یادداشت‌های فریبا سلطانی (5)

          فاطمه سادات عظیمی فر و همسرشون رو از پیج اینستاگرامشون می شناختم. این کتاب هم جزو لیست مطالعه ی امسالم بود و خوشبختانه وقتی اومدن ایران توانستم نسخه ی امضا شده اش را از پیج خودشان بگیرم‌.
به عنوان یک جوان ایرانی که بارها به مهاجرت فکر کرده ام،خواندن این کتاب دیدگاه جدیدی از مهاجرت به من داد.داستان انسانهایی که به امید ساختن رفته اند اما گاهی در این مسیرهم سوخته اند اما باز هم دست از تلاش و کوشش نکشیده اند.
متن کتاب بسیار روان و جذاب بود و در مدت کوتاهی تمومش کردم.
"پیشنهاد می کنم اگر قصد مهاجرت دارین حتما این کتاب رو بخونید."

        

          جلد اول را یکبار در دوران نوجوانی با یک نسخه قدیمی تر خوانده بودم و راستش آن زمان هم خاطرات آقای پاپلی خیلی برایم جذاب بود علاوه بر آنکه شبیه خاطراتی بود که مادر و پدرم در کودکی برایم از گذشته هایشان می گفتند. این بار اما با دید یک بزرگسال این کتاب را شروع کردم به نظرم این کتاب را یک آدم نه بلکه انگار چندین نسل نوشته اند.
کتاب نثر روانی دارد اما ممکن است بعضی جاها به خاطر استفاده از اصطلاحات عامیانه  و محلی سرعت خواندن تان کم شود. دیدگاه نویسنده را به زندگی بسیار دوست داشتم و همواره از خداوند برایشان طلب خیر دارم.
جزییات آنقدر جذاب بیان شده که اگر یزدی باشید به خوبی می توانید صحنه های خاطرات را  تصور کنید. خواندن این کتاب به شما چهره ای از زندگی فارغ از تکنولوژی و سرعتی که این روزها در زندگی هایمان است نشان می دهد و شاید به ما یادآوری می کند که قدر کوچک ترین داشته هایمان را بدانیم.
سرگذشت انسان هایی که به معنای واقعی کلمه از فرش به عرش رسیده اند مرا به زندگی بسیار امیدوار کرد و بار دیگر به من یاد آوری کرد، که انسان اگر درست باشد و همواره تلاش کند می تواند به اهداف بسیار بلندی برسد. برعکس،  ناراستی و دورویی انسان را خوار و ذلیل می کند. با این حال آن روی تاریک دنیا را هم نباید از یاد برد که بسیاری تلاش کردند و نرسیدند و بسیاری هم در این دنیا به سزای اعمال شان نرسیدند.
این کتاب فقط خاطرات یک انسان نیست؛ بلکه  کتاب انسانیت است؛ بیان گر وحدت یک جامعه  فارغ از سن و طبقه اجتماعی و اقتصادی، مذهب و قومیت. 
این کتاب، داستان مبارزه برای زندگی است. مبارزه برای حقوق اولیه یک انسان، برای به زانو درآوردن دنیایی که همواره گریبان گیر انسان های مظلوم بوده است. یاد آور راه انسان های راستین، که اخلاق پهلوانی داشتند. داستان زنانی که با آبرومندی زندگی کرده اند و با تمام توان خود جنگیده اند تا سختی و ناملایمی روزگار برآنها چیره نشود. در این کتاب خاطرات ایمان راسخ انسان هایی را می خوانید که در این زمانه کمتر پیدا می شوند.
 زیبا ترین داستان این کتاب به نظر من داستان عزیز و مرتضی و اصغر بود. داستان رفاقتی که زندگی آنها و خانواده هایشان را متحول کرد و ماجرای بخشش احمد آقا پدر عزیز که کلمات از توصیف منش و بزرگواری این مرد قاصر است.
خواندن این کتاب را به شما پیشنهاد می کنم چراکه برای هم نسل های من مثل یک مکتب زندگی است.خواندن خاطرات دیگران باعث می شود تلاش کنم در اندک زمان زندگی خطاهای آنهارا تکرار نکنم و این انگیزه ی من برای ادامه دادن به خواندن بیشتر است.
        

