یادداشت‌های گل یاس دربار 🌱 (33)

          داستان هایی که از دیدگاه جدیدی هستند واقعا منو مجذوب خودشون میکنن و این داستان فوق العاده بود.
جلد اولش سرشار از شور و هیجان بود و به قدری لذت بردم که دلم نمیخواست ماجراجویی هام با تفاله ها تموم بشه.
دنیای جادویی که لی باردوگو خلق کرده حیرت زده ام کرد.‌گریشاها و انواع مختلف شون، شخصیت های داستان با تروماهای خیلی پیچیده که نویسنده به خوبی بیان شون کرده بود! 
میتونم بگم شاهکار بود.
عاشق این شدم که دنبال نجات دنیا نبودن بلکه فقط پول میخواستن و خلافکار بودن. عاشق این شدم که شخصیتاش هرکدوم گذشته ی تاریکی داشتند و یک داستان برای گفتن

بی صبرانه منتظرم جلد بعدی رو بخونم:)
        

          تمام تصوری که از آشیل داشتم یک مرد دیوونه بود که هکتور رو کشت و دور تروا گردوند و تروا رو فتح کرد.
هیچوقت به این فکر نکردم که...چرا آشیل دیوونه شد؟
تمام تصوری که از پاتروکلوس داشتم.... راستش اصلا تصوری نداشتم‌. نمی دونستم پاتروکلوس کیه چیه یا اصلا چیکاره است.
اما این داستان
تصوراتم رو بهم زد و بهشون عشق اضافه کرد.
غمگین بود ولی لذت بردم.
عشق بین آشیل و پاتروکلوس چیزی فراتر از عشق بود. یک چیز جاودانه. چیزی که خیلی ها دنبالشن ولی پیداش نمی کنن.
کسی که از آشیل یک خدا ساخت پاتروکلوس بود.
چون بهش عشق ورزید. عشق ورزید و خاطراتش رو عاشقانه مرور کرد.
و این چیزیه که قدرتمنده. تنها چیزی که بهش نیاز داریم.

        

          قطعا بهترین جلد این مجموعه بود.
من از بچگی عاشق کارتون راپونزل بودم و این خیلی منو یاد اون انداخت و چون همیشه راپونزل پرنسس مورد علاقه م بوده این جلد رو بیشتر دوست دارم.
کارسول تورن و کرسنت باعث شدن خنده های زیادی بکنم و عاشق زوج شون باشم:)
        

          بعد از پنج جلد و ماجراجویی های بسیار و مرگ های دردناک و تاوان های وحشتناک، بلاخره آپولو به هدفش رسید. 
لحظاتی هیجان انگیز رو به همراه لستر پاپادوپولوس و مگ مک کافری تجربه کردیم‌. درد از دست دادن عزیزان رو تجربه کردیم. و در اخر به مفهوم انسانیت دست یافتیم. 
این مجموعه خیلی مجموعه ی خوبی بود و بعد از تموم کردن دوتا مجموعه ی پرسی جکسون و خدایان المپ و قهرمانان المپ ، واقعا حس خوبی بود که دوباره به کمپ دورگه ها برگردیم. 
با لبخندی پر از غم و درد و شادی از این مجموعه خداحافظی میکنیم:)))
        

          بهترین جنایی که خوندم. هیچ کلیشه ای نبود و همه چیز محشر  و به بهترین نحو تموم میشه.
        

          یک داستان جالب و جذاب که حس و حال کلاسیک داره بنظرم تنوع خوبیه. اتفاقات جالبی رخ میده و شخصیت اصلی گوئنت ماجراهای زیادی در پیش داره. یک مقدار طنز هست که من خوشم اومد.
بهرحال پیشنهاد میکنم بخونید:)
        

          این مجموعه تموم شد. با پایانی که قلبم رو فشرد. با ماجراجویی های محشر و نبرد های نفس گیرش باعث شد مجذوبش بشم. هرگز نمیتونم لحظات خوشی رو که با این کتاب تجربه کردم جای دیگه ای تجربه کنم. من با نیکو دی انجلو... پرسی جکسون... فرانک ژانگ... آنابث چیس... هیزل لوسکه... پایپر مک لین و جیسون گریس.... مهم تر و عزیز تر از همه لئو والدز قهرمان و آتشین .... کلی احساسات مختلف رو تجربه کردم. حالا با قلبی اکنده از درد با این مجموعه ی فوق العاده خداحافظی می کنیم. 
        

