یادداشت منصوره مصطفی زاده
1402/07/15
4.1
40
در نوجوانی خواندمش و هنوز که هنوز است گاهی زیر لب می‌خوانم:
ای ناخدا، ناخدای من!
کشتی
از پسِ صخره‌ها برآمده
و اینک
این پاداشی که در پی‌اش بودیم؛
لنگرگاه نزدیک است
آوای زنگ‌ها را می‌شنوم
جماعت هلهله می‌کنند
و هیبتِ کشتی را
نظاره می‌کنند…
اما ای دل! ای دل من!
ای قطره‌های سرخ خونی که فرو‌می‌چکید!
جایی بر عرشه‌ی کشتی
ناخدای من دراز کشیده
سرد و بی‌جان
فرو افتاده‌ست.
48
(0/1000)
نظرات
1402/07/16
به نظر من کتابش بهتر بود چون فیلمش قدیمی و ناراحت کننده بود و طوری که کتاب رو تصور کرده بودم بعد فیلم رو دیدم و با تصوراتم یکی نبود ضد حال بود
0
1402/07/16
منم فیلمشو دیدم، خیلی قشنگ بود ولی اینقدر ناراحت‌کننده بود برام که هیچ‌وقت دیگه نتونستم برم سراغش...
0
زینب کریم زاده
1402/07/15
0