یادداشت‌های hadi (6)

          زمزمه ای از تنهایی ، مرگ و آزادی در دل پوچی.
بیگانه یادآور می شود که جهان معنای ذاتی ندارد ،  اما همین بی معنایی سرچشمه آزادی  است.
کامو در این رمان فلسفه پوچی را به  تجربه ای زنده و ملموس بدل می کند .

        

          مسخ، فریادِ خاموش کافکا علیه جهانی‌ست که انسان را از خودش تهی می‌کند.

انسانِ امروز، بدون آن که متوجه شود، درونش مدت هاست به حشره تبدیل شده. . موجودی زائد، جایگزین‌پذیر، بدون صدا و بی‌حقوق.

«مسخ» صرفاً داستانی درباره‌ی تبدیل یک مرد به حشره نیست؛ این داستان، تصویری روشن از جهانِ پوچ، بی‌معنا، بی‌رحم و بی‌توضیحی است که کافکا آن را با دقتی هولناک به تصویر می‌کشد. در این جهان، قوانین ناپیدا هستند، دلیل اتفاقات گفته نمی‌شود، عدالت وجود ندارد و هیچ پاسخی برای پرسش‌های انسانی نیست.

        

          اثری کوتاه و عمیق

مواجهه ساختار های  زندگی مدرن با مرگ 

آیا برای چیزی زندگی کرده ایم  که ارزشش را داشته است؟

« ولی آخر این همه رنج برای چیست؟  
و ندا جواب می داد : دلیلی نیست !.. برای هیچ!»
        

          رمان عاشقانه ای که از حسرت  و فقدان روایت میکند.

« دل آزردگی ام از کسی که به او اعتماد کامل داشتم به مرور زمان به کل آدمیان بسط یافته بود چرا که او در نزد من همه انسانها و ذات انسانیت را نمایندگی میکرد.»

«غم از دست دادن هر چیز گران بهایی هر ثروت هنگفتی هر نوع سعادت دنیوی بالاخره روزی ته میکشد در حالی که غم از دست دادن فرصت های استثنایی ولو ناچیز هرگز از یاد نمی رود.»

«زندگی قماری است که فقط یک بار بازی میشود و من آن را باختم بار دیگر نمیتوانم بازی کنم.»

«آیا همه چیز را از همه کس پنهان داشتن و همه چیز را در خود نهان داشتن با زنده به گور کردن خود به دست خویش یکی نیست؟»

        

          روایت چیزهایی که دیگر نیست.
تاثیر مکان و زمان بر شخصیت.
روابط چند وجهی در فضایی تاریک.
        

          « اولین باری بود که کسی را بدون ژرف نگری دوست داشتم . بدون فکر کردن به اینکه دستاوردم  برای او چه خواهد بود.»

« زمانی خود را پیدا می کنیم که همه چیز را از دست داده باشیم».

« واکنش بر خواسته از کینه محض تنها احساسی است که حتی آلزایمر هم روی آن تأثیری ندارد .»