یادداشت‌های سجاد شیرازی (44)

          آموزنده
        

          چقدر چیزها هست که آدم نباید بداند ولی الکی می رود که بداند. حالا که دانستی دردت شروع می شود.
        

          خلاف آنچه در مقدمه مترجم و حتی عنوان کتاب سعی در کمرنگ جلوه دادن آن شده.، کتاب هم زمان و به همان شدت که در نقد تصوف نگاشته شده، به همان نسبت منتقد فقه و فقیهان مصطلح نیز هست و در جای جای کتاب سعی در بازگرداندن معنای فقه و فقاهت به معنای اولیه و راستین خود، یعنی معنایی نزدیک به حکیم یا عارف دارد.
        

          این «هَلْ أَدُلُّكُمْ» آنقدر به قول علمای ادب در آن «استعطاف» هست كه وقتی انسان فكر كند كه خدای عالم با ما كه بشر ضعیف هستیم به این صورت دارد صحبت می كند [نمی تواند نه بگوید. گویا خداوند چنین می گوید: آیا اجازه می دهید من شما را یك راهنمایی كنم؟
        

          عمدتا مطالب متوسطی بیان شده بود، هرچند مواردی از حقایق خودشناسی هم در آن هست که آدم را شگفت زده کند
        

          چون رنده مباش و جمله بر خود متراش

چون تیشه ز کار خویش بی بهره مباش

تعلیم ز اره گیر در کار معاش

چیزی سوی خود می کش و چیزی می پاش
        

          در حال حاضر اگر شرايط دينداري تا حدّي فراهم است، شرايط دينداري به آن نحو که انسان‌ها در جامعيت قرار گيرند و همه‌ي ابعاد خود را به سوي اهداف الهي سوق دهند فراهم نيست، آن‌کس که مي‌خواهد متدين باشد، اهل عشق و هنر و زيبايي نيست، آن‌کس هم که اهل عشق و هنر و زيبايي است، اهل عبوديت و رعايت احکام شريعت نمي‌باشد. ما در آينده‌ي انقلاب حتماً با نوعي از زندگي ديني آشنا مي‌شويم و در آن قرار مي‌گيريم که نسبت به وضع موجودمان بسيار متعالي‌تر است. ما فعلاً در شرايطي هستيم که حتي در اعتماد به عالم قدس و معنويت، در حدّ استدلال به وجود آن‌ها متوقف مي‌باشيم، بدون آن‌که راه‌کارهاي ارتباط قلب‌ها با آن عوالم در نظام آموزشي ما برنامه‌ريزي شده باشد. جالب است استدلال‌هاي اثبات وجود خدا را خداشناسي مي‌دانيم و از خداشناسي واقعي که تجلي نور توحيد بر قلب‌ها است در غفلت هستيم.
        

          نمی دانم چه طور می شود که مادر دنیا ، از این صدّام ها می زاید ، صدّام می خواست به چه برسد ؟ صد،ام آرامشش را در چه می دید؟

نمی دانم این خوب است یا بد ، که دین اینقدر تفسیر پذیر است . خبر پس گرفتن محمّره(خرّمشهر) را عراقی ها با آیه ی قرآن شروع می کنند  و ما هم پیروزی هایمان را به همچنین .
در عراق ، برخی از علمای شیعه برای جنگ صدّام به این مستمسک که حق گرفتنی است و خرّمشهر غصبی ، فتوای وجوب می دهند . چرا ؟
دین ، دین ، دین . چه چیز عجیبی ...
        

          گفتگو با مصطفی ملکیان با فاصله نسبت سایر گفتگو ها جذاب تر است.
        

          نیازمندی گام نخست ترس است.
ص ۱۷۲
        

          هر کتابی به هر کسی با هر مزاجی خوش نمی آید. این کتاب برای من جداً آموزنده بود. اگر بخواهم با یک تصویر آن را توصیف کنم، می گویم: جعبه سیاه آدمی.
آنچه مرا تا تا خط به خط تا پایان کتاب می کشاند، صداقت و بی آلایشی نویسنده در عین پشته ی سنگین دانش و مطالعه او در بیان و تحلیلل رفتار ها و پلیدی ها بود.
در تمام متن کتاب آن نگرانی و دغدغه پدرانه را می شود احساس کرد.گاهی آنقدر شدید که آدم می خواهد حق را به دخترش بدهد، مثل همه ی پدر های ایرانی آن نگاه از بالا به پایین و تحکّم آمیز را می توان احساس کرد.
خصوصا در مقالات آخر کتاب.
        

          فصل ۴،۵و۶ خوب و مفید بودن
        

          هر چه به آخر کتاب نزدیکتر می شد بحث عمیق تر و جذاب تر بود ...
        

          مساله اصلی بانک ها و آنچه بانک ها را بانک کرده است ؛ یک ضرورت است. شاید این ضرورت را عصر جدید نیاورده باشد اما این ضرورت در عصر قدیم حل نشده بود.
        

          قسمت هایی که در مقایسه با نظرات غربی، نظر معادل در فلسفه اسلامی آورده شده؛ احساس پشت گرمی به آدم می دهد.
ضمنا تقریری هم که از برهان صدیقین در این کتاب آمده،از چند نمونه دیگری که در جاهای دیگر دیده بودم ، عمیق تر و خوش بیان تر بود.
        

          چقدر که فلسفه با تاریخ مرتبط است . باید پذیرفت مطالعه فلسفه بدون مراجعه همزمان به تاریخ و بستر های اجتماعی شکل گیری آن می تواند گمراه کننده باشد .
و واژه هایی که در این کتاب می درخشیدند :
صداقت رنه گنون ، خمینی ، مطهری
        

          برخیز که همزاد بهاران باشیم
در اوج عطش ، امید باران باشیم
ای کاش که مانند سلیمانی ها
از نسل سپاه پاسداران باشیم
        

          نهایتا گفته شده قصه یک گونه نگارش است . این کافی نیست . البته طرح کارگاهی بحث جالب و قابل استفاده بود.
        

          برای آنهایی که هنوز سوال چه باید کرد ، پررنگ و مهم است و می خواهند بدانند گذشتگان چه کردند و آینده تشنه ی چیست ، مطالعه این کتاب حتما شیرین خواهد بود . اغراق نیست اگر بگویم فردای ایران و شاید جهان از لا بلای کلمات این کتاب متاثر خواهد بود .
        

          این من و او گفتن ، بر اساس این توهم است که خیال می کنیم من بودنِ من مربوط به اینکه من ، من باشم و فرشته فرشته ، نیست و من می توانستم من باشم و در عین حال همین من فرشته می بود .