{با خوب خواندن، زنده‌تر خواهی بود. خوب خواندن ذهن را بیدار و گشوده می‌کند. قلمرو گسترده‌ای از تجربهٔ درونی پدید می‌آورد که از زندگی روزمره به مراتب فراتر می‌رود. وقتی خوب بخوانی، همچنان خودت خواهی ماند، اما آدم بهتر و جالب‌تری از خود قبلی‌ات خواهی شد.}

اسم کتاب، برای کتاب زیادی بزرگ است. توقع مخاطب را بالا می‌برد. اما قرار نیست کمک شایانی بکند. خواندنش خالی از لطف نیست. تذکرات مهم جدی‌ای دارد. فصل‌هایی دارد که زیاده‌گویی و بدتر از آن پراکنده‌گویی وجود دارد و حوصله‌سربر خواهد بود.
جهت تورق و انتخاب گزینشی از بین فصول مناسب است.
        

          این کتاب برای هر کسی که خوندن براش دغدغه باشه می‌تونه یک گفتگوی دلچسب باشه. دی‌یانی از تئوری‌های خوندن می‌گه و با مثال، تمرین‌هایی برای بهتر خوندن بهمون می‌ده. در «آدمی همان است...» از این صحبت می‌شه که ادبیات قبل از اون‌که بخواد آموزنده باشه باید لذت‌بخش باشه و باید در خوندن لذت رو پیدا کنیم. از این گفته می‌شه که چطور می‌شه با یک متن پیوند عمیقی برقرار کرد و این رو چطور می‌شه توی جستار یا داستان‌ها دید. دو بخش ضمیمه هم درباره این وجود داره که چه تفاوت‌هایی بین خوندن کتاب‌‌ها در قالب چاپی و الکترونیکی هست و این‌که کتاب‌های معیار کدوم‌ها هستن. ارزش این دو بخش اگر بیشتر از فصول کتاب نباشه کمتر هم نیست؛ این دو بخش هم کامل‌کننده‌ مطالب قبل از خودشون و هم پر از اطلاعات جالب هستن.
 البته خوندن این کتاب برای کسی که در شروع مسیر کتاب‌خوانی هست  ممکنه چندان گزینه خوبی نباشه؛ چون که شاید یک نگاه بهتر برای انتخاب‌های بعدیش یا نحوه خوندن اون‌ها باشه اما باز هم باید به این کتاب برگشت یا ممکنه بعضی بخش‌ها رو نتونست کامل درک کرد. برای مثال، در همون فصل اول که از چند شعر مثال زده می‌شه، کسی که از قبل توشه‌ای داشته باشه حتی اگر با خود شعرها به واسطه ترجمه بودن‌شون نتونه ارتباطی برقرار کنه، دست کم اسم‌ها براش آشنا هستن یا می‌تونه بگرده و از بین شعرهای فارسی جایگزینی پیدا بکنه و بتونه با سبکی که نویسنده درباره‌ش صحبت می‌کنه به سراغش بره. این امکانی هست که هنوز برای شروع‌کننده‌های این مسیر چندان وجود نداره و شاید برای اون‌ها بهتر باشه تا به جای این‌که به دنبال چطور خوندن باشن، فقط بین جهان کلمات پرسه بزنن و بخونن بخونن و بخونن تا بتونن نقشه راه خودشون رو ترسیم کنن.
        

          کتاب آنچه ازش انتظار می‌رفت رو به خوبی ارائه می داد
رویکرد ارزشمند ی درباره ی خواندن عمیق و موثر و لذت بخش داشت
ترجمه ی خیلی خوبی داشت 
و برای توضیح بیشتر درباره‌ی محتوای کتاب نیز به نوشته ی پشت جلد کتاب بسنده میکنم که در اینجا نشر داده ام.
        

