کتاب یحیا را به پیشنهاد صفحه‌ی سنگر کتاب مشهد خواندم. کتابی کوتاه و خوش‌خوان که ماجرای طلبه‌ای بود که از قبل از به دنیا آمدنش نذر طلبگی شده بود.
ماجرای اصلی از اولین سفر تبلیغی سید یحیا به یکی از روستاهای سرسبز شمالی آغاز شد. روستایی که اهالی‌اش   پابه‌پای اشک برای روضه‌ی ائمه، برای روضه‌ی سر بریده‌ی #میرزا_کوچک_خان هم گریه می‌کردند.
داستان این سفر تبلیغی در عین سادگی، جذاب و پرکشش بود.
پیشنهاد می‌کنم در اولین فرصت یکی دو ساعته این داستان را بخوانید و شیرینی‌اش را به جان بخرید.
          

            جذابیت یادداشت های اینستاگرامی نویسنده برای من، اشتیاق خوندن کتاب رو به دلم انداخت
من توقع خواندن متنی با نگارشی چه بسا جذاب تر همچون یادداشت های صفحه اینستاگرامشون رو داشتم اما از خواندن کتاب پشیمان نشدم
متن کتاب، ساده تر بود و روان و شخصیت های داستان، خاکی و دل نشین
تجربیاتی که سید یحیا ( طلبه جوان داستان ) در طول سفر کسب می‌کند و روایت و ظرافت هایی که در اخلاق و رفتارش رعایت، ارزشمندند و قابل توجه
          

            لطافت روحیه سیدیحیا با فضایی که به آن وارد می‌شود کاملا همخوانی دارد.
تلنگرهای گاه و بیگاهی که با او می‌خوردم، تا انتها مرا به دنبال خود می‌کشاند.

          

            شخصیت دوست داشتنی سیدضیا و حرفهای عمیق او
و از سلام اول سید یحیا تا وداع آخر او از زمین ناخانه!
در کل کتاب شیرینی بود.
          

            کتاب خنکی بود. خنک مثل آب طالبی های اطراف حرم امام رضا یا لیموناد های پر یخی که شیرینی شان دل را نمی زند یا شبیه خانه  هایی که کف شان را آب می زند و باعث می شود یک نسیم خوشی بوزد. یا شبیه دار ال... های حرم که خنک خنک ند با بوی گلاب.

چقدر خیلی ها یک سیّد ضیا در زندگی کم داریم...
          

            بسم الله

هرچه می‌خواهید این کتاب دارد...
اگر به دنبال زندگی هستید، دارد...
به دنبال عشق و محبت هستید، دارد...
به دنبال موفقیت هستید، دارد...

اصلاً شما فکر کنید وارد یک دوره رشدواره شده‌اید که قرار است در آن رشد کنید، قد بکشید، محبت یاد بگیرید، عشق را تجربه کنید، ساده و بی‌آلایش زندگی کنید و بی غم دنیا هم قدم با اهالی این کتاب راه بروید، در هوای گیلان نفس تازه کنید، چای بخورید و بوی رطوبت را به ریه‌هایتان هدیه کنید...

در هم می‌نویسم چون حالم درهم است، حالم خراب است، حالم خوب است، نمی‌دانم چه شده‌ام، همینقدر می‌دانم که این سید که کتاب به نام اوست برای هرکه این کتاب را بخواند طلسمی قرار داده که ناراضی برنگردد، لذت ببرد، گریه کند، مست شود، هشیار شود، رشد کند...

مگر از یک خاطره نگاری یا سفرنامه یا سرگذشت نامه یا ناداستان چه چیز می‌خواهیم که این کتاب نمی‌تواند داشته باشد؟؟؟؟

داستان سفر تبلیغی یک طلبه به منطقه‌ای خوش آب و هوا در گیلان که از قضا محل رفت و آمد یک شیرمرد به نام میرزاکوچک جنگلی بوده است و اهالی آن هم پیاله او بوده‌اند، مردمی سرسخت در جوانمردی و لطافت و محبت و اولین سفر تبلیغی این جوان...

این کتاب به شرط چاقو نیست، باید برای خواندن این کتاب ریسک کنید، با دودلی به سراغش بروید و این حس ته قلب تان باشد که شاید این کتاب را اشتباه انتخاب کرده‌اید تا قرعه الماس درون کتاب به شما بیفتد...

پ.ن: معادل فارسی ریسک به ذهنم نرسید...
          