          این جلد جوریه که مغزت نمیدونه چه حسی داشته باشه.
معمولا تو کتاب دنبال کسی هستیم که دوستش نداشته باشیم( غیر از شخصیت منفی اصلی ) و تو این کتاب در پیدا کردن اون شخصیت به مشکل میخوریم که واقعا دوستش داشتم.
اوایل خواستم از هیزل بدم بیاد. بعد از جیسون و بعد در اخر از پرسی و بعد آنابث ( این تنفر به نیکو مربوط میشه و بخاطر احساسات نیکو ازشون بدم اومد )
البته این احساسات زودگذر بودن. اما تو این کتاب همه ی افراد آرگو دو دچار یک بحران شخصیتی میشن که... خیلی به روند داستان حس می بخشه.
خیلی عالی بود و با قلبی اکنده از درد با یک جلد دیگه خداحافظی میکنیم:)
        

          دوباره در کنار پرسی بودن واقعا خوشحال کننده بود. اینکه اشکال جدیدی از خدایان رو دیدم و البته اخرش، بزارید یکم خیالتون رو راحت کنم که پرسی بلاخره با مهم ترین فرد زندگی اش ملاقات می کنه بعد مدتها
مشتاقانه جلدهای بعدی رو میخونم و با قلبی اکنده از درد با یک جلد دیگه از این مجموعه خداحافظب میکنم:) 
        

          داستان جالبی داشت اما نبودن شخصیت اصلی ... پرسی جکسون خودمون... یکم شور داستان رو از بین می برد. اما پیشنهاد می کنم بخونید. خیلی پایان مهیجی داشت و جذب داستان شدم:)
        

          خیلی جالب بود . تخیل ریک ریوردن منو شگفت زده کرد و از این که دارم به پایان مجموعه اول نزدیک میشم ناراحتم. اما این کتاب به شدت رازآلود و مبهم بود و من که عاشقش شدم
        

          خیلی قشنگ بود. مخصوصا پایانش خیلی حیرت انگیز بود و باید بگم تا حدودی من رو یاد جلد چهار مجیستریوم می اندازه. بعد تموم شدنش دلم میخواست جیغ بکشم( و البته کشیدم )

        

          یکی از بهترین کتابایی بود که شروع کردم و عاشقش شدم. به شدت پیشنهاد میشه. قلم ساده و روونی داره اما ممکنه یک مقدار بخاطر اینکه به طور ناگهانی مقدار زیادی از اطلاعات اساطیری به ذهن تون هجوم میاره گیج بشید ولی همواره بنظرم بهترینه. 
        

          این کتاب تموم شد و واقعا توقع نداشتم اینقدر خوب باشه. به شدت با یومی همزاد پنداری کردم. قلم روان و زبان ساده ای داشت و من دنبال همچین کتابی می گشتم. بنظرم برای نوجوون ها بهترینه. همه مون همچین حسی رو تجربه کردیم که یک چیزی بهمون تحمیل بشه. یومی بهمون نشون میده که تلاش و تلاش و تلاش.... تلاش فقط مهمه. بهمون نشون میده چطور ادامه بدیم:)
        

          دیوانه کننده:)
یکی از بهترین کتابایی بود که خوندم. یک فانتزی آسیای شرقی محشر با شخصیتای منحصر به فرد. من که با تموم کردنش به دیوار زل زدم و میخواستم گریه کنم از بس که خوب بود و دلم نمیخواست تموم بشه. میدونم جلد بعدی هم داره ولی من به شدت عاشق جلد اولش و لحظاتی که مایا و ادان باهم گذروندن شدم. یکی از بهترین کتاب ها در ژانر آسیای شرقیه و مطمئنم بعد از فهمیدن سرگذشت ادان شماهم مثل من با تمام وجود عاشقش میشید. بی صبرانه منتظر خوندن جلد بعدی شم و به شماهم پیشنهاد میکنم:)
        

          خیلی داستان قشنگی داشت ولی کتابی که من خوندم نوشته هاش ریز بود و اذیت می کرد اما بازم پیشنهاد میکنم بخونید
        

          خدایا محشرررررر
        

          میشه بینهایت به یک کتاب ستاره داد؟
هرگز یادم نمیره اون لبخندی که با پایانش زدم!