یادداشت‌های حشره‌ٔ کتاب‌خوار. (14)

          اونقدر که معروف شده تأثیرگذار نبود. 
        

          اولش فکر نمیکردم ازش خوشم بیاد ولی هرچی جلوتر رفتم برام جالب تر شد. داستانش خیلی غجیب بود مثلاً من هیچ ایده ای ندارم که چرا فقط سر اینکه عکسای یه دانش آموز خراب شده باید همچین برنامه بزرگی راه بندازن یا اصلاً چرا مدیره باید بخواد پنج تا دانش آموز رو سر همچین چیزی تعلیق کنه؟! تو دنیای واقعی هیچکس اهمیت نمیده برای همین کُلیت داستانش برام غیر منطقی بود اما شخصیت ها رو دوست داشتم؛ اینکه هر کدوم داشتن با یه تروماهایی زندگی میکردن که به هیچکس در موردش نگفته بودن بهم حس زندگی واقعی رو میداد. در کل جالب بود، ارزش یکبار خوندن رو داره. 
        

          به نظرم الکی معروف شده. فقط به زور میخوندم که تمومش کنم. ایده‌ش یکم جالب بود ولی خوب نوشته نشده بود. 
        

          وقتی زندگینامه یک نفر به صورت یک داستان بیان میشه به نطرم خیلی جذابه؛ چون من معتقدم زندگی هر یک از ما یک داستان پر پیچ و خمه. این کتاب هم زندگی امام رضا رو به صورت داستان بیان کرده بود که به نطرم این جذابش میکرد و باعث میشد دلم بخواد ادامه‌ش بدم. 
        

          زندگی من از لطیفه های این کتاب خنده دار تره بخدا. 
        

          جملات کوتاه ولی عمیق! واقعاً از خوندنش لذت بردم. یک نکته خیلی مثبتی که داشت این بود که کتاب رو میتونستی خیلی سریع بخونی و این برای کسانی که وقت زیادی ندارن خیلی چیز خوبیه. جملاتش خیلی خیلی زیبا و تأثیرگذار بودن و آدم رو به فکر وا میداشتن. این کتاب یه سبک زندگیه. 
        

          رک بخوام بگم کتاب کثیفی بود! وقتی میخوندمش اینطوری بودم که چرا یک نفر اصلاً باید همچین چیزی بنویسه؟ و من چرا باید انقدر احمق باشم که بخونمش؟ البته جوابش ساده‌ست؛ چون من کسی ام که نمیتونه یک کتاب رو نصفه رها کنه. اگر شما هم اینطوری هستید، پیشنهاد میکنم به هیچ وجه این کتاب رو شروع نکنید! ممکنه وسطش حالتون به هم بخوره و بخواین دیگه ادامه ندین. یک بار یادمه داشت چیپس میخوردم و میخوندمش و صاف رسیدم به اون قسمتی که نباید... چیپس عزیزم کوفتم شد جدی)) خلاصه که حیف وقتی که سر این کتاب گذاشته بشه!(اگر اصلاً بشه اسمشو گذاشته کتاب) 
        

          جلد دوم از یک مجموعه فوق العاده؛) باهاش زندگی کردم. 
        

          این کتاب شروع یک ماجراجویی فوق العاده در زندگی من بود! من همراه با امیلی دنبال کتاب های پنهان شده گشتم، با جیمز آشنا شدم، با هم سه تایی دنبال کتاب ها گشتیم و معماهای جدید گریسولد رو رمزگشایی کردیم. جداً کتاب فوق العاده ای بود. من واقعاً باهاش زندگی کردم. 
        

          این برمیگرده به قبل از کتابخون شدنم و اون زمان زیاد آشنایی ای با دنیای کتاب ها نداشتم و صرفاً هر کتابی که به نظرم جالب میومد رو میخریدم. سر همین قضیه هم این کتاب رو خریدم و بعد از اینکه تا نصفه خوندمش تازه فهمیدم این جلد سوم از یک مجموعه‌ست. به هر حال همینو ادامه دادم؛ خیلی هم اینجوری نبود که نشه قضیه رو فهمید، به نظرم ربطی به جلدای قبلیش نداشت. ولی در کل من زیاد ازش خوشم نیومد، شاید اگه جلدای قبلیشو خونده بودم به نظرم جالب تر میومد؛  نمیدونم🤷🏻‍♀️ 
        

          قبل از این کتاب، کتابای دیگه ای هم خونده بودم ولی این کتاب، کتابی بود که باهاش کتابخون شدم و کلی خاطره دارم باهاش)) اولین اشک هایی که سر یک کتاب ریختم برای این کتاب بود. واقعاً کتاب عمیق و زیبایی بود و ارزش خوندن داره. و البته بسیار غم‌انگیز:)) 
        

          جداً کتاب فوق العاده ای بود. نمیتونم با کلمات حسمو نسبت بهش بیان کنم، خیلی فراتر از این بود و عجیب نیست؟ اینکه یک نفر چیزی رو فقط با «کلمات» خلق می‌کنه که چنان زیبا و وصف‌ناپذیره که ما نمیتونیم با «کلمات» توصیفش کنیم. قلم فردریک بکمن بی‌نظیره؛ به نظرم اگر همین داستان رو کسی غیر از بکمن می‌نوشت انقدر دل‌نشین از آب در نمیومد. من به معنای واقعی با این کتاب زندگی کردم، با تک تک صفحات و تک تک کلماتش. رابطه السا و مادربزرگ>> پایان شگفت‌انگیز کتاب>> قوه تخیل مادربزرگ>> همه چیز در این کتاب بسیار زیبا توصیف شده بود و باز هم برمیگردم به جمله مخصوص خودم:«فردیک بکمن همه چیز رو به روش خودش توصیف می‌کنه، اون عادت نداره مسائل رو طوری که همه توصیف می‌کنن توصیف کنه؛ و همینه که این نویسنده رو از بقیه متمایز می‌کنه.» 
دمت گرم فردریککک🙌. 
در نهایت به نظرم این کتاب از اوناست که همه باید حداقل یک بار تو زندگیشون بخوننش، اضافه‌ش می‌کنین به لیست کتابایی که میخواین بخونین دیگه؟:> 
        

          روندش خیلی کند بود و باعث میشد که کسل کننده باشه. داستانش هم با وجود اینکه متفاوت بود ولی خیلی جالب نبود. اما من واقعاً قلم فردریک بکمن رو می‌پسندم. درسته داستانش زیاد جذبم نکرد ولی نوع توصیفات و توضیحات بکمن بی‌نظیره، همه چیز رو به روش مخصوص خودش توصیف می‌کنه و ذهن مخاطب رو به چالش می‌کشه؛ گاهی اوقات باید چند ثانیه به دیوار زل بزنی و فکر کنی تا بتونی بفهمی چی گفته. اگر طرفدار بکمن هستید "مادربزرگ سلام رساند و گفت متأسف است" رو بهتون پیشنهاد میکنم! 
        

          به نظرم اونقدری که ازش تعریف میشد جالب نبود، معمولی بود و پیچش داستانی زیادی هم نداشت؛ اما شاید برای رده سنی پایین تر جالب باشه.