یادداشت‌های صدف مردانی (7)

          بیابان تو داستان فقط یه محیط نیست؛ انگار نماد تنهایی و بی‌معناییه. چخوف می‌خواد بگه وقتی زندگی خشک و خالی می‌شه، باید یه جوری باهاش کنار بیای.


        

          با این که ایوان کلی درد و رنج کشید، ولی آخرش یه آرامش عجیبی بهش دست می‌ده، انگار با خودش و دنیا آشتی می‌کنه.

        

          به نظرم برای شبانه، قبل از خواب خوندن خب خیلی خوبه اما برای دست گرفتن و نشستن، نه.🙃
        

          خب جامع و کامل برای کسایی که مشاهیر رو می‌شناسن یا میخوان که ازشون بخونن و باهاشون آشنا بشن.
        

          من و دکتر برویر یکی هستیم. من اسمم صدف، او جوزف.
        

          شنل اولین داستانی بود که من از ادبیات روس خوندم و باعث شد تا ته داستان های گوگول برم و به ادبیات روس علاقه مند بشم .
        

          قلم همون قلمی‌ست که من رو به نوشته های آسیای شرقی علاقه‌مند کرد.