یادداشت‌های مرضیه صفری (22)

          در یکی از فایل‌های صوتی که از کلاس‌های آقای فرهادی به بیرون درز کرده بود، با مجموعه  «داستان» مجله همشهری آشنا شدم. زمانی که یک کتاب (همین شماره) از این مجموعه که حالا خیلی سال و شماره از آغازش گذشته رو تونستم بخرم و خوندم، بسیار بسیار شیفته محتواش شدم و چقدر حیفم اومد که زودتر نشناختمش یا بهم معرفی نشده بود. در راستای معرفیش برای اطرفیانم براومدم. به دوستم میگفتم انگار که یک «رادیو هفت »متنی مقابلم گذاشتم و میخونم. شاید هم ایده های رادیو هفت از سر فصل های این مجله میاد نمیدونم.. ولی میخوام حال و هواش رو برای کسانی که نخوندن ترسیم کنم. موضوع اصلی و فرعی این کتاب داستانه. انواع قصه ها؛ ایرانی یا ترجمه شده،نویسنده ها و مترجم های به نام ، موضوع های جذاب و قابل تأمل ( خصووصا شماره های قدیم) . پر از ایده و مصاحبه از نویسنده های معروف. زیر چهارچوب تم فصلی و .. خلاصه که لذت بردنه خالصه واقعا. البته که هر کتاب تمام و کمال خوب نیست. بعضی از شماره ها و قصه‌هاشون به من توقف مطالعه هم هدیه کردن اما همیشه چند متن و قصه از هر شماره اون کتاب رو نجات داده.
        

          نمیشه بخوام از این کتاب بنویسم و به استاد شادمهر راستین ارجاع ندم. چون ایشون این کتاب رو بهمون معرفی کردن و بارها تاکید کردن اگر بخونیمش همراهی با کلاس برامون راحت تر میشه. یادمه اتفاقا چند نفر از بچه ها همون روزای اول رفته بودن سراغ کتاب. حجم سنگینش به کنار، فهمیدن بطن صحبت های رابرت مک کی حتی با  این ترجمه خوب و این حجم از سادگی گفتار براشون سخت بود. همون بچه ها که ما رو از کتاب به ترس انداختن بعد از یک ترم سر کلاس بودن دوباره به کتاب برگشتن و این‌بار گفتن انگار تمام چیزهایی که در کتاب گفته شده رو خودشون از قبل بلد بودن.. یا در واقع سر کلاس استاد راستین یاد گرفته بودن.
 اینا رو نوشتم که بگم کتاب ساده‌ایه اما واقعا پیش زمینه‌ای از فهم قصه و فیلم و فیلمنامه میخواد. به علاوه اینکه شخصا هر فیلمی که در بخش فیلم‌شناسی آورده شده رو میدیدم و بعد دوباره به کتاب برمیگشتم که چی در مورد اون فیلم گفته شده.
کلاس درس بزرگیه و پشتکار میخواد اما هر کلمش جزو طلاهای کمیابه.
        

          تجربه سوگ شخصا برای من تجربه عجیبی بوده و هست. چرا که سوگ از بین نمیره فقط از این مرحله زندگی به مرحله بعدی همراهیتون میکنه.. یک همراهی ادامه دار.. یک ستاره که گاهی خاموشه ،گاهی پر فروغه و گاهی سو سویی میزنه. زمانی که سوگ رو تجربه کردم در همه جا دنبال ترجمه دردی که میکشیدم بودم. در ترانه ها، اشعار ، فیلم ها و کتاب ها. این کتاب ترجمه نزدیکی به درد و تجربه من داشت. انقدر نزدیک که خوندنش نه ماه تمام طول کشید. در نتیجه نمیدونم در غیر این صورت امتیازم همچنان بهش همینقدر بود یا نه. در کل همونقدر که برام بسیار عزیزه ، دردناک هم هست و پیشنهادش نمیکنم.. مگر در مواقع خاص.
        

