بریده‌ای از کتاب آخرین روز خانم بیکسبی اثر جان دیوید اندرسن

به آخرین دسته خیلی ساده می‌گوییم «خوب ها». همانهایی که شکنجه گاه یا همان مدرسه را تا حدی قابل تحمل می‌کنند. وقتی می‌فهمید با یکی از خوبها طرفید که میبینید خودبه خود سر کلاس حواستان جمع است؛ حتی اگر کلاس هنر نباشد. آنها همان معلم هایی هستند که سال بعد می‌خواهی بروی پیششان و سلام کنی؛ همانهایی که نمی‌خواهی ناامیدشان کنی. مثل خانم بی.