اولش فکر نمیکردم ازش خوشم بیاد ولی هرچی جلوتر رفتم برام جالب تر شد. داستانش خیلی غجیب بود مثلاً من هیچ ایده ای ندارم که چرا فقط سر اینکه عکسای یه دانش آموز خراب شده باید همچین برنامه بزرگی راه بندازن یا اصلاً چرا مدیره باید بخواد پنج تا دانش آموز رو سر همچین چیزی تعلیق کنه؟! تو دنیای واقعی هیچکس اهمیت نمیده برای همین کُلیت داستانش برام غیر منطقی بود اما شخصیت ها رو دوست داشتم؛ اینکه هر کدوم داشتن با یه تروماهایی زندگی میکردن که به هیچکس در موردش نگفته بودن بهم حس زندگی واقعی رو میداد. در کل جالب بود، ارزش یکبار خوندن رو داره.