یادداشت‌های تامیلا (11)

          کل کودکیم با این مجموعه گذشت🥲ممنون فسقلی های گوگولی من...شما شیرین ترین خاطراتم رو رقم زدید
        

          پنج سال از موقعی که این کتابو خوندم میگذره ...موقع خوندنش  هشت سالم بیشتر نبود..پس اون اوایل کتاب یه جو خیلی نا اشنایی برام داشت...ولی خوب یادمه که هرچقدر بیشتر جلو میرفت بیشتر به داستان علاقه‌مند میشدم ..به عنوان اولین رمانی که من خوندم کار خودش رو انجام داد و منو به دنیای کتاب ها علاقه مند کرد..
        

          وصف احساسم به این کتاب از کار معدن هم برام سخت تره..چیزی وسیع تر از کلمات و واژه ها..
شخصیت پردازی عالی..توصیف های دقیق..
و بعضی از فصل های کتاب که موقع خوندنش واقعا کنترل اشک هام دست خودم نبود ..شخصیت نئو که چقدرر برام محترم بود و دردش روی قلبم سنگینی میکرد..

با خوندن این کتاب حسرت خوندن کتابی که نویسندش نئو باشه به دلم موند..حسرت کسی مثل هیکاری توی زندگیم..حسرت دوست با انرژی ای مثل سونی و اهنگ گوش دادن با سی و از همه مهمتر حسرت اکیپ دوستای خوبی مثل دوستای سم .. 
با لحظه به لحظه کتابش زندگی کردم و واقعا از نویسنده و مترجم ممنونم...
        

          مگه میشه جلدی از زبان ارون وارنر باشه
و قلبم رو به آغوش نکشه؟!
با هر کلمه بیشتر میتونستم با ارون همذات‌پنداری کنم و دلیل رفتار هاش رو درک کنم...
و به شخصه این جلد رو حتی بیشتر از جلد اول دوست داشتم... 
        

          وصف زیبایی این کتاب با کلمات ممکن نیست و  قشنگی همچین شاهکاری رو فقط میشه با قلب حس کرد...
شخصیت پردازی عالی، توصیف های فوق العاده، ایده ی جالب داستان و...  همشون باعث میشن این کتاب رو به همه  توصیه کنم 
تنها ایرادی که میشه از این کتاب گرفت این بود که توی صفحات اول داستان خیلی پیچیده و غیر قابل درک بود(شاید فقط برای من...) اما بعد چند صفحه میشد خیلی راحت با کتاب ارتباط گرفت و اونو حس کرد
به عنوان کسی که هنوز فقط جلد اول این مجموعه رو خونده زوده برای قضاوت... با این حال مطمئنم جلد های بعدی هم قراره عالی باشه... بلأخره وقتی نویسنده ی این مجموعه خانم طاهره مافی هست نمیشه انتظار چیزی جز یه اثر درجه یک رو داشت 
        

          حداقل برای من از اون کتاب هایی بود که میتونستم با هر لحظش زندگی کنم و خودم رو توی دنیای اون کتاب ببینم
قلم روون نویسنده باعت میشد بیشتر باهاش حس راحتی کنم و جذبش بشم
تصمیم های منطقی ای  که بهم درسای زیادی داد قطعا باعث میشه از این کتاب بعنوان یک شاهکار یاد کنم... 
        

          از جمله کتاب هایی بود که هر لحظه میخواستی بزاریش کنار و دیگه ادامه ندی ولی به امید اینکه شاید صفحات بعدی جالب باشه ادامه میدی و در اخر هم به نتیجه ی خاصی نمیرسی و فقط وقتت رو هدر دادی
البته کتاب کاملا سلیقه ایه و ممکنه افرادی هم باشن که به کتاب علاقه‌مند شده باشن
ولی بنظرم  هدف خاصی نداشت و اونقدری که باید جذاب نبود...
با اینحال تنها قسمت کتاب که منو جذب خودش کرد رمزش بود
"وقتی فکر میکنی تموم شده تازه شروع شده" 
        

          شاید خوب بود..شاید هم نه؟!
ایده ی داستانش خوب بود و به نظرم "تقریبا" به خوبی ازش استفاده شد

و  میشد درس های زیادی ازش گرفت و این‌ تا‌حدودی جذابش  میکرد
        

          پایانش اینجوری بود که تا دو روز فقط تو شوک بودم...
شخصیت مادربزرگ و لیلی رو خیلی دوست داشتم و حقیقتا با اینکه پایانش به دلم ننشست ولی داستانش روند خوبی رو داشت و خسته کننده نبود...