داستان در مورد گروهی جوان مهندس است با محوریت جوانی به نام میثم
عموما درس و دانشگاه برایشان مهم و جدی است و تحرکات علمی جدی ای دارند
چند نفرشان در فضا های خاصی سیر می کنند و مسائل متفاوت و جالبی از چند طیف دارند و داستان بر پایه ی پرداختن به همین مسائل، تعامل این افراد با هم و روایت فضاهای فکری متفاوتشان پیش می رود
این تفاوت شخصیت ها باعث شده که نظرات مختلف مطرح شوند اما چون محوریت داستان با میثم است نظر و دیدگاه های او بر فضا غلبه دارد

از حیث پرداخت به موضوع مهاجرت و اپلای نویسنده نوع تفکرات و موضع ها را خوب بیان کرده اما در پرداخت مسئله کمی ضعف دارد و می توانست داستان غنی تری باشد
تمرکز کتاب بر بیان انتخاب ماندن یا رفتن است
 افکار و درگیری هایی که موقع تصمیم گیری در این مورد افراد با آن ها مواجه می شوند
 و توصیف فضای کاری و علمی، محاسن و مصائب در ایران ماندن برای آن عده ای که بنا دارند بمانند 
و قسمت کمتری هم تجربه ی چند نفری که مهاجرت کرده اند و نگاهشان به اپلای 

نویسنده مثل اغلب نویسنده های دیگر گاهی نظرات شخصی اش در موضوعات مختلف و اغلب مرتبط را در قالب دیدگاه های شخصیت اصلی داستان بروز می دهد و بسته به ذائقه ی مخاطب ممکن است این کنش او را خرسند کند یا ناراضی

اشکال دیگر اینکه اطلاعات خاصی از شخص نویسنده در دسترس نیست 
شما نمی دانید ایشان تجربه ی زندگی خارج از ایران را داشته اند یا خیر
روایت هایی که از آنجا تعریف می کنند حاصل یک تجربه ی شخصی است یا مشاهده ی فیلم و مستند و مطالعه 
آنچه در این اثر از توصیفات فضاهای خارج از ایران می خوانید احتمالا برایتان جدید نخواهند بود و این شاید حاصل هم نشینی ما با رسانه های مختلف است و فراوانی تولیدات در این زمینه


در کل اثری بود خوش خوان و ساده
خواندنش را به تازه دانشجو ها حتما توصیه می کنم
          

            با خوندن این کتاب پر از نظرات متناقضم.
نسبت به کتاب‌های قبلی نویسنده پیشرفت محسوس داشته. البته هنوز پر از شعاره اما قابل تحمل‌تر از قبلیا.
این شعار و بیانیه‌ها دادن‌هاش رومخ اما در عین حال درست بود.
یعنی از نظر من درست بود. و تناقض‌ها از همین‌جا شروع میشه.
من با موندن تو ایران، با تلاش برای ساختنش، با رو برگردوندن از کشورهای دیگه -چه شرق و چه غرب- و اتکا به هوش و اعتقاد و انگیزه خودمون موفقم. من با خوش‌رقصی برای غریبه و له‌له زدن برای مرحمت پرمنت اونا مخالفم. از ذهن استعمارزده و توسری‌خورده اکثر ایرانی‌ها بیزارم. اما کسی که عقیده دیگه داره هم می‌تونه این تتاب رو بخونه و تحمل کنه؟ یا اصلا سراغش نمیره یا احتمالا همون ده بیست صفحه اول ولش می‌کنه. و این میشه که حرف همدیگه رو نمی‌خونیم و گوش نمیدیم.

یه مقایسه‌ای هم بین این کتاب و اعتقادات شخصیت اصلی با کتاب‌های ایرانی از نشر‌هایی مثل چشمه و ثالث و از این قبیل بکنم. اکثر این کتاب‌ها شخصیتی ناامید، خسته، کلافه، بی‌هدف و پر از نفرت و حس انتقام و بدبختی هستن. این حجم از ناامیدی و بیخود بودن رو حتی تو کتابای خارجی هم نمیشه دید. اما شخصیت این کتاب هم جوون بود، هم اهل فکر و تحلیل، هم پویا و هم امیدوار اونم از نوع متوکل به خالق. جوونی که به تربیت خانواده‌اش و بحث توکل اعتماد کرده بود و داشت سخت و آسون پیش می‌رفت. 
          

