اینکه بهش پرداخته بشه
        

          این کتاب  به دوره جوانی امیلی  ، که صد البته مربوط میشه به مسائل عاطفی پرداخته شده بود اما  ... 

 با توجه به تجربه قبلی که از قلم  لوسی در این موضوع های عاشقانه  توی  جلد سوم آنی شرلی داشتم به نظرم این بار ضعیف عمل کرده بود . دوره جوانی آنی شرلی سرشار شور ، هیجان و شخصیت ها و اتفاق های بامزه بود که این موضوع خودش یک پوئن مثبت به حساب می‌آید در مقابل جوانی امیلی که کسل کننده و غمگین بود که اگر گهگاه ایلزه و پری هم نبودند واقعا ملال آور میشد .  کل  این کتاب فقط روایت عشق و غم امیلی بود و فاجعه این بود که من اصلا با امیلی احساس همدردی نمی کردم !! 
یه بار گفته بودم امیلی یه ویژگی داره که خیلی دوستش دارم اونم این که مثل آنی حرصم رو در نمیاره . آره حرصم رو درنمیاره این موضوع توی دو جلد قبل عالی بود اما این جا حرص نخوردنم و بی تفاوتی که در من ایجاد شده بود مسبب اش لوسی بود. شخصیت تدی اینقدر کمرنگ بود و بهش پرداخته نشده بود که من اتفاقات اصلا برام اهمیتی نداشت. توی کل این سه جلد شاید حداکثر سه تا دیالوگ مستقیم از تدی بیان شده بود و وجود تدی به طرز قابل توجهی کمرنگ تر از پری و دین بود در حدی که فقط یک بار ذکر شده بود که رنگ چشم هاش آبیه و یک بار هم گفته شده بود رنگ موهاش مشکیه . اونقدر تدی رو ما نداشتیم که شاید حتی رابطه امیلی و دین واقعی تر به نظر می رسید .

خلاصه از لوسی که شخصیتی مثل گیلبرت رو اینقدر زیبا می تونه به تصویر بکشه و ما رو عاشقش کنه انتظار نمی رفت اینقدر در حق تدی کم لطفی کنه با اون همه پتانسیلی که داشت برای اینکه بهش پرداخته بشه
        

          امیلی و جست و جو سومین کتاب مونتگمری با محوریت شخصیت امیلی برد استار از مزرعه نیومونه. هر کدوم از کتاب های مجموعه یک دوره ای از زندگی امیلی رو در بر داشتن که برای من همون دوره از زندگی رو تداعی می کردن. شاید علتش  این باشه که انسان فارغ از محل زندگیش، دوره و زمونه ش و فرهنگی که توش بزرگ می شه انسانه و هیچ چیز مثل کتاب های مونتگمری این حقیقت رو به من یادآوری نمی کنه.
امیلی و جست و جو درباره جوانی امیلیه. چون امیلی کتاب هم سن و سال خودمه با این کتاب خیلی همذات پنداری می کردم. بزرگترا رو نمی دونم اما برای منی که خودم جوونم جوونی دوره ی خاکستری و سردیه. دوره ای که رویاهای پرشور نوجوونی جاشون رو به تلاش بی وقفه و هر روز نا امید شدن و دوباره فرداش بلند شدن و ادامه دادن مسیر می ده. قطعا توی مجموعه امیلی عاشق امیلی و صعودم، همونطور که توی زندگی خودم عاشق همون سن و سال و خاطراتشم، اما امیلی و جست و جو رو خیلی دوست دارم. دیدن جریان زندگی امیلی، اون چیزی که فراتر از حوادث روزمره س و امیلی خودش نمی تونه ببینه، باعث میشه از خودم بپرسم جریان زندگی من چجوریه؟ چه نشانه های طلایی از جریان زندگی رو به خاطر روزمرگی نمی تونم ببینم یا بهش توجه کنم؟
چند کلمه درباره محتوای کتاب:خب قضیه دین باید اینجوری تموم می شد، از کتاب اول منتظرش بودم ولی وقتی اتفاق افتاد به اندازه امیلی پریشون شدم. اما برای ایلزه خوشحالم که کار رو به سبک کاملا ایلزه گونه ای تموم کرد و امیلی هم که...