یادداشت زهرا سادات گوهری

         من هیچ‌وقت طرفدار پر و پا قرص کتاب‌های علمی تخیلی نبودم، طرفدار کتاب‌های تخیلی، چرا، ولی طرفدار کتاب‌های *علمی*تخیلی؟ خب، فکر نمی‌کنم!
من هیچ‌وقت میونه‌ی خوبی با علوم نداشتم، چه توی دبستان و بعدش، از شیمی هم خیلی بدم می‌اومد و اون‌قدری که می‌تونستم با زیست کنار بیام با شیمی نمی‌تونستم. 
_
حالا این چه ربطی به پروژه‌ی هیل‌مری داشت؟
من وقتی پروژه‌ی هیل‌مری رو شروع کردم، با خودم گفتم چه ایده و شروع خفنی، چه تعلیق خوبی، چه‌قدر جذاب، ولی هرچقدر جلوتر رفت، علمی‌تر شد. در واقع برعکس اکثر علمی تخیلی هایی که می‌شناسیم و هیچ اثری از علم درشون نیست! این کتاب بیشتر علمی بود تا تخیلی. برای همین هم فکر نمی‌کنم یه مخاطب عادی با پیش‌فرض لذت زیادی بردن، بتونه بره سراغش. من هم با چنین پیش‌فرضی سراغش رفته بودم و خب، وقتی با اون حجم از اصطلاحات علمی مواجه شدم، تعجب کردم:) هر چند که خودم رو وادار کردم تا تهش بخونم. و خب فکر می‌کنم ارزشش رو داشت. ارزش اینکه یه هفته کامل پاش وقت بذارم.
_
داستان درباره‌ی رایلند گریس، یه معلم عادی علوم توی دبیرستانه. یه اتفاقی میفته و دانشمندان متوجه حضور موجوداتی در فضا می‌شن که در حال تغذیه از انرژی نور خورشید هستن و این یه تهدید مرگبار برای نژاد انسانه، چون ممکنه عصر یخبندان جدیدی ظهور کنه و جمعیت زیادی از بین برن. حالا پای رایلند هم به این ماجرا باز می‌شه. رایلند پیش از اینکه معلم بشه درباره‌ی موضوعاتی مقاله نوشته که باعث شده مورد تمسخر دیگران قرار بگیره. اما توسط استرات که یکی از اعضای مهم این پروژه‌ست، به کار گرفته می‌شه تا روی این موجودات عجیب غریب تحقیق بکنه. و اتفاقات خیلی بیشتری هم در این حین میفته.
_
داستان با تعلیق خوبی شروع می‌شه. شخصیت اصلی توی یه فضاناو بیدار می‌شه، در حالی که نمی‌دونه کیه، کجاست، قضیه چیه؟!
شروع داستان رو جداً دوست داشتم.
جدای از اون، داستان با اینکه برخی جاها از نظر من کند می‌شد و بیش از حد علمی‌طور می‌شد، تعلیق خوبی داشت. به شکلی بود که دوست داشتم ببینم تهش قراره چی بشه؟ این داستان به کجا خاتمه پیدا می‌کنه؟
از اون طرف هم شخصیت‌های خوبی داشتیم. شخصیت‌پردازی داستان به شدت مورد پسندم بود و رایلند گریس از نظرم یکی از اون شخصیت‌های دوست‌داشتنی و واقعی بود که قرار نیست فراموشش کنیم و قطعاً یه گوشه‌ای توی ذهنم این شخصیت همیشه می‌مونه، چون نویسنده خیلی خوب اون رو به تصویر کشیده بود. حتی شخصیت‌های فرعی هم خوب پردازش شده بودن. و شخصیت موردعلاقه‌م راکی بود. راکی‌ رو خیلی خیلی دوست داشتم:) در کل از این لحاظ عالی بود.
_
ولی خب، یه چیزی بود که من رو اذیت می‌کرد. می‌دونید، حس می‌کنم که این کتاب بیشتر واسه اون مخاطبی نوشته شده که اطلاعات خیلی خیلی زیادی داره، نه یه مخاطب عادی و رندوم. اعتراف بهش سخته ولی خیلی جاها واقعاً برام سخت بود بفهمم رایلند دقیقاً داره چی کار می‌کنه. منظورم آزمایشاتش هست. اینکه آستروفاژها رو مطالعه می‌کرد و... این‌ها عجیب بود. یا استفاده‌ی نویسنده از عناصر علمی و جدول تناوبی و این‌جور چیزها که خب برای من یکی چندان راحت نبود درک‌شون. حالا شاید هم برای مخاطب بزرگسال قابل درک تر باشه، نمی‌دونم، چون من به عنوان یه نوجوان که خب مطالعه‌ی خاصی درباره‌ی این مسائل به جز کتاب‌های درسی نداشته، این کتاب رو خوندم.
برای همین هم بهتره یه‌ پیش‌فرضی آدم از عناصر مختلف و جدول تناوبی و یا اصلاحات علمی و نشانه‌ها و این‌ها داشته باشه که بره سراغ این کتاب چون دوز علمی‌ش خیلی بالاست!😂
_
ترجمه‌ی کتاب خیلی خوب بود. حقیقتاً من با این ترجمه ارتباط خوبی برقرار کردم. یه سری پانویس‌ها رو هم مترجم خودش قرار داده که خب به نظرم منطقی بود و باعث می‌شد مخاطب عادی هم بتونه با کتاب ارتباط برقرار کنه.
_
در کل علیرغم اینکه قرار نیست جزو کتاب‌های موردعلاقه‌ی من باشه، ولی قطعاً ارزش یک بار خوندن رو داره. داستان جذابی داشت و کلاً کتاب خوبی بود. از خوندنش لذت بردم. 

پ.ن: خوشحالم که این کتاب قراره یه اقتباس سینمایی داشته باشه. به نظرم بازیگرهای خوبی رو انتخاب کردن:)