یادداشت‌های رها فربدراد (15)

          یکی از بهترین کتاب هایی بود که خوندم. هر شخصیت، هر اتفاق، هر لحظه ی این کتاب از چند لایه تشکیل شده بود. پر از مفاهیم عمیق و روانشناسانه بود. واقعا لذت بردم 
        

          به نظرم فهم و درک این کتاب نیازمند سواد فلسفی بالایی هست و من متاسفانه مطالعه ی درست و حسابی در باب فلسفه نداشتم تا به حال...
        

          مثل جلد اول پر از هیجان بود و داستان خیلییی گیرا بود🙂‍↕️.
        

          به ساده ترین و شیرین ترین روش اقتصاد رو یاد میده این کتاب. واقعا دوستش داشتم.
        

          چون کتاب کوچک هوگا رو توی بازه ی زمانی ای خونده بودم که خیلی به جونم چسبید فکر میکردم این کتاب هم باید حالم رو خوب کنه امااا فهمیدم که حتی کتاب کوچک هوگا هم صرفا بخاطر زمان مناسبی که خوندمش برام جالب و دوست داشتنی بوده
کتاب پر از آمار بود!!
و خیلی مطالب رو تکرار میکرد و به نظرم حرف جدیدی نداشت برای گفتن.
        

          این کتاب، کتاب خیلی خوبی بود از نظرم و بیشتر مناسب کسانیه که کار زیادی دارن و مدیریت این کار و تمایز قائل شدن بین ساعت کار و استراحتشون براشون سخت شده.
        

          کتاب بامزه ای بود و شاید اگر نوجوونیام میخوندمش بیشتر از الان دوستش می‌داشتم. اما من صفحه ی ۲۱ این کتاب هق هق گریه کردم و همیشه این توی ذهنم میمونه 💔
        

          یکی از بهترین کتابایی بود که خوندم و به نظرم باید چندین بار خونده بشه. یه جاهاییش از حقیقتی که باهاش مواجه میشدم اشک توی چشمام جمع میشد.
        

          من خیلی دوسش داشتم با اینکه نکاتی که توش گفته شده بود رو قبلا بارها شنیده بودم اما یاداوری خیلی خوبی بود بهم
        

          زیبا و دوست داشتنی بود اما نیمه ی اول کتاب برام جذاب تر بود نیمه ی دوم یکمی برام تکراری و طولانی شده بود.
        

          شاید وقت خوندنش نبود برام ولی من اصلا دوستش نداشتم یه جورایی خیلی جاهاش برام مبهم بود و متوجه نمیشدم داره چه اتفاقی میوفته
        

          کتاب خیلی راحت خوان بود و در عین حال دارای مفاهیم عمیق فلسفی و دید اگزیستانسیال شخصیت اصلی برام خیلی جالب بود
نه میتونستی تاییدش کنی نه میتونستی ردش کنی درست مثل زندگی واقعی.
و برای من بخش دوم کتاب  خیلی گفت و گو های جالب تری داشت.
        

          این تقریبا اولین تجربه ی من بود از خوندن نمایشنامه. 
خوندنش آسون بود و توی حدودا یه ساعت و نیم تمومش کردم ولی احتمالا صرفا چون از نمایشنامه خوشم نمیاد این کتاب هم چندان نچسبید بهم.
        

          یکی از بهترین کتابهایی بود که توی سال ۱۴۰۳ خوندم.
انقدر خوب و درست و ساده از فلسفه حرف زد که وسوسه‌م کرد برم سراغ فلسفه و بیشتر کنجکاوی کنم درباره‌ش.
        

          این کتاب رو خیلیی دوست داشتم امااا باید این اخطار رو بدم که صحنه های خشن به شدتتت با جزئیات بیان میشن و خیلی جاهای کتاب ادم حالش بد میشه از شدت توصیف دقیق این صحنه ها.
ولی داستان بسیاااار گیراست و پر هیجان و در عین حال به مباحث فلسفی هم اشاره میکنه و ادم بعضی جاها خیلی به فکر فرو میره