بریده‌های کتاب Teu

منظورم این نیست که فراموش‌کارم، راستش چیزایی رو که دوست نداشته باشم فراموش می‌کنم.

من متعلق به هیچ نسلی نیستم، فقط خودم هستم. لطفا منو قاطی هیچ گروهی نکن.

جنگ هر علت شرافتمندانه‌ای هم که می‌خواد داشته باشه، اما آدم‌های زیادی از هر دو طرف به خاطر خشم و نفرت می‌میرن.

خواننده: «خب، الان دیگه تموم شد؟ بله؟ چهره‌نگاری‌های خانوادگی، کوزه‌های خالی عسل، لباس‌های تئاتر، کمد آینه‌دار، دوتا صندلی، یه میز، شمعدون‌ها، ارکستر خیالی، یه خروار گردوخاک، الان دیگه زیرزمین پره، نه؟ چیز دیگه‌ای توی این زیرزمین نبود سلستین؟» سلستین: «...» نویسنده: «...» ارنست: «...» خواننده: «چیز دیگه‌ای هم بود سلستین؟» سلستین: «بله، بود.» ارنست: «...» نویسنده: «...» خواننده: «چی؟ دیگه چی بود؟» سلستین: « تنهایی.»

زیرزمین، حافظهٔ یک خانه است. آنجا، نه فقط پر از اشیای غیرقابل‌مصرف است، بلکه لبریز از خاطراتی است که نمی‌خواهیم آن‌ها را فراموش کنیم.

به‌خوبی می‌دانست که از نظر خیلی‌ها، او آدم یک‌دنده و لجبازی است و در زندگی به هیچ‌کس اعتماد نمی‌کند. ولی دلیل ساده‌اش این بود که همین مردم هیچ‌وقت نتوانسته بودند به او ثابت کنند که قابل‌اعتمادند.

انگار تنها چیزی که در زندگی حساب می‌شود، جلو رفتن است.

امروزه باید با هر دیوانه‌ای که به طور اتفاقی با او برخورد می‌کنی، دربارهٔ موضوع‌های مختلف حرف بزنی، چون نشانهٔ اجتماعی بودن است.

انصاف، عدالت، صلح. این‌ها آرمان‌هایی هستن که ارزش قربانی‌دادن دارن.

لازم نیست هرچیزی را که مؤلف باور دارد باور کنیم. همچنین لازم نیست چیزی را بپذیریم که به لحاظ فلسفی یا مذهبی در نظرمان غریب می‌آید، مثل جبرگراییِ توماس هاردی، خدا ناباوریِ والاس استیونس، نظریهٔ تاریخ لئو تولستوی و دیدگاه دانته دربارهٔ زندگی پس از مرگ. برای درگیری بیشتر با متن و افزایش درک مطلب تفسیر و نقد شاید لازم نباشد باور کنیم، اما حتما لازم است بدانیم.

اینکه هر خواننده چه برداشتی از آن داشته باشد به تصمیم خود او بستگی دارد.

تعویق رؤیا به نابودی آن می‌انجامد.

وقتی هم ما کل قدرت رو قبضه کردیم، چی جلومون رو می‌گیره که ما هم تبدیل به اشرار نشیم؟

گاهی یک لبخند قدرتمندترین سلاحی است که در اختیار داریم.

ابرقهرمانان فقط به قدر اعتقادشان نیرومندند.

مردم اگه بتونن پای حفاظت از منافع خودشون و عزیزانشون بایستن یا همون کاری رو بکنن که ته دلشون به حقانیتش اعتقاد دارن، همین کارو می‌کنن. اگه بخوان قهرمانانه عمل کنن، راه قهرمان شدنو پیدا می‌کنن، حتی بدون قدرتای فراطبیعی.

تمامی انقلاب‌ها با مرگ همراه‌اند. عده‌ای باید بمیرند تا سایرین زندگی کنند. غم‌انگیز است، ولی حقیقت دارد.

من کی باشم که کسی رو قضاوت کنم؟