          جمله آخر کتاب رو ترجمه میکنم:
«پس فراموش نکن. فراموش نکن و بهش غلبه کن.اگه نتونی بهش غلبه کنی تو فقط یه کودکی میشی که روحش رشد نمیکنه»
        

          به لطف همکاری بهخوان، بلافاصله بعد ثبت کتاب در اینجا میخوام نظرم رو براش بنویسم. احتمالا همه کسانی که سریال it's okay not to be okay رو تماشا کردن با این مجموعه داستان که ستون‌های اصلی سریال بر پایه این قصه ها و کاراکتراش ساخته شده آشنا هستند. شخصا برای بدست آوردن ورژن اصلی کتاب ها تلاش زیادی کردم اما میدونم که الان نسخه های انگلیسی به صورت pdf روی اینترنت در دسترس هست. اگر وقت دیدن سریال رو ندارین خوندن این کتاب های به ظاهر ساده اما عمیق شدیدا پیشنهاد میشه. امیدوارم بقیه کتاب های سریال هم اینجا ثبت بشه.
        

          یکی از کتاب‌های محبوب بین بچه ها و در حال تدریس جهان این روزها. خودم شخصا با خوندنش کیف کردم. 
        

          راستش اول که کتاب به دستم رسید کمی توی ذوقم خورد که متن قصه انقدر کم و شاید سطحیه. اما دوباره که همراه یکی از دوستانم که در حوزه ادبیات کودک بین الملل  بیشتر جستجوگره خوندمش، متوجه شدم چقدر جزئیات درون تصاویر نهفته‌ست که دقت بهشون برای من بزرگسال جذاب بود چه برسه به بچه‌ها. دو تا نکته خوب هم شخصا پیدا کردم که اصلا ذکرش نمیکنم چون میترسم در ویرایش‌های جدید این نکات خوب رو حذف کنن. به نویسنده و تصویرگر خسته نباشید و آفرین میگم. این کتاب کاملا قابلیت ارائه جهانی داره.
        

          حالا که نزدیک به یک دهه از اولین باری که مردی به نام اوه رو خوندم میگذره، همچنان امتیازم بهش تمام و کماله. با اینکه هنوز برنگشتم تا با دید تازه ناشی از تجربه کتابخوانی این سال‌ها بخونمش، اما همچنان مردی به نام اوه با قلم فردیک بکمن و ترجمه حسین تهرانی جزو اولین پیشنهادام برای کسانیه که میخوان کتابخوانی رو شروع کنن. تاکید میکنم ترجمه حسین تهرانی چون فقط ایشون که از زبان اصلی نویسنده، مستقیم ترجمه میکنن میتونن شیرینی طنز قلم فردریک بکمن رو به کام من و شمای خواننده برسونن. این رو کسی داره میگه که ترجمه‌های دیگه رو در کتاب های دیگه‌ این نویسنده امتحان کرده و هر بار تاسف خورده چرا آقای تهرانی به جای چند عدد، تمام کتاب‌های فردریک بکمن رو ترجمه نکردن.
        

          چرا این کتاب هنوز هم برای بچه ها توصیه میشه؟ چون آموزش اسم میوه ها ، اعداد و هفته رو در قالب یه داستانی که براشون جذابه مطرح میکنه. زبان اصلی هم باشه که چه بهتر چون به تقویت زبانشون کمک می‌کنه.
        

          وجدی معوض یا وجدی معود هر دو برداشت ایرانی ها از اسم یک نویسنده‌ به نام Wajdi Mouawad هست که متاسفانه در بهخوان، آثارش در دو دسته قرار گرفته. ایشون که جزو نویسندگان پر تکرار در لیست من هست با من یک تجربه مشترک  یا درست تر بگم مشابه دارند که سطر به سطر در این کتاب نوشته شده. به خاطر دارم وقتی دوستم این کتاب رو بهم داد تا بخونم دستانش میلرزید و با ملاحظه بسیار گفت زمانی بخونش که میتونی برای خودت وقت بزاری.. چقدر ازش ممنونم و چقدر این کتاب برام با ارزشه. اما به همه پیشنهادش نمیدم چون احتمالا منم موقع پیشنهاد دادنش دستان لرزون و زبان با ملاحظه‌ای داشته باشم.
        

          من سال گذشته برای اولین بار مجموعه فیلمهای هری پاتر رو دیدم. خوشبختانه به خاطر حافظه خوبی که ندارم جزئیات داستان از ذهنم رفت در نتیجه تصمیم گرفتم این بار هم برای  بار اول سراغ مجموعه کتاب‌ها برم و به مقایسه کتاب و فیلم ساخته شده از اون کتاب بپردازم. قبلا در اپلیکیشن Letterboxd به دوستای فیلم‌بازم گفتم. در اولین قصه گاهی کتاب جزئیات و شخصیت‌پردازی هایی داشت که باعث میشد با داستان ٱخت بیشتری بگیری و گاهی هم شیوه قصه‌گویی فیلم برای یه اتفاق خیلی بهتر بود. در مجموع انگار هردوشون همو کامل می‌کنن اما می‌دونم که طرفدارای کتابهای هری‌پاتر ورژن کتاب رو خیلی بیشتر از اولین فیلم دوست دارن.
راستی اگر شما هم فیلمباز یا عضو لتدرباکسد هستید خوشحال میشم هم دیگه‌رو اونجا دنبال کنیم. آدرسم در پروفایل اینجا هست؛
https://boxd.it/6dxpf
        

