یادداشت‌های ریحانه (9)

          این کتاب یک سری افکار غلط رو در جامعه ترویج میده به خاطر همین اصلا توصیه ای برای خواندن این کتاب نمی کنم
        

          داستانی کوتاه و بسیار مفهومی است ، به نظر من مفهوم این داستان این گونه است:
انسان تا وقتی از حوادث آینده اطلاعی ندارد مدام خیال پردازی می کند و افکار منفی انسان را احاطه می کنند در نتیجه انسان نباید امید خود را از دست بدهد و باید اطلاعاتی کسب کند که باعث امیدواری شود. 
        

          کتابی عاشقانه است که پیام های زیادی دارد و یکی از پیام های  آن، این  چنین است:
انسان ها باید برای اینکه دیگران بتوانند اشتباهاتشان را جبران کنند فرصت بدهند ولی نباید روی اشتباهاتشان سرپوش بگذارند و آن را نادیده بگیرند زیرا بعد از مدتی آن اشتباه ها عادی می شوند و دیگر جایی برای جبران آن ها نیست.  همان گونه که مادر  لیلی روی اشتباهات همسرش سرپوش می گذاشت و مدام خود را  به شرایط نامناسب قانع میکرد و این آسیبی بزرگ و جبران ناپذیر به کودکی و نوجوانی لیلی زد
        

          این کتاب گویندهٔ این است که زندگی قابل پیش بینی نیست و هر لحظه ممکن است ما از این دنیا خداحافظی کنیم  ، پس از زمان خود به خوبی استفاده کنیم.

و همچنین نویسنده معروف(لورن اولیور )درباره ی این کتاب می گوید:«داستانی جسورانه ، دلپذیر و فراموش نشدنی درباره از دست دادن ، امید و قدرت دوستی.»
        

          این کتاب می تونه تمام( ای کاش) هایی رو که در زندگی گفته میشه از بین ببره
        

          در داستان های رمز آلود همیشه آدم های مظلوم می تونن بدترین کارها رو انجام بدن
        

          به شخصه از کتاب هایی که نمیشه پایانش رو پیش بینی کرد خوشم میاد
نکته منفیش این بود که با شخصیتی که در آخر  مجرم شناخته میشه زیاد در داستان کار نشده
        

          به نظرم پایان کتاب با پیام کل داستان در تضاد بود