          به نام خدا
۱
در تحلیل فیلم، سه پرسش اساسی پیش روی ماست:
فیلم چه می‌گوید؟
فیلم چگونه می‌گوید؟
فیلم چه تاثیری می‌گذارد؟
هر منتقد یا تحلیل‌گر فیلمی معمولاً مشغول نوشتن درباره پاسخ به این سه پرسش است حتی اگر به این منظمی نیندیشد یا ننویسد.
ساعت‌ها می‌شود درباره اهمیتی این سه پرسش - بگذارید بگویم W.H.W یا سه‌چه - حرف زد. اما متنی که پاسخ این سه پرسش را داشته باشد، تازه وارد گود ارزیابی و ارزشیابی می‌شود. تا قبلش، یا مرور است، همان ریویو، یا هرچه هست، نقد و تحلیل نیست و بهتر است بر سردرش بنویسند: به بهانه اکران فلان فیلم

۲
متنی که سراسرش پاسخ به آن سه پرسش است تازه خودش می‌شود سوژه نقد. یعنی وقتی نقد یک فیلم می‌شود اثر ادبی یا ژانری مستقل از فیلم که درباره آن متن نقد بپرسیم:
منتقد چه می‌گوید؟
منتقد چگونه می‌گوید؟
منتقد چه تاثیری بر دیگران می‌گذارد؟
جالب است، نه؟

۳
حالا این دو فراز اول، ماحصل خواندن این کتاب قطع پالتویی خوشخوان است که خوب ترجمه و چاپ شده. کتاب، در واقع پیشنهاد نویسنده است به خوانندگانش که چطوری کتاب بخوانید ولی پیشنهادات و تحلیل‌هایش به کار من عشق فیلم خیلی آمد.

۴
مشکل این کتاب‌ها یک مشکل ازلی-ابدی در ادبیات تطبیقی است.
کتاب را نویسنده انگلیسی‌زبان بر اساس شاهدمثال‌هایی از دل ادبیات انگلیسی نوشته که خیلی‌هایش ترجمه نشده‌اند و حتی اگر بشوند هم لطفی که در زبان اصلی بوده از دست می‌رود. با این حال تنه اصلی کتاب برای اهلش بسیار نکات آموزنده دارد.
خواندنش را از دست ندهید اگر به چیزی فراتر از خواندن و تمام‌کردن کتاب‌ها نیاز دارید.
        

          توی گزارش‌ها گفته‌ بودم که:«خیلی برام خسته کننده‌ بود. راجع به چیز‌هایی حرف می‌زد که تا حدود زیادی بدیهی محسوب می‌شد و بیان و دیدگاهش هم از نظرم چیز چندان خاصی نداشت.»
اما باید این رو در نظر گرفت که آیا برای یک فرد کتابخوان این کتاب باید حرف‌های عجیب و غریبی بزنه؟ اگه این نکته رو -منصفانه- در نظر بگیرم، باید بگم که بیانش تا جایی که می‌شد جالب بود؛ درست مثل یک دفترچه‌ی راهنما.
به طور خلاصه این کتاب میاد و از نحوه‌ی مطالعه‌ای که از نظرش بهترین کیفیت رو داره صحبت میکنه و راجع به خوندن متن‌های ادبی گوشزد می‌کنه که باید به چه مواردی توجه داشت. در این بین یک سری متن و شعر کوتاه هم میاره و روی اون‌ها توضیحاتش رو بیان می‌کنه. 
برای من خیلی پیش اومد که احساس کنم داره زیاده‌گویی می‌کنه. تقریبا فقط از بریده‌هایی که ازش ثبت کردم خسته نمی‌شدم.
        