            یک کتاب لطیف، مثل عطر سیماله و گل‌گاوزبانِ کوهستان، یک کتاب روان، مثل نسیم خنک صبحگاه گیلان که حتما لرز ملایمی آورده به تن سیدیحیا، وقت‌هایی که وضو می‌گرفته تا بایستد به نماز. کتاب یحیا یک برش کوتاه از زندگی سید یحیا پسر سیدضیاست که تصمیم داشته گمنام بماند و راوی حکایت‌های مردم گیلک باشد، طلبه جوانی که برای تبلیغ به روستایی می‌رود که زمانی پناهگاه میرزا یونس بوده، میان مردمی که بعد از صد سال هنوز برکت حضور میرزا یونس را در همه جای زندگی گرمشان لمس می‌کنند
          

            "تو حرف خدا را برسان آن کس که آمدنی باشد خودش می آید"
روایتی درعین سادگی و بی تکلف بودنش، بسیار دلنشین بود.
کتابی کم حجم اما سرشار از حس خوب
لذت بردم :)
          

            داستان یه طلبه جوانه که رفته یه روستایی تو شمال برای تبلیغ تو ماه مبارک رمضان.
ساده و قشنگ و پر از حس خوب. کوتاه بود و جای پرداخت بیشتری می‌تونست داشته باشه.

«کتاب یحیا» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/19323
          

            بسم الله...
موقع شروع کتاب اصلا فکر نمی‌کردم این قدر برام دلنشین و دوست داشتنی باشه...
ساده و دلنشین و پر از حس خوب...


          

            حس این کتاب برای من خیلی شبیه سریال پرده‌نشین و کتاب پیامبر بی‌معجزه بود. از این جهت که یحیا قبل از روحانی بودن، یه  "آدم واقعی" بود، با همه‌ی نقصان‌ها و فرازوفرودهاش.
من خیلی دوستش داشتم.

          

            
.
«کتاب یحیا» داستانی است بر اساس روزنوشت های یک روحانی که در ایام ماه مبارک رمضان به دیار شهید میرزا کوچک خان سفر کرده است.
نویسنده، در تلاش است زوایایی ناشناخته از زندگی روحانیونی را به نمایش بگذارد که بدون هیچ چشم داشتی و با عشق به دین و اهل بیت (علیه السلام)، عطر اسلام و مذهب را در اقصا نقاط کشور می پراکنند و نشان می‌دهد که زندگی و جامعه‌شناسی مخصوص این قشر بزرگ دینی، تا چه حد می تواند پیچیده ترین مشکلات، چالش ها، اختلافات و سوء تفاهم‌های مردمان جامعه را در لفافه‌ای از دعا و متون ناب دینی و مذهبی حل و فصل نماید.
.
تجربه‌ی شخصی:
کتاب یحیا یه کتاب بسیار خوش‌خوان و جمع و جوره که میتونین برای دقایقی کنار گذاشتن دنیا و ما فیها‌ برین سراغش و از لذتی که مثل وزیدن چند ثانیه باد خنک وسط یه گرمای شدید بهتون میده کیف کنین! و همچنین یه پیشنهاد خوبه برای دوباره گرم کردن موتور خوندنتون اگر مدتیه که بین شما و کتاب جدایی افتاده.
موضوع کتاب به شدت تلنگر زننده است که چقدر میشه از ظرفیت مساجد و روحانیت استفاده کرد ولی در خوشبینانه‌ترین حالت این اتفاق بیشتر در روستاهایی که مبلغ به اونجا اعزام میشه میفته...
یادمه یه بار استاد غلامی میگفتن چقدر از جوونامون وقتی یه مشکلی دارن میتونن برن سراغ امام جماعت محل؟ برای درد و دل کردن حتی...!
و این اتفاق چقدر قشنگ در این داستان دیده میشه... محل امن و محل رجوع بودن روحانی مبلغ و البته تلاش‌هایی که در این راه داره و دقت نظرش برای تعامل بهتر با مردم روستا 
داستان با یه سرعت معقول پیش میره، توصیفات خیلی بجا و به اندازه و تاثیر گذار. اونقدر که مثلا من موقع خوندن توصیفات مه جنگل واقعا سردرد گرفتم همون‌طور که در واقعیت هم در هوای ابری و مه دچار افت فشار و سردرد میشم! 
دلیل دیگه‌ی دلچسب بودن کتاب هم پرداختنش به یکی از آرزو‌های زندگیم بود -یعنی تجربه‌ی بودن در روستا در ماه مبارک و ایام اعتکاف- و با توصیفات کتاب میتونم بگم چند درصدی به آرزوم رسیدم!😬
.
#کتاب_یحیا
#امیرحسین_معتمد
#نشر_احیا
#کتاب_خوب_معرفی_کنیم
#روزی_۳۴_صفحه_کتاب_بخوانیم
          

            باید یک شلف جدید بسازم و اسمش را بگذارم:
ارتباط قلبی
ایشان جزء صدرنشینان شلف فوق خواهند بود