راستش خانم براون موضوعات جالبی را برای نوشتن انتخاب کرده بود ولی به نظرم خیلی خوب بهشون نپرداخته بوده و در حد اشاره و تلنگر زدن بود البته این احساس و برداشت منه 
این شیوه‌ی داستان گفتن و حاشیه رفتن و از خود گفتن اوایل کتاب برام جالب بود ولی هر چه قدر به اواخر نزدیک می‌شدم با خودم می‌گفتم چرا خلاصه‌تر صحبتاش رو نمی‌زنه، کاش کمتر از تجربیات شخصیش و تعجب کردن از نتایج پژوهشش بگه و بیشتر به موضوع فصل بپردازه.
با این حال هر کتابی حرفی برای زدن داره و من ازون بخش‌ها استفاده کردم برای من بهترین فصلش‌ فصل تاب آوری بود چون تلنگر قویش رو بهم زد. البته حرفایی که در مورد شرم هم می‌زد خیلی خوب.
باید به خودم یادآوری کنم کتاب رو بیست سال دیگه که بیشتر درگیر کار و خانواده بودم دوباره بخونم شاید بیشتر ارتباط گرفتم با کتاب.
          

            خانم برنه براون استاد پژوهشی دانشگاه هوستون هستند. سالیان طولانی روی مبحث شرم، شجاعت، آسیب پذیری و به طور کلی مفاهیمی که مربوط به پذیرش خود و عزت نفس می‌شوند، مطالعه و پژوهش کرده‌اند.
زبان کتاب ساده و خوش‌خوان است و کل کتاب را با تجربه‌ شخصی خودشون جلو می‌برند. در سال 2007-2008 گشایشی در زمینه‌های مورد مطالعه‌شان برایشان رخ می‌دهد که منجر به نوشتن این کتاب می‌شود. 
مقدمه کتاب مقداری طولانی و برای من حوصله‌سربر بود اما با ورود به فصل‌های تحت عنوان «راهکار» که اصل مطالب کتاب است، محتوا جذاب و کاربردی شد.
دو ویژگی‌ که در این کتاب دوست داشتم و مرا علاقمند کرده است که دیگر آثار این نویسنده را بخوانم:
1- زبان کتاب ساده و بدور از اغراق‌‌ و از جنس کتاب‌های به اصطلاح زرد در این حوزه نیست و یک متخصص این حوزه مفاهیمی را بیان می‌کند که بسیار عمیق و مهم است.
2- در پایان هر فصل، عناوینی به نام «از پا ننشینید» وجود دارد که شالوده مفهوم فصل و تجربه عملی نویسنده آمده است که کاربردی می‌باشد.

پشت جلد کتاب: 
"دکتر برنی براون در این کتاب به پرسش‌هایی پیرامون زندگی با تمام وجود پاسخ می‌دهد: چگونه می‌توان از موضع اصالت و احساس ارزشمندی با زندگی درگیر شد؟ چگونه می‌توان شجاعت، شفقت و پیوند صمیمانه را در خود پرورش داد تا نقص‌های خود را بپذیریم و دریابیم که هرچه هستیم کافی هستیم و ارزش آن را داریم که عاشق شویم و عشق بورزیم، احساس تعلق کنیم و شاد باشیم؟"
          

            کتاب را دوست داشتم در گروه کتابهای انگیزشی و روانشناسی حرف تازه داشت و راهکار ارائه می کرد اما خیلی مختصر بود و دوست داشتم راهکارها راکامل تر و بیشتر توضیح میداد در کل کتاب را پیشنهاد می کنم.
قسمتی از کتاب :
عصاره زندگی با تمام وجود،احساس ارزشمندی در لحظه اکنون است ، بدون هیچ  «ا گر»ی،ما بی هیچ شرطی در خور آن هستیم که از عشق و احساس تعلق برخوردار شویم.