یادداشت‌های Shabnam (12)

          اولین کتابی بود که از کریستیان بوبن خوندم و اولین کتاب درسال ۱۴۰۴😊 چقدر دیر شروع کردم واقعادلم برا کتاب خوندن تنگ شده بود... 
با ترجمه دکترمهوش قویمی . 
کتاب سخت خوانی بود پر از استعاره و تعبیرهای رنگارنگ اما زیبا .

        

          اگه حافظه خوبی دارید برین سراغش چون یه رمانه پراز شخصیت های متفاوت حدود۸۳ نفر!!!که هنگام مطالعه  همه رو یادداشت کردم تا سردرگم نشم... نام مکان ها که دیگر بماند....اون هم به زبان سخت روسی😬
درکل از تعداد شخصیتهای بالا که فاکتور بگیریم  بدم نیومد ازش  جملات زیبا حتما به چشمتون میخوره😊

        

          اولین کتابی که درسال ۱۴۰۳ خواندم .
والبته چهارمین کتاب از جناب بولگاکوف عزیز.
ترجمه هم راحت و روان و قابل تحسین بود.

        

          بنظرم درحق استیو هاروی اجحاف شده حداقل ۳ امتیاز ارزش داره.ولی اگه قرار بود به مجری گریشون امتیاز بدم ۵ امتیاز میدادم.😁😊
        

          به پایان رسید این دفتر اما حکایت همچنان باقیست....
شیرین و دوست داشتنی و حال خوب کن 🥰❤💙
بخوانید و لذت ببرید.
        

          اولین کتابی بود که از جناب تولستوی خواندم.داستان ساده و روان و درعین حال مهیج بود. پند اخلاقی داستان از نظر خودم: قدرت شیطان را دست کم نگیر. براستی که قهرمان داستان، خود شیطان بود.🙃😈🙂
        

          و بالاخره رسیدم به فصلی که بیصبرانه براش لحظه شماری میکردم بله  < مورفین>.
البته از ۷ داستان اول هم واقعا خوشم اومد اماواقعا  این کتاب رو به عشق مورفین خریدم😉🤩
        

          با خواندن آثار کامو یه حس بیخیالی بهم دست میده  و این  برای من که اغلب اوقات همه چیزو جدی میگیرم  وسخت بیخیال میشم میتونه یه مسکن کوچولو باشه.
بعلهههه اقای کامو خلاصه ی حرفاتون تو اکثر رمان هاتون( چندتایی رو هنوز نخوندم)  این جمله س: چرا استرس داری آروم باش بیخیال دنیا و قانوناش.😊

        

          وقتی کتاب قشنگی رو میخونی سخته که بخوای  فقط یک یا دوجملشو به عنوان بهترین جمله ، گلچین کنی. 

《 یادت باشدکه همیشه باید بدانی به دنبال چه هستی.به دنبال نشانه ها باش و هیچ گاه رویایت را فراموش نکن.》

《وقتی در تلاش هستیم از آن چه که هستیم بهتر باشیم همه چیز هم در اطراف ما بهتر می شود.》

 ودر آخر این ضرب المثل معروف اسپانیایی:
《 تاریک ترین لحظه ، درست پیش از طلوع خورشید است.》
        

          بعد از خواندن سقوط دو سوال مهم  به ذهنم رسید :
اول اینکه چرا اعتراف کردن برای بعضی از ما راحت و شیرینه و برای  عده ای تلخ وسخت؟!
 دوم اینکه چطور میشه یه انسان که زندگی تقریبا موفق و سالمی داشته با یک اتفاق دور از انتظار ، از این رو به اون رو میشه؟!

《اعتراف کردن بزرگترین فضیلت است.》

《 گاهی وقت ها به راحتی می توان به چشم های یک دروغگو نگاه کرد تا به چشم های فردی که حقیقت را می گوید. حقیقت مانند نور درخشان ، چشم انسان را کور  می کند. برعکس ، دروغ ، غروب زیبایی است که در نورش هرچیزی پیداست.》
        

          《 وقتی شروع می کنی به دوست داشتن کسی  ، وارد معرکه شده ای. باید انرژی داشته باشی، دست و دل باز باشی ، کور باشی... اولش حتی لحظه ای هست که باید از روی یک پرتگاه بپری؛ اگر فکر کنی،نمی پری. می دانم دیگر هیچ وقت نخواهم پرید.》
        

          اولین کتابی که از آقای  آلبرکامو خوندم طاعون بود دومین کتاب نمایشنامه ی سوءتفاهم و سومین هم  بیگانه. تا اینجا بیگانه رو بیشتر دوست داشتم  .صفحه ۸۵  برام جالب بود که کامو گریزی زده بود به نمایشنامه ی سوءتفاهم که قبلتر خونده بودمش واز این بابت از خودم راضیم که بعدا رفتم سراغ بیگانه 😊 کاملا اتفاقی!
تیکه هایی از  کتابهایی که میخونم رو حتما یادداشت میکنم و نگه میدارم.
بیگانه جملات زیبایی داشت :
هیچ گاه  دلم نمیخواست غافلگیرم کنند . زمانی که باید حادثه ای برایم رخ بدهد بهتر میبینم که آماده باشم و همین باعث شده بود که دیگر خواب را فراموش کنم...