یادداشت‌های مرضیه زارع (6)

          بدون هیییچ گونه اغراقی هییییچ کتاب یا رمانی رو تا این اندازه دوست نداشتم  و به جرئت میتونم بگم من توی این فانتزی قشنگ و عاشقانه سالهاست گیر افتادم و انگار که با اونها زندگی میکنم 
شخصیت عزیزم حامی رو که الهی نسلش زیاد بشه و نصیب ماهم بشه 😁 رو خیلی دوست داشتم ، همراز رو با اینکه چالش های اون رو توی زندگیم تجربه نکردم با تماااام وجود درک میکردم ، دلم واسه عاشقانه های سیاوش می‌رفت از اینکه از آرزوهاش گذشت واسم خیلی شجاعانه و خیلی عجیب بود ...
دردهای فریده خانم ، بچه ها و حامد رو درست روی قلبم حس میکردم زمانی که حامد واسه رها گریه میکرد ، زمانی که سرخورده و پشیمان بود ولی خیلی راه داشت تا بتونه کارهاشو جبران کنه ، همه رو حس میکردم انگار که منم عضو نادیدنی و نامرئی از اون خانواده بودم 
خلاصه که میگن یه سیب رو بندازی بالا هزار تا چرخ میخوره ولی اینو می‌دونم که تا ابد قلبم واسه جمله به جمله ی این کتاب و شخصیت هاش می تپه و ممنونم خانم پاکپور که اینجوری این عشق قشنگ رو به تصویر کشیدی و قلبمون رو اکلیلی کردی ❤️❤️❤️
        

          شاید حقیقتا نیازی نبود بین این همه نظرات ، افراد و دیدگاه های مختلف اظهار عقیده میکردم ولی این کتاب برای من تجربه خوبی بود  هرچند باید اعتراف کنم موقع خریدنش وسواسی برای ترجمه به خرج ندادم  و بعدها همین موضوع چقدر آزرده ام کرد ...( خرید از انتشارات فرعی اشتباه محضه ) 
این کتاب رو با کمی بی حوصلگی و صبر نسبتا زیااد خوندم چرا که مدام از خودم می پرسیدم چرا من باید صدسال از زندگی یک خانواده و تک تک افرادش رو بخونم ؛ چه لزومی داره که کتابی این همه شخصیت داشته باشه و من بخوام در مورد زندگی همهٔ اونها بدونم و جواب سئوالم رو تنها زمانی گرفتم که آخرین صفحه کتاب رو خوندم و تاازه اون زمان بود که به زیرکی نویسنده پی بردم و ایدهٔ کلی کتاب رو تحسین کردم . البته این رو باید در نظر بگیریم که کتاب چهارچوب روابط رو خیلی از حد گذرونده  تا حدی که با خوندن بیشتر قسمتها مغزم سوت می‌کشید و چند خط جلو می‌ رفتم ...
خلاصه که خواهرم/برادرم این کتاب رو  به عنوان یکی از ادبیات کلاسیک های جهان بخون حتی اگر چیزی هم بهت اضافه نکنه تورو با انواع شخصیت های مثبت یا منفی توی کتاب همراه می‌کنه و شناختن انواع و اقسام آدم ها به نظرم ارزشمنده ...
        

          این کتاب حقیقتا برام واژه «عجیب» رو تداعی می کنه . کتابی که تا حدودی معمایی ولی کمی هم قابل حدس بود . تضادهایی که باعث میشن من همزمان هم از کتاب خوشم بیاد و هم ازش متنفر باشم ، دلم بخواد بیخیالش بشم و هم مشتاق آخر داستان باشم ، هم باخودم بگم این کتاب رو چندین بار میخونم هم بگم که دیگه دلم نخواد سمتش برم ...
کتاب در دو خط زمانی متفاوت پیش می‌ره که باهم مرتبط هستند ، کتابی که با خوندن آخرین صفحه ناراحتی عجیبی توی دلت ریشه می‌کنه و تا مدتی ذهنت درگیر شخصیت ها و سرنوشت عجیبشون میشه ...
خلاصه اینکه من هنوزهم تکلیف احساساتم با این کتاب و قلم نویسنده مشخص نیست  ولی اینو می‌دونم که حداقل ارزش یکبار خوندن رو داشت .