یادداشت‌های محمدحسین صرفی پور (124)

          کتاب را در هیئت، پیش از آغاز بخش اصلی مراسم خواندم.
کتاب، کوششی در جهت یک سخن نوین نسبت به دین شناسی داشته، اما بنظر این هدف تحقق نیافته و همان سخنان همیشگی اما این‌بار ساده تر و به بیانی عامیانه تر بیان شده است.
کتاب را فقط به دانشجویان پیشنهاد میکنم.
        

          کتاب‌های عین صاد عالی اند؛ پر از حرف‌های زیبا و حتی پر معنا اند، اما به گمانم وقت جدایی ام از کتاب‌های او رسیده. شبیه فیلمی که دو ساعت دیده ای، لذتش راهم برده ای اما فقط یک فیلم بوده و حالا باید به کارت برسی.
        

          کتاب را به بهانه نگارش مدخل آن در ویکی شیعه، خواندم و لذت بردم.
آنتوان بارا از آن شیرِ پاک خورده هایی است که دستش را از عالم مسیحیت گرفته اند و به دست حسین، ناخدای کشتی نجات سپرده اند.
کتاب سرشار است از احساسات صاف یک عربِ عاشق پیشه، حرفهای ذوقی باپایه و تحلیل‌هایی که در نوع خود جدید اند.
کتاب دارای سه ترجمه موجود در بازار است؛ خواندنش را به همگان حتما توصیه میکنم.
        

          علی اصغر خندان، استاد بررسی مغالطات است. 
او منطق را خوب فهمیده و حالا ساده می تواند توضیح دهد.
کتاب روان و شیوایی بود اما برای منی که قصدم مروری بر منطق بود خسته کننده.
        

          کتاب را ذره ذره اما لذت بخش خواندم.
روش فقهیِ رهبر انقلاب که هرچند خواستگاهش مکتب شهید صدر است اما در نوع خود، منحصر به فرد است، روشی است جذاب و روان و البته بسیار محکم و سر راست.
فاقد هرگونه پیچیدگی ملال آور اما پخته و پر مغز.
اگر فقه می‌خوانید خواندنش برای‌تان واجب است.
        

          کتاب را امروز در محل کارم خواندم.
کتاب، شامل متن ارائه چهار نشست علمی است. نشست اول، مثل انتظار همیشگی ام از آثار استاد علیدوست، وجد آور و نو بود. نشست دوم مثل همیشه ی استاد صرامی خشک و کوبنده اما قانع کننده بود. نشست سوم، همان حرف‌های تکراری دکتر حکمت نیا بود و نشست چهارم یک فاجعه خسته کننده.
کتاب مجموعه ای فراز و نشیب جالب علمی بود. اگر فقه یا حقوق می‌خوانید خواندنش را حتما توصیه میکنم.
        

          کتاب را در سالن انتظار درمانگاه خواندم.
کتاب ایده جذابی دارد که در پیچ و خم روش پژوهشی ذبح شده.
حیف از آن نویسنده گرانقدر و صد حیف از این ایده ناب.
        

          کتاب را دوران کرونا خواندم، اما هنوز شیرینی اش در جانم مانده و مجددا برای خواندن جای خود را در کنار بساط کار و نگارشم باز کرده.
با این کتاب، بارها و بارها قهقه خواهید زد و از خنده، چشم هایتان پر اشک خواهد شد.
محمدرضا شمس را یک "پروفسور" طنز نویسی و تصور ذهنی طنز می دانم.
        

          کتاب را از صبح تا ظهرِ امروز در محل کار خواندم.
کتاب، روان و شیوا به بررسی جامعی پیرامون هفت مساله فقهی مرتبط با سینما پرداخته و با اظهار نظرهای اجتهادی در جای جای کتاب، متفاوت از نیمچه کتاب‌هایی است که عنوان بررسی فقهی را یدک می کشند اما نه در آنها نتیجه گیری ای یافت می شود و نه خود نگارنده، در نهایت به نتیجه خاصی رسیده و تنها گزارشی از بحث های رخ داده صورت می گیرد.
کتاب را به آنها که فقه می خواهند پیشنهاد میکنم.
        

