معرفی کتاب مردی که خواب است اثر ژرژ پرک مترجم ناصر نبوی

مردی که خواب است

ژرژ پرک و 1 نفر دیگر

4.0

8 نفر |

2 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

خوانده‌ام

خواهم خواند

خرید از کتابفروشی‌ها

ناشر

نشر نو

شابک

9786004904308

تعداد صفحات

128

تاریخ انتشار

توضیحات

        «مردی که خواب است»، با زبانی شاعرانه و روایتی سیال میان خواب و بیداری، به بیان تجربه‌ای از بیخ و بن فلسفی می‌پردازد. شخصیت اصلی، که در سراسر داستان «تو» خطاب شده، در دانشگاه سوربن جامعه‌شناسی می‌خواند تا اینکه روزی تصمیم می‌گیرد سر جلسهٔ امتحان حاضر نشود و درسش را نیمه‌کاره بگذارد. این تصمیم ناگهانی سلسله‌جنبان رشته‌ای از تصمیم‌ها می‌شود که همگی یک ایده را تعقیب می‌کنند: گسست مطلق از جهان و بی‌اعتنایی محض به آدم‌ها و پیشامدها. اما تا کجا می‌توان به همگان «نه» گفت؟ تا کی می‌توان خود را از دنیا و مافیها برکنار داشت؟ و تبعات چنین انزوای سرسختانه‌ای چیست؟ جمله‌ای از فریدریش نیچه را شاید بتوان پاسخی دانست به این پرسش‌‌ها و تفسیری موجز بر این داستان، آنجا که فیلسوف آلمانی می‌گوید: «اگر دیرزمانی به مغاک نگاه کنی، مغاک نیز به تو نگاه می‌کند.»

بریدۀ کتاب‌های مرتبط به مردی که خواب است

1403/9/23

4.0

صفحۀ 83

حلقة افسون‌زدة تنهایی را نخواهی شکست. تنهایی و کسی را نمی‌شناسی؛ کسی را نمی‌شناسی و تنهایی. دیگران را می‌بینی که جمع می‌شوند، کیپِ هم می‌ایستند، هوای هم را دارند و یکدیگر را در آغوش می‌گیرند. اما تو با این نگاهِ مرده‌ات چیزی نیستی مگر شبحی شفاف، جذامی‌ای همرنگ دیوارهای شهر، پرهیبی که از حالا غبار شده، میدانی مُسخّر که هیچ کس نزدیکش نمی‌رود. به امید دیدارهایی بعید تقلا می‌کنی.

محمدصدرا جعفری

1403/9/23

مردی که خواب است

ژرژ پرک

4.0

صفحۀ 20

روزی است مثل امروز، قدری دیرتر، قدری زودتر، که بی‌غافلگیری می‌بینی یک جای کار ایراد دارد و بی‌تعارف بلد نیستی و هیچوقت بلد نخواهی شد زندگی کنی.

محمدصدرا جعفری

1403/9/23

مردی که خواب است

ژرژ پرک

4.0

صفحۀ 84

بدبختی به تو هجوم نیاورده، روی سرت آوار نشده: به‌آهستگی رخنه کرده و به‌طرزی کمابیش مطبوع به درون خزیده. ظریفانه زندگی و حرکات و ساعت‌ها و اتاقت را در بر گرفته، مثل حقیقتی که دیرزمانی نقاب‌پوش بوده باشد، بداهتی مردود؛ پیگیر و شکیبا، ظریف و لجوج، مالک شکاف‌های سقف شده، مالک چین‌های صورتت در آینة ترک‌خورده، مالک ورق‌های چیده؛ با قطرة آبِ شیرِ پاگرد جاری شده و هر ربع ساعت در ناقوس سَن‌روک طنین انداخته.

محمدصدرا جعفری

1403/9/23

مردی که خواب است

ژرژ پرک

4.0

صفحۀ 25

تو چیزی نیستی جز سایه‌ای مشوش، هسته‌ای سخت از بی‌اعتنایی، نگاهی خنثی و گریزان از نگاه‌ها. با لب‌های صامت و چشم‌های خاموش از حالا می‌توانی توی آبچاله‌ها، درون شیشه‌ها و روی بدنة براق اتوموبیل‌ها بازتاب‌های گریزپای حیات بطئی‌ات را ببینی.

