بانوی قصه رمانِ خیلی معمولی و حتی دستِ پایینی محسوب میشود و محتوای فاخری ندارد! 
اما من دوستش دارم، بی اندازه! از آن کتاب هایی است که قابلیت خواندنش با عشق را در هر زمان و هر مکانی دارم! از همان ها که تعداد دفعاتی که آنرا خوانده ام از دستم در رفته! از آن مسکن ها که برای بهتر شدن حالم به آن پناه میبرم! 
بانوی قصه را دوست دارم شاید چون شبیه همرازم یا دوست دارم شبیهش باشم...
و حامی که نمونه ی یک مرد کامل و افسانه ای که احتمالا وجود خارجی ندارد! D: 
اصلا نویسنده ی کتاب جایی نوشته بود که برای نوشتن حامی از برهان خلف استفاده کردم و حامی همه ی آن چیزیست که مرد ها باید باشند و معمولا نیستند!
عشق بین همراز و حامی آرام و روان است، درگیری های عجیب و دور از منطق ندارد و همین آن را برای من جذاب میکند!
اگر از من بپرسید که بانوی قصه را بخوانیم یا نه، به آقایان میگویم بخوانند و خانم ها نه!
چون برای آقایان فرصت یادگیری ترفند و برای خانم ها حسرت و فانتزی در پی دارد!
        

          من خیلی دوسش دارم
        

          آخرین کتاب قرن ۱۴
        

          نمی دونم دقیقا چند بار این کتاب رو خوندم. فقط می دونم هر بار که خوندم بیشتر عاشقش شدم. یه عاشقانه لطیف با کلی تفاوت و پستی ها و بلندی ها. شخصیت پردازی بی نهایت خوبی داشت. احساس مسئولیت پذیری که تو همه جای داستان دیدیم و کلی موارد دیگه که باعث شد این  کتاب رو چندین بار بخونم. 
        

          چندین بار خواندم. 
الناز پاکپور عزیز، در تمامی رمان هایشان، اصالت خود را حفظ میکنند.
و برای بانوی قصه زیبا ترین داستان را نوشتند.💕
        

          بانوی قصه بی شک بهترین کتابی هست که من  خوندم و فکر نکنم بهتر از این کتاب بتونم پیدا کنم 
تعداد دفعاتی که خوندمش از دستم در رفته و تنها کتابیه که اینقدر دوستش دارم جوری که تو هر حالی باشم بازم میلم به خوندنش کم نمیشه که بیشتر هم میشه 
مرسی برای به وجود اوردن همراز و حامی خانم پاکپور 
        

          این کتاب، یکی از همون کتاب‌هایی بود که تو دوران راهنمایی موقع بالا و پایین‌کردن سایت نودوهشتیا، هی به چشمم بهش می‌خورد. ولی از روی اسم و خلاصه‌ی داستانی که ازش می‌خوندم، هیچ جذبش نمی‌شدم.
الآنی که خوندن کتاب‌های این‌جوری (به‌طور کلی رمان‌های زرد) مسلماً برام سخت‌تر و غیرقابل تحمل‌تره، خوندمش و راستش دوستش داشتم! واقعاً انتظار نداشتم بتونم دووم بیار خوندن این کتاب‌هارو الآن، چه برسه خوش‌اومدن! عاشقانه‌ی آرام و بالغانه‌ای بود نسبتاً. و نمره‌ای رو می‌دم که اگر همون موقع‌ها که بیشتر شاید اقتضای سن و احوالاتم بود خونده‌بودم، می‌دادم.
        

          خیلی دوستش داشتم داشتان جسارت یک دختر
        

          بانوی قصه  یک داستان معمولی داره اما من دوستش دارم.مثل نوشیدن یک فنجون چای در یک عصر پاییزی.معمولی و پرتکرار ولی دلچسب و دوست‌داشتنی. 
در میان روزمرگی ‌هایم ،گاهی سراغش میرم و از جریان سیال و لطیف عشقی که توش جریان داره لذت می‌برم.
        

          بدون هیییچ گونه اغراقی هییییچ کتاب یا رمانی رو تا این اندازه دوست نداشتم  و به جرئت میتونم بگم من توی این فانتزی قشنگ و عاشقانه سالهاست گیر افتادم و انگار که با اونها زندگی میکنم 
شخصیت عزیزم حامی رو که الهی نسلش زیاد بشه و نصیب ماهم بشه 😁 رو خیلی دوست داشتم ، همراز رو با اینکه چالش های اون رو توی زندگیم تجربه نکردم با تماااام وجود درک میکردم ، دلم واسه عاشقانه های سیاوش می‌رفت از اینکه از آرزوهاش گذشت واسم خیلی شجاعانه و خیلی عجیب بود ...
دردهای فریده خانم ، بچه ها و حامد رو درست روی قلبم حس میکردم زمانی که حامد واسه رها گریه میکرد ، زمانی که سرخورده و پشیمان بود ولی خیلی راه داشت تا بتونه کارهاشو جبران کنه ، همه رو حس میکردم انگار که منم عضو نادیدنی و نامرئی از اون خانواده بودم 
خلاصه که میگن یه سیب رو بندازی بالا هزار تا چرخ میخوره ولی اینو می‌دونم که تا ابد قلبم واسه جمله به جمله ی این کتاب و شخصیت هاش می تپه و ممنونم خانم پاکپور که اینجوری این عشق قشنگ رو به تصویر کشیدی و قلبمون رو اکلیلی کردی ❤️❤️❤️