          فکر می‌کردم در مجموع کتاب رو دوست نداشتم اما بعضی از قصه‌ها و تصویراش هنوز همراهمه و این نشونه خوبیه.
        

          کتابی که موضوع سوگ رو برای بچه ها باز میکنه.. با زبانی خودمانی اول خودش و سوگ هایی که تجربه کرده رو معرفی میکنه و بعد میگه چطور پذیرفته و به زندگی عادی با پذیرش سوگش ادامه میده..
شخصا دلم نمیخواد هیچ کودکی با این موضوع به این زودی آشنا بشه اما خب متاسفانه هستن بچه‌هایی که همین حالا هم تجربش کردن. به گمانم در این صورت انتخاب کتاب انتخاب درستیه.
مایکل روزن و غم‌نامش به زبان اصلی، اولین مهمان‌های کتابخونه من در سال ۱۴۰۳ بودن. در حالی که بسیار ذوق داشتم که رفیق دورم این هدیه رو از کیلومترها فاصله گذرونده و برام فرستاده، با دیدن صفحه اول و امضای شخص نویسنده به اسم خودم در پوست خودم نمی‌گنجیدم^^
        

          ماتیلدا هم جزو کتاب هایی بود که امسال به خونده‌هام اضافه شد اما متاسفانه اونقدر که اشتیاق داشتم بخونمش ازش لذت نبردم. احتمال دادم شاید باید در یک رنج سنی خاصی می خوندمش، اما دوستم که هم سن و سال خودمه هم، امسال خوند و بسیار لذت برد. فرق ما در این بود که اون متن اصلی رو خونده بود و کلمات ریتم دار متن اصلی براش جذاب بود. به علاوه اینکه به خاطر کار با بچه‌ها متوجه شده بود چه قسمت هایی از کتاب برای بچه‌ها جالب و خنده‌داره و اون قسمتا دقیقا قسمت هایی بودن که من فکر میکردم اصلا درسته اینا توی کتاب کودک باشن؟! خلاصه که دنیای کوچولو‌ها بسیار دنیای ناشناخته اما هیجان‌انگیزیه.
        

          خوندن این کتاب امسال برام جزو فراموش‌نشدنی ترین لحظه‌ها بود. بعد مدت‌ها دور شدن از فضای کتابخوانی در حالی که فکر میکردم دیگه حوصله جوابگوی خوندن نیست،  این کتاب که من به صورت اتفاقی تصمیم گرفتم اول جلد دوم رو بخونم و بعد برم سراغ جلد اول، تمام زنگ‌زدگی های دنیای کتاب‌خوانی منو روغن کاری کرد. یادمه در عرض دو یا نهایتا سه روز کتاب رو تموم کردم. قلم زیبا و بی ریای گلی ترقی به کنار، نشستن به تماشای زندگی قبل انقلاب، از زاویه‌ دید جدید و دیکته نشده بسیار جذابه. با تمام شیرینی ها و زشتی‌هایی که باز هم جدید و دیکته نشدن.
        

          کتابی که بسیار بسیار دوستش دارم و به تمام کسانی که دنبال بازپروری خلاقیتشون هستن پیشنهادش می‌کنم. بعضیا کتاب‌های این چنینی رو قبول ندارن و به نظرشون خلاقیت باید از خود آدمیزاد زاده بشه. صحبت این کتاب هم همینه منتهی بهتون چندتا تمرین کاربردی میده و یه سری نکاتی رو بهتون یادآور میشه که در ناخودآگاهمون هست فقط بهشون توجه نداریم. این کتاب رو به پیشنهاد استاد شادمهر راستین عزیز خوندم. گمونم در برنامه کتا‌بازشون هم بهش اشاره میکنن.تنها ضعف کتاب اینه که در گذشته دور از تکنولوژی پیشرفته نوشته شده . ولی بازم انجام تمرین‌هاش برای من خالی از لطف نبود و ازش نتیجه گرفتم.