            این کتاب به نظر من نباید در دسته رمان قرار بگیره.مدل داستان سبک عامه پسندی نیست،اما شخصا اندازه رمان ازش لذت بردم.نوع نوشتار به شکلی بود که بعد از اینکه یک یا دو فصل می خوندم و کتاب رو کنار می گذاشتم،بعد از چند دقیقه هنوز به شکل شخصیت اصلی دنیا رو می دیدم و ذهنم ناخوادآگاه رو مسائل اون کار و کنکاش می کرد!و این برام جالب بود.
اما انتقادات زیادی به کار وارده...!و مهم ترینش اینه که هیچ یک از حرف ها و بازخورد هایی که درباره زندگی در خارج از کشور در کتاب مطرح می شد،رنگ و بوی تجربه و چشیده شدن نمی داد.و در واقع این طور به نظر می رسید که تمام اون ها کپی برابر اصل از بیانات رسانه ها در این باره است.این خیلی تو ذوق می زد و لذت کتاب رو برام کمتر می کرد.
نکته ای که نویسنده در اون می تونست بسیار قوی تر ظاهر بشه،اینه که می شد در افکار شخصیت ها در مورد موضوع زندگی در خارج کشور چالش های بیشتری ایجاد کنه و کمی از موضع گیری دست برداره.اینکه نویسنده خودش یک فرد مخالف خارج رفتنه در تک تک کلمات کتاب واضح بود،و اگر نویسنده این رو کمی لابه لای افکار و دیالوگ ها پنهان می کرد،به نظرم به جذابیت و قوی تر شدن کار فوق العاده کمک می کرد.
در مجموع اما بد نبود،ارزش یک بار خواندن رو داره.
          

            کتاب اپلای رو به خاطر رشته دانشگاهی خودم و اینکه اساتید از اولین جلسات ترم یک شروع کردن به آماده‌ کردن دانشجو ها برای اپلای و اینکه در خارج از کشور بهتر میشه درخشید و میشه خیلی راحت از امکانات استفاده کرد که همین باعث شد من مردد بشم بین اینکه ادامه تحصیلات در ایران باشه یا دانشگاه های برتر خارج از کشور که این کتاب باعث شد دید بهتری نسبت به موضوع اپلای پیدا کنم و مصمم بشم به اینکه برای کشورم تلاش کنم و باعث پیشرفتش بشم.
تلاش میثم و دوستاش برای اینکه بتونن تو ایران درس بخونن و کارآفرینی کنن و به تولید برسن و در بعضی مسائل به خودکفایی برسیم واقعا قابل ستایش و دوست داشتنی بود. 
انتظار داستان قوی تر رو داشتم و اینکه به مسائل بیشتری پرداخته بشه ولی در همین حد هم خیلی خوب بود.
هیچ جا کشور و وطن آدم نمیشه و نباید ذهن و فکر و استعداد و تلاش رو برای افراد خارجی و پیشرفت اون کشورها به کار برد میشه تو ایران موند و از استعداد ها برای پیشرفت و خودکفایی کشور استفاده کرد.
قطعا کشورهای پیشرفته از ابتدا اینجور نبوده و اونا هم با تلاش و کوشش به اینجا رسیدن.
پس میشه تو ایران موند و بهترین خود شد.
به امید روزی که جوونامون به فکر پیشرفت و خودکفایی کشورشون باشن و براش تلاش کنن و قدم بردارن.
          

            روایت های دانشجویی همیشه جذاب بوده و هست. به شرطی که شعار زده و زاییده‌ی  قضاوت های شخصی نباشد. اپلای ماجرای چند دانشجوی نخبه را روایت می‌کند که در دوراهی  رفتن یا ماندن 
دچار تردید می‌شوند. در کل کتاب خوبی است اما اگر بخواهیم وارد جزئیات شویم جای حرف بسیار دارد ... 
چاشنی عشق و احساسات و ماجراهای شخصی دانشجویان، داستان را جذاب تر کرده است.