یادداشت‌های المیرا شفیعی (8)

          نمیدونم چرا از این حجم سیاهی و نفرت پراکنی خوشم اومد انگار خشم درونی ادمو خالی می‌کرد من دوسش داشتم 😂
        

          خیلی پیش نمیاد کتابی بتونه منو به گریه بندازه اما ظرافت گفتار این کتاب نه تنها منو به گریه انداخت بلکه بعد از تموم شدنش مدت ها به تک تک جملاتش دوباره فکر کردم و چهارچوب اصلی داستان هیچوقت از ذهنم پاک نمیشه
        

          فکر میکنم اینکه از این کتاب خوشتون بیاد یا نه کاملا بستگی به این داره که از چه نشر و مترجمی بخواید ؛ من از نشر افق با ترجمه کیوان عبیدی خوندم واقعا گیرا و جذاب بود متوجه گذر زمان نمیشدم وقتی شروع به خوندنش میکردم ظریف ‌و هوشمندانه بود
        

          عشق بود عشق واقعی فضای منو یاد النی تو آتش بدون دود مینداخت که اونم خیلی خوب بود درهر صورت دلم میخواد بغل کنم این کتابو
        

          بهم حس کتاب دیوانه از قفس پرید و میداد ؛ درد داشت یه جاهاییش ولی غرقم می‌کرد:)
        

          غرق در داستان شدم محو وجودم عاشق هر پاراگراف و هر کلمه و هر حرفی که توی این کتاب وجود داره شدم و میتونم بگم بینظیره شاهکاره تکرار نشدنی
        

          از بهترین کتاب هایی که خوندم حاضرم صدبار دیگه هم از اول بخونمش
        

          تولستوی رو با این کتاب شناختم و عاشقش شدم :) 
از عمیق ترین آثار ادبیات روسیه ؛ عاشق نمایش زیبای جزئیاتش شدم به شدت دوست داشتنی بود هیچ جای داستان سرد نمیشد... 
دوست داشتنی و مفهومی بود با هرچقدر فکر کردن راجع به عناصر داستان به نتایج جالب تر و مفهومی تر میرسم...