همه ما يكبار را رفته ايم سورمه سرا. همه ماهايي كه نه رفتن و ترك كردنمان كامل است و نه ماندن  و خواستنمان. همه مايي كه دلمان براي هم ميتپد، اما يادمان نميآيد كي چشمه اشكمان خشك شده. 
براي من كه حالا چندسالي ميشود دو شهر را وطن خودم ميدانم، براي مني كه ديگر هيچ وقت نه ميتوانم توي تهران آرام بگيرم و نه توي دهلي، براي من، سورمه سرا تجربه آشنايي بود. انگار يك نفر توي دهلي من را به جان مامان پري قسم داده باشد كه برو، و من هم رفته باشم، و حالا چند سال باشد كه در گوش باد زمزمه ميكنم از روزگار سورمه سرا...
        

          نکته‌ی بارزی که راجع به این کتاب وجود داشت، خلاصه‌ای بود که پشتش نوشته‌شده بود؛ که به اندازه‌ی کافی و حتّی فراتر از کافی به خرید کتاب و خواندنش مشتاقت می‌کرد و بعد از خوانش، متوجه دوربودن فضای داستان و اصلاً پیام و هدف اصلی از حالت ماجراجویانه و معمایی به تصویرکشیده‌شده در متن خلاصه می‌شدی. خود من به شخصه به هوای معمایی بودنش نبود که خواندمش، شنیده‌بودم تجربه‌ی جدیدیه زیاد. ولی خب برای منی که کتاب‌هایی با فضای مالیخولیایی عجیب‌وغریب‌تر خوانده‌بودم، نه زیاد.(به خصوص که قبل از این، کتاب "بهار برایم کاموا بیاور." را خوانده‌بودم و اصلاً با تمام مالیخولیاهای جهان انس گرفته‌بودم.:)) ) از همان اوایل مایل به اواسط هم کاملاً داستان مشخصه و "غافل‌گیرشدن" و "شوک ناگهانی" یا چیزهایی در این دسته، سر راه خوانش‌مون قرار نمی‌گیره.
و پس شاید چیزی که می‌مانه، نثر کتابه که خب بله. می‌شه گفت درنوع خودش شاید خاص و عامل نشاندنم پای کتاب بود. گفتم "شاید."☝🏼. :))
        

          کتاب پر از تصویر است و عشق مردی به همسرش. مردی در آرزوی دخترک کوچکی به نام آبانه.

        

          من تعجب میکنم که چرا همه میگن شبیه بوف کوره؟!
        

          شاید قوی ترین نکته ی این کتاب برای من خلاصه ای بود که ازش-به مهارت تمام- نوشته شده بود.
خلاصه رو که میخونی فکر میکنی یه کتاب ماجراجويانه پیش روته و چون تعداد صفحات کمه هم از گزافه گویی که موضوع داستان و حیف کنه خبری نیست.
بله خلاصه قشنگ بود، نثر دلچسب و گیرا بود اما اصلا معمایی و ماجراجویانه نبود.
موضوع اصلی داستان کاملا به فراموشی سپرده شده بود و حتی در آخر هم جواب درست حسابی بهش داده نميشه و به قولی ته داستان و سرهم بندی میشه.
اگر بخوایم خلاصه پشت کتاب و در نظر نگیریم، داستان متوسط خوبی بود مخصوصا اینکه نثر، نثر جدیدی بود برای یک نویسنده ایرانی که تقریبا خوب هم در به تصویر کشیدن ژانر وحشت عمل کرده بود.
یکی از نکته های جذاب کتاب برای من نحوه ی تموم کردن فصل ها بود. تو حساس ترین جای داستان با یه اتفاق کاملا غافلگیر کننده تموم میشد و تو مجبور میشدی که کماکان به خوندن ادامه بدی.
اما به هر حال اون خلاصه گیرا پشت کتاب نوشته شده و باعث شده من انتظار خیلی بیشتری ازش داشته باشم. هرچند به نظرم در آینده کتاب های خوبی از این نویسنده خواهیم خوند.
        

          جوانه زدن امید از زیر خاک

⚠️در متن زیر امکان افشای بخشی از داستان وجود دارد.

نگاهی هنرمندانه به سوگ، غمِ جدایی  و مرگ و زندگی، فرمی جذاب که تا حدی دلهره به جان مخاطب می اندازد و  تله پاتی ذهن هایی که با محبت و عشق به هم متصل‌اند، در سورمه سرا با روایتی تازه بیان شده است.

 راز آلودگی و فضای سکوت حاکم بر کتاب،جهان داستانی بدیع، توصیفات و تصاویر جان‌دار و تناسب کلمات خرج شده با سوژه(در برخی از داستان‌ها موضوع، کشش تبدیل به داستان بلند و رمان را ندارد،پرگویی صورت می‌گیرد) نقاط قوت کار هستند.

ایراد اثر نیز سرنوشت هدیه است که در هاله‌ای از ابهام می‌ماند. آنچه در داستان از زندگی او و راوی دیدیم،  فضایی نبود که منجر به خودکشی او شود.کاش این بخش بیشتر پرداخت می‌شد و سناریوی دیگری برای مرگ او چیده می‌شد. چون به نظر نمی‌آید هدیه از غم فراق آبانه دست به خودکشی زده باشد. در قسمتی از اثر حرف از معلمی به میان آمد. تا جایی که گمان کردم حادثه‌ای در حین خدمت جان هدیه را گرفته است ولی بعد با تاکید چندباره‌ی نویسنده به استفاده از قرص برنج، به خودکشی خودخواسته تاکید شده است.
اثر مناسب بزرگسالان علاقه‌مند به ادبیات و نوجوانان کتابخوان بالای ۱۵ سال می باشد.
امتیاز کتاب:۴ از ۵
#رامبد_خانلری
#نشر_بان

https://eitaa.com/vazhband
        

          تعلیق خوبی داشت و من رو به جلو می‌کشوند. دنیای سورمه‌سرا با قوانین عجیب غریبش کشش داشت و اصل قصه بود وگرنه خود داستان سوژه ساده ‌ای بود.
        

          به هیچ کدوم از کتابایی که خوندم شبیه نبود. خیلی لذت‌بخش بود برام. و می‌خوام باقی آثار این نویسنده‌ی خوش‌قلم رو بخونم
        

          اولین کتاب از رامبد خانلری که خواندم و باید بگویم جذب نوشته‌اش شدم!
داستان حجم کمی دارد ولی مقدار زیادی آدم را به فکر فرو می‌برد و این قطعا از هنر نویسنده است که توانسته چیزی را خلق کند که پس از پایانش هنوز در ذهن خواننده ادامه دارد. 

به فکر خریدن مابقی آثار خانلری افتادم :)