یادداشت‌های هانیه آسی (8)

          بسم الله الرحمن الرحیم
اولین کتاب از آقای نادر ابراهیمی بود که خوندم، و شد برام بهترین نویسنده‌ای که تا الان ازش کتاب خوندم.
انگار یه بابا بزرگ نشسته برام سرگذشت میکنه از روزگاری که گذرونده.
قلمشونم خودمونی و خیلی باحال.
در کل کتاب رو دوست داشتم و مشتاقم ابوالمشاغل هم بخونم.
ولی واقعا چه روزگاری رو گذروندن... 

        

          لا اله الا الله حصنی.
امروز شروع و تمومش‌ کردم... کتابش‌ میشه گفت شباهتی با کتاب مرثیه ابوعتا‌ داشت؛ اول کتاب یکم برام زیاد شور و شوقی نداشت ولی رفته رفته کتاب به دلم نشست..؛ تو خوندنش صبور باشید.
وسطای‌ داستان و صحبت‌ها اطلاعات شاید کمتر شنیده‌ای هم راجع به حضرت معصومه(س) و امام رضا(ع) گفته میشه.
و در نهایت کلام، به خاطر اشکی که تو صفحه ۱۱۱ ریختم، کمتر از ۵ امتیاز نتونستم بدم، والسلام.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
کتاب خیلی خوب و کمک کننده‌ای برای من بود...
تو سیر مطالعه این کتاب اتفاقات و تحولات خوبی برام رخ داد.
و در نهایت قلم استاد پناهیان رو دوست داشتم و مشتاق شدم کتاب های دیگه ایشون رو مطالعه کنم.
توصیه‌ام اینه‌ کتاب رو کم کم بخونید و خوب در مورد حرفای‌ توش فکر کنید قطعا اتفاقات خوبی براتون رخ میده.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
حدود یک ماه و خورده ای پیش روز شهادت امام موسی کاظم(ع) بعد از اینکه یک جا نقاشی رهایی اثر آقای حسن روح الامین رو دیده بودم و تیکه متنی از کتاب مرثیه ابوعتا که زیرش نوشته بود، تشنه شنیدن و خوندن راجع به امام شدم تا اینکه بالاخره تونستم کتاب مرثیه ابوعتا رو تهیه کنم؛ خوندم و تشنه تر شدم...
دوست داشتم بیشتر  بود و بیشتر راجع امام میخوندم... در کل که عجیب کتاب به دلم نشست... و لذت بردم. فارغ از صحت تاریخی داستان، حس و حال ابوعتا و عشقش به امام رو خیلی دوست داشتم.
کتاب های دیگه راجع به امام موسی کاظم(ع) میشناسید ممنون میشم بهم معرفی کنید.
        

          خیلی حرف های قشنگ و درستی داره...
مشتاق شدم بقیه کتاب های آقای صفائی حائری رو بخونم.
به نظرم این سبک کتاب تفسیر قرآن بیشتر مفهوم سوره و آیه رو جا میندازه؛ در کل لذت بردم از خوندنش.
        

          دومین داستانی بود که از همینگوی‌ خوندم، داستان‌هاش سبک خاص خودشو‌ داره.
اول داستان یکم کسل کننده پیش میرفت ولی وسطاش و آخرش اوج گرفت.
هم این داستان و هم داستان پیرمرد و دریا رو که میخوندم، طوری همینگوی جزئیات رو قشنگ بیان میکرد باعث میشد داستان مثل یک فیلم از جلوی چشمام بگذره، انگار خودمم باهاشون توی شکار بودم!
در کل این داستان هم مثل پیرمرد و دریا دوست داشتم.
        

          با این که خوندن این سبک کتاب ها برام سخته ولی این کتاب رو دوست داشتم و خوندنش کسل کننده نبود و مثال های جدیدی توش بود.
        

          داستان قشنگ و پرمفهومی بود، داستانش بخش هایی از زندگیمو‌ برام تداعی کرد. اولین کتابی بود که از ارنست همینگوی خوندم و ازش خیلی خوشم اومد.
من از نشر نگاه این کتاب رو خوندم که نیمه اول کتاب بوته نقد راجع کتاب بود که من اشتباه کردم اول خوندمش چون داستان رو اسپویل کرد و تهشو گفت و بخش زیادی از جذابیت داستان رو برام نابود کرد برای همین خوندن داستان رو برام سخت کرد و باعث شد تموم شدنش طول بکشه و با حس بد کتاب رو خوندم.
پیشنهاد میکنم حتماً اول داستان رو بخونید بعد اگر دوست داشتید نقد رو بخونید.