یادداشت‌های ریحانه (7)

          خیلی خوب بود 
از اون داستانا بود که یادم نمیره .
شخصیتا خوب پرداخته شده بودند  اما میتونست بهتر باشه، همچنین نویسنده تصویرپرداز قوی هست .  این کافه برای من  میتونه نمادی از امید باشه ،امید به  تغییر ، امید به عشق  اما ...
        

          شرحی از رنج های بیهوده 
کتاب خیلی تصویرسازی های خوبی داره ،تمام مدت خوندن انگار در اون محیط پرت و  نفرین شده بودم ، از این نظر تجربه سختی بود 
        

          اولین متنی که از این نویسنده خوندم در مجله همشهری داستان بود ، اون موقع جستار انقد شناخته شده نبود . 
نویسنده  به قواعد جستار اشراف داره و  جوری تونسته تجربه شخصی خودش را  با تجربه مشترک بقیه انسان ها پیوند بزنه که بعد خوندن کتاب با خودتون میگید انگار حرف های  خودم بود 
        

          به نظرم لازمه هر انسانی این کتاب را بخونه 
        

          یک کتاب سرگرم کننده  ،  برام یاد آور پالپ فیکشن  بود  
        

          کتابی که قشنگ قلبتو لمس میکنه 
یک تنهایی عمیق ،موقعی خوندم اش خودم هم تنها بودم ،وقتی پاییز بود و من بودم و کتاب و درخت های کاج خیس پشت پنجره