اینکه انتشارات انقلاب اسلامی در کنار چاپ بیانات به سمت انتشار این دست کتاب‌ها حرکت کرده اتفاق مثبتی‌ست؛ لکن هنوز فاصلۀ زیادی با مطلوب دارد.
کتاب آقای ایرانشهر روایت رحیم مخدومی از تبعید آیت‌الله خامنه‌ای به سیستان است. قلم ادبی آقای مخدومی مثل تیغ دولبه شده؛ گاهی جذاب و گاهی حوصله‌سربر است.
اگر مثل من علاقه دارید که هر کتابی پیرامون آیت‌الله خامنه‌ای را بخوانید، خب نیازی به توصیه ندارید!
اگر کتاب برتبعید، شرح اسم و خون دلی که لعل شد را خوانده‌اید، این کتاب چیزی به شما اضافه نمی‌کند.نکاتی که تاکنون منتشر نشده بود، و در این کتاب استفاده شده، را اگر نخوانید هم چیزی از دست نداده‌اید!
اگر بین این کتاب و برتبعید مانده‌اید، بدون تردید بروید سراغ برتبعید. متن آن بسیار روان‌تر از این یکی است. متن کتاب آقای ایرانشهر نیاز جدی به ویراستاری داشته که...
          

            بیایید ما هم بغل حوض، زیر درخت انار، روی گلیم و تشکچه‌ای که پهن شده بنشینم. دم‌به‌دم چای بخوریم و داستان خمره را از زبان آقامعلم بشنویم. 
خمره از آن کتاب‌هایی‌ست که به‌راحتی می‌توان به دیگران پیشنهادش داد. 
داستان خمره، خیلی ساده و سرراست است. ماجرا از جایی شروع می‌شود که خمرۀ مدرسۀ روستا می‌شکند. برای تعمیر خمرۀ قدیمی و خرید خمرۀ جدید، کم‌کم  پای اهالی به ماجرا باز می‌شود و اتفاقات یکی پس از دیگری رخ می‌دهند.
          

            مطالعۀ چند صفحۀ ابتدایی کافی بود تا آخر کتاب را حدس بزنم. امیدوار بودم غافلگیری رخ بدهد که نداد و حدسم درست از آب درآمد؛ نمی‌دانم بگویم متأسفانه یا نه.
ما با یک کتاب معمولی طرف هستیم و نباید انتظار زیادی داشته باشیم. 
با این احوال چه چیزی به این کتاب ارزش یکبار خواندن می‌دهد؟ 
تاریخ! تاریخ کشور ما پراست از سوژه‌های بکر و مهمی که رویشان غبار نشسته. بعضی عمداً و بعضی  سهواً!
این کتاب سراغ مشروطه رفته. یکی از نقاط حساس و بسیار مهم در تاریخ ایران عزیزمان. 
به قول عزیزی: نمی‌شود بدون مطالعه دربارۀ مشروطه امروز را درست بفهمی.

از کتاب: "اهل فضل و عدل هم که باشی حواست به لشکر شیطان نباشد، کلاهت پس معرکه ست."
          

            کتاب خوبیه.
سعی کرده داستان اجرای نمایش و مشکلاتش رو گره بزنه به وقایع مربوط به صلح امام مجتبی؛ طوری که بچه‌ها با اون شرایط همزادپنداری کنند.
نکته‌ی اذیت کننده‌ی کتاب، اینه که گاهی دیالوگ‌ها شکسته می‌شه و گاهی رسمی. این موضوع از این نویسنده‌ و این انتشارات کمی غیرقابل پذیرشه! 
راستی! نقش ناظم هم خیلی سیاه شده..
          

            از اون دسته کتاب‌هاییه که تم روانشناختی داره. 
ماجرای دختری که برادرش رو از دست داده و دچار اختلالات رفتاری شده. 
داستان یک نواخته و گره خاصی نداره که هیجان‌انگیز بشه. 
پس اگر این کتاب رو می‌خوانید، باید تا صفحه‌ی آخر صبور باشید. 
خواندن این کتاب‌ها مثل نوشیدن یک قهوه، تلخ و لذت‌بخشه.
          

            یک کتاب خوب هم برای نوجوان و هم بزرگسال.
شروع خواندنش فقط کمی حوصله می‌خواهد. 
شاید اول کار کمی سخت باشد، 
ولی وقتی تمام می‌شود لذت خواهید برد.
          

            از کتاب: "حالا دیگر مطمئن هستم که چیزها آن‌طور که نشان می‌دهند، نیستند و می‌توانند یک‌طور دیگر هم باشند." 
.
.
راستش از ایده‌ی کتاب خوشم آمد‌. ولی یک‌جاهایی حوصله سر بر می‌شد. اگر آنها را قیچی کنیم، کتاب بدی نیست؛ حداقل ارزش یکبار خواندن را دارد!
          

            کتاب خوبی بود؛ نقلی و جمع‌وجور.
شخصیت اصلی داستان هم خوب از آب درآمده بود.
پس چرا سه ستاره دادم؟
چون فضای داستان از یک‌جایی تکراری می‌شود؛ قضاوت‌های اشتباه اهالی ساختمان!