          علاقه ی من به مراکش یک علاقه قدیمی از دوران کودکی ام است؛ اما این کتاب که مشتاق بودم هرچه زودتر بخوانمش، دلنشین تر از آنچه بود که فکر می کردم و اشتیاق مرا برای سفر به مراکش دوچندان کرد.
قلم آقای ضابطیان در این کتاب آنقدر ظریف و زیبا بود که انگار خودم در کوچه پس کوچه های هر شهر قدم می زدم و تمام آن لحظات را تجربه می کردم، بوها را حس می کردم، زیبایی هارا می دیدم و حتی مزه ی چای نعنایی که تا حالا نخوردمش را می چشیدم.
هرچند که این روزها با یک جست و جوی ساده در فضای مجازی به راحتی می توانید عکس ها و ویدئوهای زیادی از سراسر دنیا را ببینید اما من سبک سفر رفتن آقای ضابطیان را بیشتر دوست دارم، لذت رفتن در دل شهر و معاشرت با آدم های محلی را نمی توانید در هیچ یک از مکان های معروف بازنشر شده در فضای مجازی بیابید.
این کتاب را خیلی بیشتر از  "مارک دوپلو" دوست داشتم.
تنها چیزی که در پایان کتاب به ذهنم آمد این بود که ای کاش عکس ها رنگی بودند.
        

          برای خواندن این کتاب مردد بودم چون یک بار در اینستاگرام  نسبت به کتاب های آقای ضابطیان یک نظر منفی خوانده بودم،با این حال تصمیم گرفتم خودم هم امتحانش کنم.
کتاب ،زیبا و با نگارشی روان  سفرهای های نویسنده را توصیف می کرد. نوع سفر رفتن نویسنده که خیلی هم برنامه ریزی شده نبود و گاهی اتفاقات غیر قابل پیش بینی برایش اتفاق می افتاد برای من خیلی جالب بود.
درعین حال که از مکان های معروف بازدید می کرد، تجربه هایی داشت که آن سفر رامنحصر به فرد می کرد.
البته نکته منفی، برای من کوتاه بودن بعضی از قسمت ها بود، دلم می خواست جزئیات و اتفاقات بیشتری را می خواندم، گاهی وسط داستان جایی که انتظار داشتم بیشتر بخوانم داستان تمام می شد.
درباره ی دوباره خواندن از کتاب های آقای ضابطیان هنوز هم مرددم، به نظرم قلم نویسنده آنقدرها گیرا نبود که به سختی از کتاب دل بکنم.
        

          علی رغم علاقه ام به کتاب های اتو بیوگرافی، همیشه از کتاب هایی که حس می کنم داستان ناراحت کننده ای دارند دوری می کنم اما این کتاب را چون کتاب مورد نظرم در کتاب فروشی موجود نبود خریدم.
و الان بسیار خرسندم که این کتاب را خوانده ام، داستان دختری که از سن کم تلاش می کند از پس مشکلات و مسئولیت های سنگین زندگی برآید و در پی رویای زندگی آزاد است. در راه این تلاش ها شجاعانه از مسیرهای پر ریسک و خطرناک عبور می کند و هربار پس از نا امیدی دوباره به زندگی باز می گردد.
داستان کتاب پر از فراز و نشیب های متعدد است و نویسنده به خوبی آن ها را با قلمی روان و جزئیاتی زیبا بیان کرده است، که به خوبی هر خواننده را میخکوب می کند.
سطر به سطر کتاب انسان را به تفکری عمیق وا می دارد، تا گاهی به زندگی از زوایای دیگری بنگرد و بیندیشد که حتی اکنون و در این زندگی مدرن امروزی تنها با فاصله ای چندین کیلومتری انسان ها در شرایطی زندگی می کنند که حتی تصورش هم برای ما دشوار است.