یادداشت سجاد شیرازی

        هر کتابی به هر کسی با هر مزاجی خوش نمی آید. این کتاب برای من جداً آموزنده بود. اگر بخواهم با یک تصویر آن را توصیف کنم، می گویم: جعبه سیاه آدمی.
آنچه مرا تا تا خط به خط تا پایان کتاب می کشاند، صداقت و بی آلایشی نویسنده در عین پشته ی سنگین دانش و مطالعه او در بیان و تحلیلل رفتار ها و پلیدی ها بود.
در تمام متن کتاب آن نگرانی و دغدغه پدرانه را می شود احساس کرد.گاهی آنقدر شدید که آدم می خواهد حق را به دخترش بدهد، مثل همه ی پدر های ایرانی آن نگاه از بالا به پایین و تحکّم آمیز را می توان احساس کرد.
خصوصا در مقالات آخر کتاب.