بریده‌های کتاب suny

جوانی چون بهار است فرزندم؛ کوتاه و زودگذر. از آن سود ببر پیش از آنکه خزانش از راه برسد.

یک سویه عشق ورزیدن هرچند در افسانه ها زیباست اما در واقعیت قابل تحمل نیست.

«کاش خداوند صد جان به من می‌داد تا همه را فدای امام می‌کردم.»

حیات نیکو در افکاری نهفته است که خواب از چشمان برباید و دل را بیدار سازد.

چقدر شریف هستند مخلوقات مطیع خداوند‌!

نمی‌دانم چه درست است؛ امور را سپرده ام دست خدا.

اِمای عزیزتر از جانم، زمان، زمان التیام دهنده‌ی زخم هاست.

ای کاش می‌شد آینده، گذشته را پاک کند، آن‌گاه اِما امید به بخشیده شدت داشت.

ثروت از پوست موز خطرناکتر است. همچو زمینت میزند که هزار جا شکسته برمی‌خیزی؛ تازه اگر بتوانی برخیزی.

«بنده شناس دیگری است.»

بازگشت همه به سوی اوست... هیچ حرفی حساب تر نیست از این حرف. روزی بر می‌گردیم و می‌فهمیم که چه قدر خراب کرده ایم.

چقدر زمان لازم است تا بوی کسی را که دوست داریم از یاد ببریم؟ چقدر باید بگذرد تا دیگر دوستش نداشته باشیم؟ کاش کسی به من ساعتی شنی می‌داد.

«گاهی بعضی چیزها بی دلیل رخ می‌دهند»، دلیل خوبی برای هیچ چیز نیست.