لیست‌های مرتبط به مردی که خواب است

Mahdi

1402/12/25

هنرمند گرسنگی (داستان) و خروج از هنرمند گرسنگی (نمایشنامه)

دوستان روحم در چه‍ارصدودو

50 کتاب

بهترین جنبه چهارصدودو مصادف با ۲۰ سالگیم فقط و فقط کتابخونیم بود. و اینجا لیستی از بهترین همراهان امسالم رو به اشتراک میذارم:

Mahdi

1402/2/30

فلسفی های مورد علاقم

25 کتاب

رمان ها و نمایشنامه‌های فلسفی که هر روز به ذهنم میان.

یادداشت‌ها

محمد سعید میرابیان

1403/9/5

گاهی یک تصمیم اشتباه، پنجره‌ای از درک برای تو باز می‌کند...
شخصیت اصلی–که در سراسر داستان «تو» خطاب شده–در دانشگاه سوربن جامعه‌شناسی می‌خواند تا اینکه روزی تصمیم می‌گیرد سرِ جلسهٔ امتحان حاضر نشود و درسش را نیمه‌کاره بگذارد. این تصمیم ناگهانی سلسله‌جنبان رشته‌ای از تصمیم‌ها می‌شود که همگی یک ایده را تعقیب می‌کنند: گسست مطلق از جهان و بی‌اعتناییِ محض به آدم‌ها و پیشامدها.

اما تا کجا می‌توان به همگان «نه» گفت؟

مردی که خواب است، بدون ادعا شرح‌حال همه ماست. انسان‌هایی مانند "مورسو" بی‌حس و ندانم‌گرا و حیران میان تمام رخداد‌های روزمره‌مان. نه می‌توانیم از آن‌ها اجتناب کنیم نه می‌توانیم درک‌شان کنیم.

● دانشجوی جامعه‌شناسی دانشگاه سوربون بودن شخصیت اصلی.
● "تو" خطاب شدن شخصیت اصلی در تمام داستان.
● بی‌اهمیت بودن جهان واقعی و بی‌خوابی
همه این‌ها تداعی کننده انسانِ ازخودبیگانهِ دنیای مدرن است. موجودی سیاه و توخالی که همه ما ناخودآگاه با او همزادپنداری می‌کنیم. همه این‌ها باعث می‌شن این‌کتاب یکی از لذت‌بخش‌ترین تجربه‌های رمان خوندن من

سامان

1403/9/30

          شخصیت اصلی داستان تصمیم می‌گیره تو امتحان دانشگاهش شرکت نکنه و رو بیاره به هیچ کاری نکردن و بی اعتنایی به دنیا و ما فیها.. این رمان کوتاه ویژگی‌هایی رو داشت که من به طور کلی دوستشون ندارم اما سورپرایزم کرد و خوشم اومد ازش...راوی دوم شخص، رمانی بدون اتفاق و ماجرا چیزی نیست که من رو به خودش جذب کنه ولی این رمانک موفق شد...یک فضایی رو نویسنده خلق می‌کنه و با یک نثر شبه شاعرانه و با راوی دوم شخص اون فضا رو شرح و بسط میده و در نهایت پی این قضیه میره که تا کی میشه به این شیوه بی اعتنایی به جهان زندگی کرد؟ گفته میشه داستان حال و هوای رمان‌های کافکا و سارتر رو داره.من چون از این دو نفر تا به حال چیزی نخوندم، نظری در این مورد ندارم و با توجه به این مساله، یک داستان جدید و نو خوندم.من معتقدم  بعضی کتاب‌ها در بعضی فصل‌ها بیشتر میچسبن، و فکر می‌کنم هم‌زمانی مطالعه کتاب با پاییز باعث شد بهتر و بیشتر لذت ببرم...از ژرژ پرک باز هم می‌خونم.