مهم نیست تو چه سطحی از  خوندن هستید پرسی جکسون ناامیدتون نمیکنه ، فوق‌العاده بود البته که من منتظر ادامشمم پرسی جکسون حالا حالا ها برام تموم نمیشه !
        

          الان که دارم این یاداشت رو مینویسم 
یه تیکه از روحم رو دارم توی این مجموعه جا میذارم🚶🏻‍♀️
پرسی جکسون با همه ضعف ها و کم و کاستی هاش برام یه مجموعه به یاد موندی و دوست داشتنی بود 
طوری که میتونم ساعت ها بگم ازش و خسته نشم🥲
در آخر دلم براش خیلی تنگ میشه انگار همین دیروز بود که شروعش کردم..
        

          و بلاخره بعد از چند ماه این مجموعه شاهکار تموم شد. 
صادقانه بگم، فکر میکنم این جلد از تک به تک جلد های قبل خفن تر بود. و اتفاق هایی که توی این جلد افتادن به تنهایی  میتونن تبدیل به یک مجموعه بشند. 
وقتی یک نگاه به جلدای اول و یک نگاه به این جلد میکنید میتونید تغییر شخصیت ها رو به وضوح ببینید. اینکه پرسی دیگه یه بچه کوچیک نیست(شاید) که فقط و فقط خرابی به بار میاره(بازم شاید) ، و آنابث دیگه یه دختر بچه نیست که از خونه فرار میکنه ، جیسون دیگه یه فرمانده گیر افتاده توی قوانین دست و پا گیر رومی نیست ، نیکو دیگه اون بچه ای نیست که از همه چی فرار میکنه و سراغ کارت بازی میره. 
 و بخشی از وجودتون متعلق به کمپ دورگه ها_یا ژوپیتر_ میشه.شماها شخصیت ها رو درک میکنید و برای یک روز ناقابل که المپی ها دست از سرشون بردارند به درگاه زئوس(ترجیحا ایزدان دیگه) دعا میکنید. 
 و بعد همه این ماجرا ها، اشک ها و خنده ها، آرامش و سختی ها، ناراحتی و شادی ها، تبریک میگم شما تبدیل یک دورگه گمشده میشید که ساتیر پیرتون شما رو فراموش کرده به کمپ ببره!
و در آخر از تمام بچهایی که این مجموعه رو بهم معرفی کردن، و ریک ریوردان برای نوشتن این داستان ها سپاسگزارم .
_عضو همیشگی تیم لئو . 
        

          در وصف این مجموعه جز ″ اشک😭″ واقعا چیز دیگه‌ای نمی‌تونم بگم.
نحوه‌ی بیان داستان از زبون شخصیت‌ها رو دوست داشتم و تونستم نسبت به پرسی جکسون و خدایان المپ ارتباط خیلی بیشتری باهاشون برقرار کنم.
خط داستانی خیلی خفن بود و شوخی‌ها رو هم خیلی دوست داشتم.
احساس می‌کنم یه تیکه از روحم رو توی این مجموعه جا گذاشتم (😭) و حتمااا توصیه می‌کنم که بخونیدش.
        

          این مجموعه تموم شد. با پایانی که قلبم رو فشرد. با ماجراجویی های محشر و نبرد های نفس گیرش باعث شد مجذوبش بشم. هرگز نمیتونم لحظات خوشی رو که با این کتاب تجربه کردم جای دیگه ای تجربه کنم. من با نیکو دی انجلو... پرسی جکسون... فرانک ژانگ... آنابث چیس... هیزل لوسکه... پایپر مک لین و جیسون گریس.... مهم تر و عزیز تر از همه لئو والدز قهرمان و آتشین .... کلی احساسات مختلف رو تجربه کردم. حالا با قلبی اکنده از درد با این مجموعه ی فوق العاده خداحافظی می کنیم. 
        

          خیلی قشنگ بود، دوستش داشتم.
از فصل چهل‌ونه به بعد خیلیی دیگه قشنگ شد. 
همیشه از پایانای خوش بدم می‌اومد. اعصابم به‌هم می‌ریخت کلا. اما پایان این کتاب... خیلی هم خوب بود! لیاقتشون همین بود و خوب شد که این‌جوری تموم شد چون اگه طور دیگه‌ای تموم می‌شد نمی‌دونم که می‌تونستم از جام بلند بشم یا نه. 
+یکی از آشناها گفت می‌خوای مجموعه پرسی جکسون رو بدم بخونی؟ اول گفتم آره، اما بعد احساس کردم دیگه خوندنش لطف چندانی نخواهد داشت، چون من ته‌ِ ته‌ش رو دیگه فهمیدم. بذار همین‌جوری بمونه.
        

          شروع:۱۴۰۴/۴/۶ ♡
کتاب خیلی قشنگی بود.
این جلد آخرش بود و با اینکه من جلد های قبلی رو نخونده بودم، خوب تونستم از ماجرا سر دربیارم که این از نقاط قوت کتابه.
با وجود اینکه من این سبک داستان رو دوست نداشتم ولی جذبش میشدم و یهو به خودم می اومدم و میدیدم شصت صفحه ازش خوندم.
آخراش که رسیده بودم نمیدونستم باید از خوشحالی گریه کنم یا از ناراحتی.
تنها چیزی که توی این کتاب یکم اذیتم کرد، بودن شخصیت های زیاده.
در این حد بود که بعضی وقت ها قاطی میکردم یا شاید هم به این دلیل بود که جلد های قبل رو نخونده بودم و اگر میخوندم شاید این مشکل برام پیش نمی اومد.
در کل کتاب بسیار خوبی بود و اگر کسی هستید که این سبک رو دوست دارید،این کتاب مناسبه.
پایان:۱۴۰۴/۵/۱۴ ♡