یادداشت‌های گوشه گیرِ آسوده (6)

          داستان کتاب فوق‌العاده جذاب و گیرا بود. جزئیاتی که از زندگی فلسطینی ها گفته شده و سیر تشکیل مقاومت و مبارزه به خوبی به تصویر کشیده شدن.
اون یه ستاره‌ی کم به خاطر مشکلات متنی کتاب و نامفهوم بودن بعضی از قسمتهای ترجمه هست و اونطور که من از دیگران شنیدم، ترجمه‌ی خانم خواجه زاده بهتر از همه نسخه ها هست.
و من انتظار پایان شگفت انگیزتری رو داشتم یا لااقل با بیان قوی تری تعریف می‌شد که البته ممکنه منتقل نشدن اون احساسات بخاطر ترجمه بوده باشه.
درکل کتابی ارزشمند و خواندنی🌱
        

          یادمه دبیرستان که بودم یه روز وقتی اومدم خونه نشستم کتابامو از تو کیفم درآوردم که نگاهم خورد به یه کتاب که مال من نبود. درآوردم و بدون نگاه کردن به اسم نویسنده شروع کردم به خوندنش. چندساعت همونجا کنار کیفم رو زمین نشستم و تمومش کردم. خیلی بهم چسبید اونموقع. کتابو که بستم تازه اسم نویسنده رو دیدم و فهمیدم این حس آشنا از کجا میاد.
        

          رمان کوتاه جذاب که هر لحظه‌ش غافلگیریه و جوری شمارو دنبال خودش میکشونه که همش ذهنتون درگیر ادامه‌ی داستان میشه و انقدر جزئیات دقیق و واقعی بیان شدن که داستان مثل یک فیلم جلوی چشمتونه.
و البته که پایان بندی بی نهایت غافلگیر کننده و جذاب!
        

          وای این کتاب بی نظیره.
از اون کتاب‌هاییه که همینجوری برش می‌داری که یه نگاهی بهش بندازی و وقتی به خودت میای که نصفه شب شده و تمومش  کردی. بعدم با چشمایی قرمز که میسوزه تا خود صبح از فکرش خوابت نمیبره 😆
فقط باید بخونید تا بفهمید چی میگم🤌🏻
        

          بین تمام مطالب و کتاب‌هایی که راجب مدیریت زمان نوشته و گفته شده این کتاب واقعا جالب و خاص بود.
کتاب "کِی" راجع به اینکه چطوری از زمانمون بیشترین استفاده رو بکنیم حرف نمیزنه، بلکه راجع به اینکه چه کاری رو چه زمانی انجام بدیم و کِی برای شروع خوبه صحبت میکنه.
نکات جذابی داشت راجع به این قضیه و به‌نظرم ارزش یک‌بار خوندنو داره.
        

          قلبم سنگینی می‌کند...