          کتاب های فقهی، باید بر اساس روش پژوهش فقهی نگارش شوند نه آنکه بر اساس متد پژوهشی نیمچه اقتباس شده از پژوهش های علوم انسانی رایج، آنهم نیمه به کار گرفته شده نگارش شوند تا هم مطلب ضایع شود و هم مقصود، گم.
        

          ضعف این کتاب را دوری زمان گارش از عصر کنونی می دانم. در گذشته سبک کشکولی در نگارش کتاب طرفداران بسیار در مخاطب عام داشت اما امروزه این سبک نگارش خسته کننده است. 
        

          کتاب را در محل کار، در ساعات پایانی کار خواندم. کتاب را یک عالم اهل سنت ساکن مدینه نگاشته و به فارسی ترجمه شده. کتاب، فاقد استدلالات عقلی و منطقی است، برخی کوشش های استدلالی موجود نیز بیش از اندازه سطحی و ساده اند. تنها نکته مثبت کتاب، ارتباط گیری خوب نگارنده با مخاطب است، گویی از ابتدا تا انتهای کتاب در گفتگویی دو نفره با خواننده است و سعی دارد او را اقناع کند.

        

          کتاب را در محل کار، در ساعات پایانی کار خواندم. کتاب اثر عارفی برجسته است. سبک بحث کتاب در مجموع عرفانی است و نویسنده از دریچه عرفانی به مساله نگریسته. استدلال ها محکم، متن متقن و شیوه مباحث که همه حساب شده و متین اند. اگر پیش از این کتب عرفانی را خوانده اید و ارتباط برقرار کرده اید، مطالعه این کتاب برای شما لذت بخش خواهد بود.
        

          کتاب را در هنگام یافتن کتاب خوب برای پاسخ به چراهای بی پایان همسرم خواندم. کتاب روان است، استدلال ها محکم اند، لحن پدرانه است و هیچ غرور علمی ندارد. کتاب کوتاه است و می شود یک روزه خواند. ساختار کتاب عالی است و در کل خواندنش را به همگان توصیه میکنم.
        

          کتاب را به جهت بررسی در اختیارم قرار دادند.
کتاب روان و نسبتا جامع و بعبارتی شسته رفته به بررسی مقوله قاچاق انسان پرداخته و از جامعیت خوبی برخوردار است.
غنای مطالب خوب است، مستندات قوی است و نویسنده در کار خود خوب عمل کرده، تنها حلقه مفقوده اجتهاد است که در این کتاب‌ها لازم است.
اگر در این زمینه نیاز به مطالعه جامع دارید، کتاب خوبی است.
        

          حرف ها را دیگران در یادداشت های متعدد ذیل این کتاب زده اند. من اما با هر جمله این کتاب یاد تانجیرو کامادویِ شیطان کش می افتادم و با خودم میگفتم علی صفایی حائری، تانجیرو نیاز داشت تا این حرف ها را بقاپد و دست مایه "یک عمرش" کند. این ها حرف های گذشتنی نیستند، حرف هایی به بلندای یک عمرند.
        

          کتاب را در شبِ مریضی خواندم.
عین صاد، استاد به تمام معنای شکافت معارف و کشف معارف جدید است اما در این زمینه، یعنی تدریس ادبیات عرب چندان روش جالبی ندارد و به وضوح روش قدماء در آموزش از استحکام بیشتری برخوردار است.
کتاب را توصیه نمیکنم.
        

          کتاب خوبی است. به خوبی توانسته است از رمان های موفق ژاپنی مانند خوار و بار فروشی نامیا اقتباس روشی کند. ایده خلاقانه است. فضای کره ای کاملا به خواننده منتقل می شود. نویسنده اهل فکر است و حرفها مغز دار. خواندنش را حتما توصیه میکنم.
        

          چاپ قدیم‌تر این کتاب را در دوازده سالگی، کف کتابخانه مدرسه ای در مشهد که حالا اقامتگاه کاروان زیارتی ما شده بود خواندم.
شیرین، لذت بخش و دارای نثری شیوا و دوست داشتنی بود.
روایت‌‌گری در مورد به مورد شکل گرفته و نگارنده ارتباط مستقیمی با خواننده برقرار کرده بود.
خواندن و تهیه اش برای کتاب اولی ها را توصیه میکنم.
        

          کتاب خوبی بود. علامه مصباح نیاز به تعریف ندارند، اگر راه شناسید، کتابهای ایشان پر از مطالب ناب اند.