یادداشت‌های هستی دشتگرد (10)

          با این که مدت‌ها پیش این قصه را خوانده ام، اما همچنان برایم ناراحت کننده است. قصه  حقیقتی بسیار تلخ را بیان می‌کند و مرا یاد «پسری با پیژامه راه راه» می‌اندازد. کتاب واقعا سطح بالا و غنی است اما شاید برای سنینی نامناسب و مقداری ناراحت کننده باشد.
        

          قصه کشش چندانی ندارد و  به نظر می‌رسد کتاب تنها نوشته شده که نوشته شده باشد.
        

          نثر نویسنده واقعا جذاب و گیراست، به طوری که فانتزی در خورد قصه فرو رفته و وصله جدا نیست. اما حس میکنم پیوند بین قصه و هدف نویسنده به خوبی شکل نگرفته. فکر میکنم نویسنده باید روی پیامی که میخواست ارائه بدهد بیشتر وقت می‌ذاشت و به خواننده وقتی برای غرق شدن در مضامین قصه میداد. که مخاطب واقعا درگیر مشکل بشود و خودش به نتیجه کاری که میتوانیم برای این معضل انجام بدهیم می‌رسید. 
قصه واقعا ایرانی بود و این چیزی است که من قوت این کتاب می‌بینم. به هیچ وجه حس نمیکردم کتاب ترجمه شده یا کپی شده از سبک نویسنده های کشور های دیگر میخوانم. این یعنی بین نویسنده  و دنیایی که در آن زندگی میکند تناسب دارد و نوشته نویسنده به جد دغدغه‌مند است، حتی اگر ایده به خوبی در ذهن مخاطب پیاده نشود.
        

          اول خیال می‌کردم این کتاب فانتزی محض و تمامش شیرینی و خیال پردازی باشد، اما به نظرم نویسنده توانسته ترکیب خوبی از ماجراجویی، ترس و عشق بسازد و عین حال، هه را در حد کودک و نوجوان نگه دارد.
        

          خلاصه کتاب واقعا به جاست و با خواندن این کتاب، تو جهان مردگان را می‌بینی. ایرانی در یک قرن و نیم پیش چطور بوده است؟ چطور زندگی می‌کرده؟ یک مادر و یک پدر و یک فرزند چه شخصیتی مقابل هم داشتند؟ 
حس میکنم جناب آقای شاه آبادی با آن ید طولانی در تحقیق و پژوهش، دنیای واقعی‌ای برای مخاطب ساختند و آنقدر حقیقی و مستند هم هست که نشود انکارش کرد. این کتاب به شدت خواندنی است.
        

          نسبت به جلد قبل جذابیت کمتری داشت اما باز هم ما را با کوچه پس کوچه‌های جدیدی از قاجار روبرو کرد و این که ما ایرانی‌ها چقدر می‌توانسته بد یا خوب باشیم را پیش چشممان آورد.
        

          قبل از خواندن این کتاب فکر میکردم واقعا کتاب باز هستم، اما معما های این کتاب به من نشان داد هنوز چیزهایی است که نمیدانیم و حتی شاید هیچ وقت نتوانیم بفهمیم. 
کتاب سریع پیش میرود و از ماجرا پردازی و ایجاد کنجکاوی باز نمی‌ایستد، اما شاید برای مخاطبی که در ایران زندگی میکند و پو نویسنده شاخصی برایش نیست، کمی غیر ملموس باشد. شاید این کتاب برای جغرافیای خودش مناسب دوازده سال باشد، که البته هم همینطور هست. اما در نظر من، برای مخاطب ایرانی ذهن دنیا دیده‌تری برای لمس دنیای کتاب و انداخته شدن قلاب های کتاب نیاز است.
        

          شاید اگر در واقعیت هم ریاضیات همین قدر با فانتزی ترکیب میشد و قصه نقل می‌کرد، دنیای ریاضیات جای جذاب‌تری برای همه بود. با این که ریتم کتاب در قسمت‌هایی کند می‌شود اما خانم وندرپول واقعا نویسنده قهاری است و شما را تا انتها کتاب با خود همراه می‌کند.
        

          این کتاب ترکیبی از فلسفه و فانتزی است و این اقدام زیرکانه نویسنده موجب شده که نویسنده بتواند تمام احتمالات را با هم ترکیب کنند. جایی که مرگ متجسم و آنتروپی حقیقت دنیاست. این کتاب بسیار جالب و جالب بود.
        

          کتاب پیش رو، ژانر‌های گسترده‌ای را در بر می‌گیرد: علمی_تخیلی، اجتماعی، فلسفی و رئال؛ چیزی که در این کتاب نمی‌بینیم، استفاده از تخیل و فانتزی است. این کتاب که نوشته زوج محقق و دغدغه‌مند آمریکایی است، تمام وجوه یک خشکسالی تمام عیار و فراگیر را به تصویر می‌کشد و چیزی را از قلم نمی‌اندازد. مخاطب با خواندن این کتاب با تمام پیامدهای این فاجعه آشنا و آگاه می‌شود.