یادداشت محمدحسین صرفی پور

        کتاب را در کافه کتاب حافظه تاریخی ایران، روبروی سردر دانشگاه تهران خواندم.
کتاب حرف ظریفی دارد، نو نیست اما تذکاری است نسبت به آنچه داشته ایم و از داشتنش غافل. نگارنده بر بحث مسلط است و توانا. احاطه بر منابع مختلف نگارنده ستودنی است. قلم روان و خوانا است. اگر به فقه علاقمندید این کتاب دریچه جدیدی نسبت به جهان تفقه را بروی شما می گشاید.