یادداشت‌های امیر حافظ (17)

            از بهترین کتابایی که برای داشتن زندگی معنادار میشه خوند. ازش حظ وافر بردم.
          

            قناعت غناست!
          

            از بهترین کتاباییه که خوندم. خیلی منو به وجد آورد.
          

            کوتاه‌ترین کتابیه که برای آشنایی با مصطفی ملکیان پیشنهاد میکنم. با اینکه حجم کمی داره اما خیلی روم تأثیر گذاشت.
          

            مسیر زندگیم رو عوض کرد. ای کاش ویراست به‌روزتری ازش منتشر بشه.
          

            چه پیش و چه پس از شکست عشقی این کتابو بخونید. این کتاب و «تأملات (مارکوس اورلیوس)» مرهمی هستن بر دلهای شکسته.
          

            کتابی عالی و کاربردی دربارهٔ حال‌آگاهی (Mindfulness)
          

            با نویسنده همدلم که اگر شما فیزیکالیست و ماده‌باور هم باشید باز زندگی میتونه معنادار باشه.
          

            ادبیات فاخر با ترجمهٔ عالی. بخش‌هایی از کتاب منو به گریه انداخت.
          

            نقدهای فراوانی بر این کتاب نوشته شده که از جملهٔ اونا نقد محمدرضا باطنی تحت عنوان «اجازه بدهید غلط بنویسیم» است.
          

            کتاب هیچ عبارت قابل توجهی نداره اما به طرز عجیبی جذابه. شاید به این خاطر که یک انسان روبه‌مرگ داره حرف دلش رو ساده و صادقانه میزنه.
          

            دیباچهٔ علی پایا بسیار خوندنیه. ایدهٔ کتاب چندان انقلابی و بدیع نیست اما در جای‌جای کتاب نکات آموزنده‌ای هست که باهاشون همدلم (مانند همبستگی ذهن و مغز). ویراستاری کتاب افتضاحه و به نظر میاد با دستپاچگی برای چاپ آماده شده.
          

            جای شگفتی داره که یاسپرس عیسی رو در این کتاب به عنوان فیلسوف معرفی کرده. عیسی اندیشمند بزرگی بوده اما آیا نوع اندیشهٔ عیسی فلسفی بوده؟ مثلاً اینشتین هم اندیشمند بزرگی بوده اما در اندیشهٔ علمی و نه فلسفی، و مولوی هم اندیشمند بزرگی بوده اما در اندیشهٔ عرفانی و نه فلسفی.
          

            شعار کتاب اینه: کسی که چرای زندگی رو بدونه، با هر چگونه‌ای میسازه.