یادداشت‌های نون.کاف (6)

          کتاب را در یک نشست خواندم. نمی‌دانم از چه باید بنویسم
احساساتم تبدیل به واژه نمی‌شوند، قلبم درد می‌کند.
قلبم برای آقای  حسین و منیژه خانم درد می‌کند، برای محمدرضا بیشتر...
« دلتنگ بابا حسین بود و بهانه می‌گرفت و می‌گفت: چرا گوشی بابا حسین خاموشه؟ یه کسی بره پیش خدا بگه نمی‌شه بابا حسین با ما حرف بزنه؟»
فقط می‌دانم که دنیا به این خانواده خیـلی بدهکار است.
        

          به نام او که حس را پیش از واژه آفرید

شعر همون نجات‌دهنده‌ایه که نمی‌ذاره حس‌های لطیفمون توی ازدحام زندگیِ زمخت و یکنواخت گم بشن و از یاد برن. مثل یه پنجره‌ی کوچیکه که حتی توی یه اتاق گرفته و تاریک، یه تیکه نور به دل آدم می‌تابونه. وقتی که همه‌چیز آدم رو به سمت تکرار و بی‌حسی می‌کشونه، شعر میاد و یادمون می‌اندازه که هنوز می‌شه یه نسیم خنک رو حس کرد، هنوز می‌شه از صدای بارون لذت برد...

شعرهای رسول یونان سادگی خاصی دارن، اما این سادگی فقط روی سطحه، چون پشت هر جمله یه دنیا احساس و معنا پنهان شده. زبونش صمیمی و بی‌تکلفه، پر از تصاویر ملموسی که از دل زندگی روزمره بیرون کشیده شدن. 

اگه از شعرهایی خوشتون میاد که پیچیده و سخت نباشن، ولی به عمق دلتون سرک بکشن، یا برای زمان‌هایی که دوست دارید شعر براتون یه پناه باشه، نه یه معما، این کتاب رو پیشنهاد می‌کنم.
        

          تو ذهن من قیصر امین پور همیشه آبی رنگه، آبی آسمونی...
نرم و نازک‌خیال. لطیف مثل هوای دَمِ صبح. :))
        

          کتاب مارک و پلو مجموعه گزارشات آقای ضابطیان از سفرهاشون به کشورهای اسپانیا، ایتالیا، اتریش، فرانسه، سوریه، لبنان، هند، کره جنوبی، ارمنستان و آمریکا ست.
بعضی از گزارش ها بسیار مختصر و کوتاه روایت شده بودند.
دلم می‌خواست که با جزئیات بیشتری از کشور‌ها می‌نوشتند.
گاهی اوقات عکس و متن گزارش هیچ سنخیتی باهم نداشتند، نویسنده در حال توصیف مکانی بود و خب طبیعیتا خواننده انتظار دیدن عکسِ همان مکان را دارد نه تصویری نامرتبط!
 رنگی نبودن عکس‌ها هم بدجوری تو ذوقم زد. ))؛
        

          قلم خانم حدادی رو دوست دارم. ساده و صمیمی روایت می‌کنن. 
سفرنامه‌ی شیرین و جذابی بود. خوندنش خالی از لطف نیست.
        

          کتابی کم‌حجم اما بسیار پربار و قابل تامل!

به‌نظرم هر چند وقت یکبار لازمه سری بهش بزنم و مجدد بخونمش.  :)