          ″خواندنِ نوشتارِ با ارزش، مستلزم آهستگی و تعمق و توجه مضاعف است تا بتوانیم بررسی کنیم که زبان برای لذت بخشیدن به ما چه کاری می‌تواند انجام دهد، و در طی این مسیر باید دریافتمان را تقویت و آگاهیمان را ژرف سازیم.″
        

          اگه کتاب رو به عنوان تالیف و گردآوری از جستار ها و گفته های نویسندگان دیگه ببینیم کتاب خوب و قابل قبولی هست، ولی اگر صرفا بخوایم به گفته های نویسنده اتکا کنیم چیز خاصی برای گفتن نداره، و اکثر جاهای کتاب برای اینکه بحث خودش رو ادامه بده یا حرفی برای گفتن داشته باشه یک متن از حالا جستار یا گفته دیگران میاره و بعد برای ادامه شروع میکنه به تفسیر کردن و توضیح دادن اون متن، در واقع اکثر بخش های مهم کتاب رو با متن دیگران شروع کرده و در ادامه فقط اون دیدگاه رو تفسیر یا گسترش داده... 
ولی دیدگاه و نظری که نویسنده برای ادبیات داره قابل احترام و تا حد زیادی بهترین دیدگاه هست، که فرد سعی کنه خودش رو غرق در دنیای اون داستان کنه و بدون قضاوت قبلی سعی بر پذیرفتن و قبول کردن اون دنیا داشته باشه، البته که اشاره میکنه که هر تجربه ای که ما از خوندن و مواجهه با یک اثر ادبی داشته باشیم به طور زیادی وابسته به تجربه زیسته ای هست که داشتیم و آثار ادبی ای هست که قبلا خوندیم... 
این حرف نویسنده رو خیلی دوست داشتم که سعی کنیم بدون قضاوت و دیدگاه قبلی از اون داستان باهاش مواجه بشیم، سعی کنیم در وهله اول اون رو بپذیریم و قبولش کنیم، شاید داستان با داشتن عیب و ایراد های اساسی در کل و در خیلی از جاها برای ما کتاب خوب و اثر دوست داشتنی ای باشه...
یک حرف خیلی جالبی که نویسنده میزنه و من کاملا قبولش دارم، اینه که مطالعه ادبیات به صورت کتاب با مطالعه ادبیات در گوشی موبایل یا تبلت تفاوت زیادی داره، که به شواهد پژوهشی اشاره میکنه که در اون افراد اقرار کردن که یک متن واحد رو وقتی که به صورت دیجیتال مطالعه کردن خیلی کمتر درکش کردن و خیلی کمتر از جزئیات و جهان اون اثر یادشون مونده، یک مسئله ای هم که نویسنده بهش اشاره میکنه و خیلی جالبه اینه که عصب شناس ها گفتن که مطالعه کتاب و ادبیات به صورت دیجیتال تاثیری روی مغز و سیستم عصبی اون میذاره که هنوز قابل شناخت و قابل درک نیست... 
بخش آخر کتاب بود فکر کنم که احساس کردم گفته های کتاب با گفته های آقای احسان رضایی توی سایت کالج شگرد، که دوره ای به نام چگونه رمان بخوانیم دارن، کاملا یکی هست، که اتفاقا هم کتاب و هم اون دوره بعد از دوران کووید 19 منتشر شدن، البته اون بخش مربوط به معرفی آثار مهم ادبی تاریخ بود، که هم خود کتاب ها رو معرفی میکردن و هم با کتاب های دیگه مقایسه میکردن...
در کل هم افراد کتاب خون، و عزیزانی که خوندن ادبیات براشون یک فعالیت روزمره هست، و سابقه نسبتا خوبی در خوندن آثار ادبی دارن، چیز جدید و تازه ای از کتاب نمیتونن پیدا کنن و همه گفته های کتاب رو خودشون در طی دوران کتابخوانی خودشون تجربه کردن، ولی برای عزیزانی که تازه میخوان شروع کنن به مطالعه آثار ادبی میتونه دیدگاه های درست و نحوه مواجهه درست رو با آثار ادبی یادآور بشه...
        

          این کتاب نه فقط درباره خواندن بلکه برای من لبریز از پیشنهاداتی برای نوشتن بود،  خوندنش حس خیلی خوبی داره،  و چقدر بهتون پیشنهاد برای خوندن کتاب‌های خوب میده.  فیلسوف ها و نویسنده هایی که معرفی میکنه عالیه،  برای من یک دنیای جدید بود.